De strijd om iemand te willen waarvan je weet dat je het nooit kunt hebben

We hebben allemaal die ene persoon die we als de Grote beschouwen. Je hebt een onbetwistbare chemie met hen, maar er is altijd iets dat je ervan weerhoudt samen te zijn - en ondanks al je inspanningen, weet je diep van binnen dat het echt niet de bedoeling is. Dat weerhoudt je er natuurlijk niet van - en je doet het echt, serieus. Hier zijn 10 worstelingen om gevoelens te hebben voor iemand met wie je nooit kunt zijn:

De redenen waarom je niet samen kunt zijn, zijn volledig buiten je controle. Zoals het oude gezegde luidt, is liefde soms niet genoeg. De reden (of redenen) waarom u niet samen kunt zijn, heeft niets te maken met hoe u zich werkelijk voelt voor elkaar en alles wat te maken heeft met externe factoren die geen van beiden kunnen veranderen. Misschien woon je in verschillende staten (of landen); misschien is een van jullie met de vriend of het familielid van de ander gedateerd. Wat het ook is, het is onmogelijk en ontmoedigend om hiermee om te gaan.

Het is een eindeloze strijd tussen hoofd en hart. Je gaat voortdurend heen en weer tussen of je bij hen moet zijn of niet. Liefde kan soms moeilijk zijn, maar het zou niet zo moeilijk moeten zijn. Wanneer het zo hoort te zijn, zou het van nature moeten komen. Het zou geen constant jongleren of veranderen van delen van je leven nodig hebben om zelfs maar een kans te hebben om te werken. Je weet logisch dat het niet kan werken, maar je hart echt, echt wenst dat het zou kunnen. Ugh.

Je weet dat je genoegen neemt met minder als je ervoor kiest om bij hen te zijn. Er is misschien een manier om dingen een beetje te laten werken als je gewoon bij elkaar moest zijn, maar je weet dat je dat werk moet maken, een van jullie of jullie zouden een paar grote concessies moeten doen die niet alleen niet mogelijk zijn om mee te leven, maar dat zou je uiteindelijk allebei ellendig maken. Je moet nooit je geluk voor een ander compromitteren. Je verdient het om de dingen die je wilt in een relatie te hebben.

Ze maken het onmogelijk voor jou om andere mensen te dateren. Hoe graag je verder wilt gaan, het is moeilijk om iemand anders na te streven of zelfs een poging te doen om te daten terwijl je nog steeds denkt aan de persoon met wie je echt wilt zijn. Je kunt niet naar een ander hoofdstuk gaan als je nog steeds vastzit op de laatste pagina. Je weet dat je iemand moet zoeken met wie je een relatie kunt hebben, maar verdomme, het is moeilijk.

Tijd met hen doorbrengen maakt het alleen maar erger. Je gaat tegen je goede oordeel in en krijgt ze uiteindelijk weer te zien, maar het maakt het gewoon tien keer erger. Je geniet legitiem van hun bedrijf, maar je weet ook dat de relatie nergens naartoe gaat - in feite is het nooit echt een echte relatie. Waarom je tijd verspillen en jezelf de moeite doen om tijd met ze door te brengen als je weet dat het niet werkt?

Je kunt je geen toekomst zonder hen voorstellen, ook al weet je dat ze er niet in kunnen zijn. Denken op de lange termijn is deprimerend als je ze in al je toekomstplannen ziet maar toch weet dat ze er nooit echt deel van kunnen uitmaken. Je leven kan ze niet op alle manieren bevatten die je wilt, maar het is moeilijk om aan het leven zonder hen te denken. Het is een vicieuze cirkel.

U weet dat er een vervaldatum is. Je weet dat je uiteindelijk van elkaar zult moeten afstappen en gaan leven in de echte wereld, maar je bent nog niet klaar om die realiteit onder ogen te zien. Misschien probeer je voorlopig contact te houden en zweer je om gewoon vrienden te zijn, maar de connectie is gewoon te sterk en contact houden maakt het gewoon veel ingewikkelder en pijnlijker. Je probeert het onvermijdelijke te vermijden, maar je weet dat je dat niet voor altijd kunt doen.

Je bent altijd bezorgd over het einde. Je leeft in angst en weet nooit zeker of vandaag de dag zal zijn dat een van jullie eindelijk breekt en besluit dat genoeg genoeg is. Soms wens je dat ze degene zijn die het eerst verder gaat, zodat je geen andere keus hebt dan je voorbeeld te volgen. Maar meestal houd je je vast aan de verbinding die je hebt en ben je bang om het te verliezen.

Er is nooit een goede manier om het te beëindigen. Het maakt niet uit hoe je het snijdt, het zal altijd pijnlijk zijn. Het is een bitterzoet gevoel van verdriet en opluchting. Je weet dat je het goede doet door ze los te laten, maar je weet ook dat je ze waarschijnlijk altijd zult missen. WTF?

Iemand wordt altijd gewond. Het is nooit gemakkelijk voor beide partijen. Of het nu gaat om een ​​onderlinge afspraak of een vreselijke strijd vol beschuldigingen en teleurstellingen, uiteindelijk raakt iemand gewond. Soms moet je gewoon de pleister van je aftrekken en jezelf laten genezen. Uiteindelijk zul je iemand vinden waarmee je contact hebt en je zult niet zo hard hoeven te vechten om het te laten werken.