Mijn hart in stukken slaan werd een van de beste dingen die mij zijn overkomen

Ik hield zoveel van hem en op een gegeven moment wist ik zeker dat ik hem voor altijd zou blijven gebruiken. Toen bedroog hij me. Ik wist niet wat ik moest doen en ik wist zeker dat ik nooit meer gelukkig of verliefd zou zijn. Toen ik echter de lagen angst, woede, angst en depressie weghaalde, realiseerde ik me verbazingwekkende dingen.

Dit was een vermomde zegen. Er gaat niets boven verdriet om je voor een lus te gooien. Het was alsof ik uit een snel rijdende auto was geduwd en het was pas toen de schok wegging dat ik besefte dat ik de hele relatie had geslapen. Ik moest mijn hart breken om me wakker te maken, zodat ik kon zien dat het verliezen van hem niet zo erg was. Het was precies wat ik nodig had om de balans op te maken van mijn leven.

Ik was echt heel lang verloren. Ik had een identiteitscrisis. Ik was mezelf in de relatie kwijtgeraakt en moest naar mezelf kijken en echt bestuderen wie ik was, wat ik wilde, wat ik nodig had, en waarom ik beter af was dan alleen in een relatie te zitten die ik mocht nemen weg mijn identiteit.

Het deed me stoppen en leven. Ik had veel meer tijd over, nadat we dingen hadden beëindigd, maar in plaats van te klauteren om het te vullen met vrienden, familie en hobby's, nam ik de tijd om de schoonheid om me heen te waarderen en leefde echt even in het moment voor een tijdje. Dit maakte me zo dankbaar voor de kleine geneugten en hielp me beseffen en waarderen dat niets eeuwig duurt.

Ik besefte uiteindelijk dat ik een kogel had ontweken. Hij had me bedrogen en ik had het geluk gehad om erachter te komen. Als ik dat niet had gedaan, was ik in de relatie gebleven, helemaal niet bewust van wat hij aan het doen was en hoe hij me speelde. Hoewel het pijnlijk was, was het uiteindelijk het beste dat ik de waarheid leerde kennen.

Uiteindelijk opende ik mezelf weer voor de liefde. Ik dacht dat ik van het idee van liefde zou af gaan nadat ik er zo door gekwetst was, maar ik besefte dat ik veel liefde te geven had en dat er nog steeds zoveel van in de wereld was. Het was in mijn familie, mijn vrienden, mijn carrière, mijn passies, mijn honden. Mijn leven was daar, wachtend om geleefd te worden.

Ik werd zoveel slimmer. Ik had de perfecte gelegenheid om te leren van de fouten die ik in de relatie had gemaakt, zoals het negeren van signalen dat mijn ex niet goed voor me was. Dit maakte me stijf en zou me helpen voorkomen dat ik in de toekomst in dezelfde destructieve relaties terecht zou komen.

Ik heb uitgezocht wat ik echt wilde. Ik besefte dat ik meer uit een relatie wilde halen dan hij me had gegeven en dat ik erop uit kon gaan om het te vinden toen ik er klaar voor was. Ik nam de tijd om erachter te komen wat ik belangrijk vind voordat ik weer naar buiten ga. Ik zou dat niveau van inzicht niet hebben bereikt als hij me geen pijn had gedaan.

Daardoor voelde ik me levend. Gekwetst en kwetsbaar zijn, was eng en deprimerend, maar na een tijdje maakte de pijn me echt levend. Het had zijn eigen ritme en schoonheid. Ik ging door een heel moeilijke emotionele tijd, maar ik maakte er een eind aan en ik wist dat er na die donkere dagen zonneschijn zou zijn. Ik heb daar mijn vertrouwen in teruggevonden.

Het liet me zien dat ik het probleem niet ben. Ik besefte dat hoe goed ik ook was als vriendin, slechte vriendjes me toch konden overkomen. Zo is het leven. Deze liefdesverdriet zorgde ervoor dat ik mezelf niet de schuld hoef te geven voor alles. Ik had de keuze om mijn waardeloze ex macht over me te geven maar ik zou hem niet de voldoening geven.

Het zorgde ervoor dat ik van mezelf hield. Ik was de enige die de stukjes van mijn gebroken hart kon herstellen door voor mezelf te zorgen en mezelf de liefde te tonen die ik zo gemakkelijk aan hem had gegeven. Het is alsof ik gewacht heb op iemand die van me houdt, maar ik moest van mezelf gaan houden als ik gelukkig wilde zijn.

Het liet me mijn kracht zien. Ik heb mezelf nooit zo sterk gevonden. Het idee van het leven zonder die vent maakte me bang. En toch toonde mijn gebroken hart me dat vroeg of laat de wonden genezen en je je beter voelt. Ik was sterk genoeg om ermee om te gaan en alleen zijn was een miljoen keer beter dan met iemand zijn die me mishandelde!

Ik weet nu dat ik alles aankan. Wat er ook gebeurt, het komt goed. Dat was het mooiste wat ik heb geleerd. Op de een of andere manier keert het geluk altijd terug. Het is eigenlijk de wet van het universum.

Ik werd verliefd op één leven. Ik was alleen en kon alles doen wat ik wilde - wat een geweldig gevoel! Toen ik de laatste gekreukelde Kleenex in de vuilnisbak had weggegooid, rende ik mezelf terug naar buiten. Ik probeerde nieuwe dingen, volgde mijn creatieve passies en ontmoette nieuwe vrienden. Ik begon weer te leven en vond het leuk om alleenstaand te zijn, omdat het betekende dat ik alleen verantwoordelijk was voor mijn geluk. Hoe empowerend!