Hier is waarom je verantwoordelijkheid moet nemen voor je eigen gebroken hart
Of je nu gedumpt werd of dat je degene was die de dumping deed, break-ups doen pijn als je ooit om je ex gaf. Hoewel het gemakkelijk en vanzelfsprekend is om de schuld bij je vorige partner te willen werpen, zul je genezen en sneller beginnen met handelen als je zelf deel hebt aan de verdeling van de relatie. Dit is waarom het zo belangrijk is om verantwoordelijkheid te nemen voor je eigen gebroken hart:
Jij koos om in de relatie te zijn. Niemand kan beloven dat liefde voor altijd zal duren, dus elke keer dat je in een relatie komt, moet je op een bepaald niveau weten dat het misschien niet lukt. Dat betekent niet dat de ervaring het niet waard zal zijn, zelfs als de dingen eindigen - er is altijd wel iets te winnen bij elke man die je date. Het is echter belangrijk om realistisch te zijn en te beseffen dat een mislukte relatie niet het einde van de wereld is, zelfs als het voelt alsof het misschien.
Er is altijd een les. U kunt het beu zijn dat mensen erop wijzen dat er altijd iets te leren valt van elke mislukte relatie, maar ze hebben gelijk. In feite zijn er meestal 1000 lessen om te leren - en hoe sneller je ze leert, hoe sneller je kunt stoppen met het herbeleven ervan.
Alleen jij kunt het genezen. Je gebroken hart is van jou en van jou alleen. Je kunt het niet repareren door iemand anders te vragen er iets aan te doen. Alle steun in de wereld kan alleen zo ver gaan, en genezing vereist altijd je interne kracht om iets anders te overwinnen dat naar je wordt gegooid. Tijd is meestal betrokken bij genezing, maar als je met een beetje nederige tederheid je hart nadert, kun je dingen versnellen.
Er zijn twee mensen nodig om er te komen. Zelfs als je het vloerkleed volledig van onder je hebt getrokken, zijn er waarschijnlijk enkele dingen die je anders zou doen in de volgende relatie (of als je de kans had om hier achteraan te gaan en het opnieuw te doen). Wees eerlijk tegen jezelf over wat die dingen zijn, zodat je kunt beloven niet hetzelfde gedrag nog een keer te herhalen.
De ander de schuld geven, krijgt je tot nu toe alleen. Natuurlijk heb je je moment waarop je pissig bent over die loser, en dat zou je waarschijnlijk ook moeten doen. Maar als je alles op hem legt, haal je uiteindelijk gewoon je eigen kracht weg in de situatie. Het maakt niet uit wiens schuld het is, en het proberen er iemand van te maken gaat het genezingsproces alleen maar tot stilstand brengen.
Verantwoordelijkheid nemen is niet hetzelfde als jezelf de schuld geven. Zelfs als je het niet leuk vindt om met een situatie om te gaan, is het bezitten van je keuzes en acties een herinnering aan hoe krachtig je eigenlijk bent. Je maakt een impact, en dat is maar goed ook. Je hoeft jezelf er niet voor te slaan, maar erken dat je een rol speelde in wat naar beneden ging.
Je moet de verantwoordelijkheid nemen om dingen echt los te laten. Als je nooit op het bord stapt en verantwoordelijkheid neemt voor je deel van een mislukte relatie, blijf je vastzitten in de plaats van 'waarom'. Je zult misschien nooit alles horen wat je van de ander moet horen, maar je kunt wel doe je eigen werk en vind er een zekere mate van vrede mee.
Heartbreak is niet noodzakelijk een slechte zaak. U denkt van liefdesverdriet als een vreselijk iets, maar in werkelijkheid kan het uiteindelijk uw leven op wonderbaarlijke wijze vormgeven als u een open geest houdt. Je hart openbreken kan de ruimte creëren om meer liefde naar binnen te laten vloeien.
Je zult geen nieuwe liefde aantrekken als je je gedraagt als een slachtoffer. Als je probeert door te gaan terwijl je je slachtoffer voelt, gaat die energie verder met je. Je zult eerder het ergste aannemen van nieuwe mensen of aannemen dat iemand je onderweg moet repareren, terwijl alleen jij dat echt kunt doen.
Verantwoordelijk zijn op een bepaald gebied van het leven strekt zich uit tot de rest. Het nemen van verantwoordelijkheid voor je eigen gebroken hart is ook een krachtige zet om verantwoordelijkheid te nemen voor al het andere in het leven. We moeten bezitten wie we zijn en wat we hebben gedaan om authentiek verder te gaan, en leven met dat soort duidelijkheid is wat ons echt helpt leren en groeien.
