Ik heb een afspraak gemaakt met een man die ik niet fysiek aantrekkelijk vond, denkend dat hij me beter zou behandelen - grote fout!

Ik hield mezelf bewust voor ogen dat uiterlijk geen prioriteit zou moeten zijn in mijn volgende relatie en dat ik zou moeten uitgaan met een man die ik niet echt aantrekkelijk vond. Ik was het zat om oppervlakkig te zijn en hoopte iets geweldigs te zien kruipen onder het minder dan hete oppervlak. Ik was zwaar teleurgesteld.

Mensen compenseren niet altijd hun tekortkomingen. De maatschappij heeft ons altijd ertoe gebracht te geloven dat onaantrekkelijke jongens hun gebrek aan fysieke geschenken met mentale en emotionele compenseren. Fout! Niet alle kerels die niet heet zijn, hebben het brein om het goed te maken en deze kerel was het levende bewijs. Hij was helemaal niet in staat om een ​​echte emotionele connectie te vormen en onze relatie voelde daardoor zinloos. Laten we eerlijk zijn - het zijn sociale intelligentie vaardigheden die mensen doen opvallen in daten hoe dan ook, geen hoge IQ's.

Ik besefte dat ik gewoon probeerde te voorkomen gewond te raken. Ik zag hem bewust als iemand die mijn hart niet zou breken zoals anderen deden. Omdat hij niet warm was en niet veel vrouwen achter hem had, zou hij me meer waarderen en me dienovereenkomstig behandelen, toch? Misschien, maar ik heb al snel ontdekt dat dit niet de manier is om met mannen en relaties om te gaan. Het vermijden van pijn brengt geen geluk, geloof me. Ik ben beter af single dan mijn tijd verspillen met iemand die me niet gelukkig maakt.

Slecht behandelen was onvermijdelijk. Het was onmogelijk om respect te vinden voor een man in een relatie waarin ik mezelf niet respecteerde. Trouwens, het is wetenschappelijk bewezen dat wanneer vrouwen een persoon als minder aantrekkelijk beschouwen dan zij, ze hem uiteindelijk slecht behandelen. Het feit dat hij deed alsof hij het niet opmerkte, maakte me nog bozer en ik verloor meer respect voor hem. Het was een vicieuze cirkel en een vreselijke situatie.

We keken in het openbaar belachelijk. Ik ben zelf geen catwalk-model, maar ik had het gevoel dat mensen staarden toen we samen buiten waren. Het was niet alleen het probleem 'Schoonheid en het beest', we waren ook fysiek onverenigbaar. Mensen zagen eruit alsof ze constant probeerden te achterhalen wat onze deal was. Ik voelde me geobjectiveerd, alsof ik een soort bimbo was die een man voor geld gebruikte.

Zijn innerlijke schoonheid heeft me niet weggeblazen. Begrijp me niet verkeerd, ik ben enorm aangetrokken tot mannen die niet traditioneel knap waren, maar deze man was gewoon niet een van die "hete lelijke" jongens. Bovendien kwam ik erachter dat als de aantrekkingskracht er vanaf het begin niet is, je niet kunt verwachten dat een goedhartig hart dat goedmaakt. Sorry Hollywood, maar mensen vertellen dat ze er helemaal uit moeten zien, is BS. Je moet je fysiek aangetrokken voelen tot de persoon met wie je aan het daten bent. Hij had een OK-persoonlijkheid, maar het compenseerde zijn andere tekortkomingen niet.

Mijn mannelijke vrienden praatten voortdurend over hem. Hoewel mijn vrouwelijke vrienden nooit openlijk kritiek op mijn keuze hadden, waren mijn mannelijke vrienden niet bang om me te vertellen dat de man boven zijn gewicht sloeg. Natuurlijk moet je nooit andere mensen laten vertellen hoe je je leven moet leiden, maar dat is alleen waar als je je keuzes bijhoudt. Dat deed ik niet. Toen ze me vroegen wat ik verdomme met deze jongen aan het doen was, wist ik helaas precies waar ze het over hadden.

Uiteindelijk was hij degene die het meest had geprofiteerd. Er waseen lelijke wending in de relatie toen ik me realiseerde dat ik een stomme fout had gemaakt. Verrassend genoeg liet hij me in plaats van waardig te lopen, zien dat hij bereid was om onze relatie te laten voortduren zolang hij profiteerde van seks zonder stringentie. Het kon hem niet meer schelen dan ik, hij deed net alsof hij seks had met iemand die heter was dan hij. Geweldig, toch?

Ik haatte mezelf daarna. Ik realiseerde me dat de persoon die ik het meest had gekwetst en niet het meest gerespecteerd had in deze korte "relatie" mezelf was. Ik zei tegen mezelf dat ik liever voor altijd alleen blijf dan hetzelfde dating-experiment opnieuw door te maken. Als ik bij iemand wil zijn, moet het een natuurlijke verbinding zijn in plaats van iets geforceerd.

Het probleem was niet dat hij er niet goed uitzag maar dat ik hem persoonlijk niet aantrekkelijk vond. Ik geloof echt dat er iemand voor iedereen is. Ik dateer geen supermodellen, alleen jongens waar ik me tot aangetrokken voel, ongeacht of ze al dan niet optellen bij het ideaal van aantrekkelijkheid van de samenleving. Als iemand MIJ niet zo warm lijkt, weet ik nu dat het zonde is om met hen uit te gaan.

Mijn afhaal is dit: als je een eerlijke relatie wilt, ga dan uit met iemand in dezelfde competitie als jij. Ik ben geen schoonheids-nazi, maar kijk gewoon om je heen. Het is meestal de heetste persoon in de relatie die de overhand heeft in alles, terwijl de ander constant bezorgd is om de concurrentie. Het is het gewoon niet waard.