Is het raar dat ik vrienden wil zijn met mijn vriendje ex?

Natuurlijk heb ik de ex-vriendin van mijn vriend gestalkt op sociale media. Ik ben er misschien niet trots op, maar het liegt er niet om te liegen. Het rare is dat ik elke keer als ik het doe, dezelfde rare gedachte opdoet: ik wil eigenlijk wel vrienden met haar zijn. Dit is waarom:

Houd je vrienden dichtbij en je vijanden dichterbij. In het begin ging ik helemaal over het graven van het vuil. Ik wilde een foto van haar schilderen als deze bitchy, samenzwerende, egocentrische persoon die zijn klauwen in hem groef. Ik stelde me eigenlijk Regina George voor. Toen ik foto's en blogberichten zag en de opmerkingen van haar vrienden las, besefte ik dat ze volkomen normaal was (of zo normaal als een persoon kan zijn). Ik wilde weten wie ze werkelijk was.

Ik heb het gevoel dat ik haar ken. Door al mijn graafwerk, begon ik echt een idee te krijgen van wie ze is. Ze is leuk, houdt van reizen, haar favoriete kleur is oranje. OK, misschien lieg ik over het kleurgedeelte, maar ik moet mezelf echt stoppen. Dit is gek! Ik zou niet meer over haar willen weten, maar ik wel. Ik heb het gevoel dat ik een gemeenschappelijke basis met haar ben gaan zoeken.

ik wil meer weten. Laten we eerlijk zijn - sociale media is niet echt leven. We projecteren de beste versie van onszelf, dus we lijken zo werelds en verbazingwekkend, hoe verwikkeld onze levens ook zijn. Tenzij je de persoon kent van wie je het profiel bekijkt, krijg je geen volledig beeld van hoe ze eruit zien. Ik kijk naar haar foto's en denk: "Is ze echt zo cool of is dit een act?" Dat kan ik alleen ontdekken als ik haar ontmoet en haar gevoel voel.

Ze ziet er echt superleuk uit. Vriendjes schilderen niet echt een mooi beeld van hun exes. Ze zijn meestal vaag en willen geen details geven. Door te vragen zullen we er raar en jaloers uitzien. Dat is waarom ik oorspronkelijk mezelf begon te kijken. Op het eerste gezicht leek ze eigenlijk zo leuk! Ik verwachtte dat ze vijf hoofden had of te veel zwarte eyeliner of IETS! Ze zag eruit als iemand met wie ik in de buurt zou zijn en dat zou ik ook willen.

We zijn heimelijk gehecht. Ik denk dat het boekdelen spreekt dat zij en ik uit alle mensen ter wereld dezelfde persoon kiezen. Dat maakt ons op een vreemde manier kosmisch verbonden. Durf ik een zusterschap te zeggen? We weten allebei hoe hij werkt, wat hem aan het tikken is en we hebben allebei dezelfde rol op zich genomen met exact dezelfde persoon. Als dat ons geen gemeenschappelijke basis biedt, weet ik niet wat het doet.

Ik wil weten waarom ze bij elkaar zijn gekomen en waarom ze uit elkaar zijn gegaan. Wij zijn de compleet tegengesteld aan elkaar, zoals dag en nacht. Nadat ik erachter was wie ze was, was het enige dat ik bij mezelf kon denken: "Waarom?" Van alle mensen op aarde, waarom dan? Ik kan mijn vriend deze vraag niet precies stellen. Misschien weet hij niet eens het antwoord, of misschien heeft hij te veel respect voor mij om het te beantwoorden als hij dat kon. Ze heeft de sleutel tot al mijn onbeantwoorde vragen.

Ik wil haar kant leren kennen. Begrijp me niet verkeerd. Elke relatie is anders. Hun problemen zijn dat niet onze problemen, en ik wil hun energie niet in onze relatie brengen. Maar heb je je nooit afgevraagd: "Wat als ik de ex van mijn vriend kon interviewen voordat ik met hem in de toekomst kon beginnen?" Wat zou ze zeggen? Wat is haar kant van het verhaal? We weten allemaal dat zijn kant, haar kant en de waarheid zijn.

Hij zal nooit in staat zijn om me de waarheid neutraal te vertellen. Het kan moeilijk zijn om over een vorige relatie te praten, vooral wanneer de relatie slecht is geëindigd. Telkens wanneer iets over haar willekeurig in gesprek komt, wordt hij stil en stoïcijns, bijna alsof hij probeert te voorkomen dat het ooit is gebeurd. Maar misschien is dat een goede zaak. Hoewel we elkaar nog nooit hebben ontmoet, was het de bedoeling dat het zo zou zijn.