Het is al een jaar voorbij maar ik ben nog steeds SUPER bitter over mijn laatste uitputting
Mijn ex en ik zijn ruim een jaar opgebroken en hebben al maanden niet gecommuniceerd. In feite was het enige dat ik hem vertelde over geld dat hij mij verschuldigd was. Ik was opgelucht maar ook verbitterd toen we uit elkaar gingen en ik dacht dat de gevoelens met de tijd zouden verdwijnen, maar meer dan een jaar later brandden die gevoelens nog steeds in me. Is dit normaal?
Elke keer dat ik aan hem denk, voel ik een langzaam brandende woede. Hij kruist van tijd tot tijd mijn hoofd en als hij dat doet, lijken alle receptoren in mijn brein mijn bloed in hete brandende lava te veranderen. Ik weet dat het waarschijnlijk niet gezond is om iemand zo boos te voelen, maar ik ben ook een mens. Misschien is het de manier waarop mijn lichaam me eraan herinnert nooit ooit ga daar weer heen. Kan je relateren?
Ik ben er niet meer over dat hij het uitmaakte met mij. Mijn ex-vriendje heeft me uit de handen genomen nadat ik dat had gedaan beproefd om hem de week ervoor persoonlijk uit te schakelen. Ik haatte hem om dat te doen omdat het voelde alsof hij een soort van macht en controle wilde hebben over onze situatie, waardoor ik van dezelfde kans werd beroofd. Als we persoonlijk hadden gebroken, hadden we allebei een gevoel van vastberadenheid gevoeld. Zijn weg was laf, en nadat ik meerdere jaren in mijn leven had doorgebracht, was het beëindigen van onze relatie op deze manier onattent en respectloos.
Hij had echt problemen met mijn zelfrespect. Als je net als ik bent, kost het je vele jaren en veel persoonlijk werk om ware zelfrespect en zelfvertrouwen te vinden. En als je ook zoals ik bent, doe je er alles aan om niemand dat van je af te laten nemen. Toen mijn ex-vriend en ik uit elkaar gingen, had ik het gevoel dat hij een vleermuis naar mijn gevoel van eigenwaarde gooide en probeerde te breken. Soms zijn acties en woorden even hard als elkaar en wanneer ze samen worden gebruikt om iemand anders te breken, kunnen ze dodelijk zijn. Als gevolg hiervan kan het je zelfvertrouwen en eigenwaarde schaden.
Ik wil hem niet terug, maar ik wil wel dat hij lijdt. Ben ik een vreselijke persoon omdat ik wil dat hij een beetje lijdt? In aanvulling op onze feitelijke breuk, deed hij een paar vreselijke dingen voor me waar ik me super wraakzuchtig over voel. Ik heb in de paar maanden die aan de basis liggen voor onze breuk geleden en soms wil ik dat hij betaalt voor wat hij mij heeft aangedaan. Ik weet dat dit niet het leukste is om te zeggen en ik schaam me ervoor om me zo te voelen, maar dit is hoe ik me echt voel. Ze zeggen dat je je demonen moet zien, zelfs de donkerste, om ze te verslaan, juist?
Misschien kreeg ik niet zoveel sluiting als ik nodig had. Ik dacht dat ik de afsluiting kreeg die ik nodig had om verder te gaan met onze relatie, maar nu, bij het onderzoeken van mijn bittere gevoelens, begin ik te twijfelen aan mezelf. Sommigen zeggen dat sluiting niet onmiddellijk komt. Soms komt het in golven of stadia. Misschien zal mijn bitterheid op een dag worden vrijgegeven wanneer ik die ultieme sluiting in welke vorm dan ook heb gekregen.
Ik ben gelukkig in mijn nieuwe relatie, maar ik ben nog steeds dol op wat er is gebeurd. Mijn huidige vriend is geweldig. Hij past beter bij mij en onze relatie, ondanks de uitdagingen, is veel gezonder dan mijn vorige. Toch gaat het over hoe ik zoveel geluk met een persoon kan voelen en nog steeds zoveel woede koester voor een ander.
Littekenweefsel brengt een ander soort pijn met zich mee. Wonden genezen, maar soms ontwikkelen wonden littekenweefsel waar de wond ooit heeft bestaan. In het fysieke lichaam creëert littekenweefsel zijn eigen set problemen en pijn die losstaat van de oorspronkelijke verwonding. Wat als het brein hetzelfde werkt? Wat als, nadat we een emotioneel trauma hebben gehad, ons brein een soort van mentaal littekenweefsel rond dat geheugen bouwt om ons te helpen genezen. Maar wat als mijn 'littekenweefsel' bitter is? Hoe kom ik er vanaf?
Waarom is het zo moeilijk om sommige mensen te schudden?? Ik heb nog steeds een plaatsje gereserveerd in mijn hart voor mijn allereerste liefde, want het is heel moeilijk om mensen die je in je leven laat gaan, echt te schudden en echt, heel veel liefde. Als alternatief is het ook moeilijk iemand te schudden die je echt diep heeft beschadigd. Ik begin te denken dat dit misschien precies de les is die ik aan het leren ben.
