Mijn vriend verliet het huwelijksreisstadium vóór mij en het is rotzooi

De wittebroodswekenfase is een van de meest opwindende tijden in een relatie. Alles is nieuw en opwindend, elk moment samen is vol met vlinders en liefde is gewoon ... goed. Mijn vriend en ik genoten graag van die fase samen ... tot hij er overheen was.

Waarom die haast? Als we gaan, zullen we op de lange termijn samen zijn, zoals ik hoop dat we dan zijn hoe snel het is om ons comfortabel te voelen? We hebben veel tijd om ons te gedragen als een oud getrouwd stel dat meer ups en downs heeft doorstaan ​​dan een jongere ooit kon doorgronden. We ontmoetten elkaar, het was flirterig en leuk, en we werden verliefd - waarom zou iemand zo snel die fase willen verlaten??

De vonk is vervaagd. Ik betrap mezelf erop dat ik terugdenk aan de eerste dagen van onze relatie toen we elkaar speels plaagden, elkaar een drankje kochten en een kus halverwege het gesprek slopen. We genoten ervan elkaar eraan te herinneren hoezeer we de ander leuk vonden, maar die herinneringen zijn er niet meer. Ik denk dat we nu gewoon moeten weten ...

Het is minder dan een jaar geleden, wat al snel lijkt. De wittebroodswekenfase duurt niet bepaald lang, maar ik heb het gevoel dat we nog steeds sterk moeten zijn, omdat we nog geen jaar samen zijn geweest. Er is zoveel te doen en zoveel te leren van iemand in de loop van vier seizoenen. En ik zie hem niet elke dag! Soms hangen we maar één keer per week rond, dus hoe kan het mogelijk zijn dat hij na zo weinige momenten samen al zelfgenoegzaam is geworden?

De flirt is weg. Tekstberichten worden op een laag pitje gezet, sexting is onbestaande en leuke opmerkingen en complimenten worden nu alleen door mij gegeven. Nu zijn mijn grappen minder grappig, mijn willekeurige feiten zijn minder indrukwekkend en mijn verhalen zijn minder boeiend. Ik wil nog steeds met hem praten om met hem te praten, maar nu ben ik blijkbaar alleen maar behoeftig.

Datums zijn niet origineel. Aan het begin van de relatie waren we de game voor de coolste date-ideeën! Hij was altijd in voor een gek en creatief idee dat ik kon bedenken. Hoewel ik altijd al zijn hulp had bij het organiseren en plannen van data daarvoor, heeft hij er nu geen belang bij om de moeite te nemen. Hij is blij om thuis te blijven, een middelmatige film te kijken en misschien seks te hebben als de film ons niet in slaap heeft gebracht.

Hij geeft me nog steeds vlinders, ik wou dat hij hetzelfde voelde. Geloof het of niet, ik ben nog steeds dol op mijn man. Hij is zo knap, zo atletisch en ik vind het gewoon heerlijk om bij hem in de buurt te zijn. Ik voel me echter gehaast om over deze gevoelens heen te komen, die zo oneerlijk en verdrietig aanvoelen. Heeft hij niet zoveel geluk dat hij uitgaat met iemand die nog steeds duizelig wordt door het geluid van zijn stem?

Het zien van schattige koppels doodt me. Ik voel letterlijk pijn in mijn hart als ik een paar kusjes op straat zie of als ik getuig dat het vriendje van mijn vriend haar een voetmassage geeft. Ik kan bijna geen romantische komedies meer kijken. In plaats van grappig of schattig te zijn, zijn het slechts herinneringen dat ik niet in die fase van mijn relatie ben, ook al wil ik dat echt zijn.

Hij probeert niet langer indruk op mij te maken. Elke ochtend toen we samen wakker werden maakte ik ons ​​ontbijt en hij stond snel op en ontmoette me in de keuken om koffie voor ons te maken. We waren allebei overladen, goed gekleed, en voelen ons opgewonden om over onze dagen te praten. Nu slaat hij het ontbijt helemaal over, staat op het laatste moment op, ziet er onverzorgd uit en ik giet mijn eigen koffie. Soms is je jongen die slaapt schattig en soms ziet hij er gewoon lui uit.

Misschien is hij gewoon niet zo in mij. Vertrouw me, ik heb deze gedachte de hele tijd. Misschien is het niet dat hij de wittebroodswekenfase heeft verlaten en nu in het stadium "3 kinderen diep, 50 jaar later, gedeelde hypotheek" is ... misschien was die eerste opwinding die hij voor mij voelde volkomen misleid en hij vindt me toch niet zo leuk?

Hij zal me verliezen. Ik weet dat ik zei dat ik stapelverliefd op hem ben en dat is waar. Echter, na een paar gaat bij daten, ik weet dat ik beter verdienen. Ik heb mezelf kort daarvoor verkocht, mezelf in relaties gelegd die mij niet bedienden, en die zouden allemaal zinloos zijn geweest als ik niets had geleerd. Ik heb mijn vriend eerder zijn gebrek aan inspanning verteld maar hij is niet veranderd, dus ik denk dat het nu mijn beurt is om een ​​zet te doen.