Mijn vriend vertelde me dat hij beschaamd was over hoe ik eruit zag. Dus ik heb hem gedumpt

Nog niet zo lang geleden ontmoette ik een man die leek te breken met teleurstellende single dudes. Hij had een baan, zijn eigen huis en was een tijdje gescheiden geweest, maar was klaar om opnieuw liefde te vinden. We vertrokken een maand voordat een felle rode vlag me in het gezicht sloeg: hij vertelde me dat ik niet mooi genoeg was om met hem gezien te worden.

De eerste date was de beste datum waarop ik ooit ben geweest. Toen ik deze man voor het eerst ontmoette, gingen we uit voor taco's en margarita's. Hij droeg een spijkerbroek en een overhemd met een button-down, terwijl ik een strakke jurk met polkadovertrekken droeg. Hij rook lekker, was mild charmant, had een geweldige glimlach en was oprecht geïnteresseerd in wat ik te zeggen had. Ik stemde ermee in om weer met hem uit te gaan en we eindigden een maand lang.

Ik heb er altijd voor gezorgd dat ik er goed uitzag, ook al ga ik niet uit voor de uiterlijke schijn. Onze tweede date, ik droeg een spijkerbroek en een schattige top; hij droeg dezelfde spijkerbroek en knoopje als onze vorige avond uit. We gingen naar een heel leuk restaurant op de bovenste verdieping van een hotel voor onze derde date en omdat ik wist dat het high-end was, kleedde ik me een beetje aan, hoewel het een doordeweekse avond was. Hij droeg een jurkbroek uit een pak, maar ik zag meteen dat het geen duur pak was. Dat deed er allemaal niet toe, want hij deed de moeite om er leuk uit te zien en me naar een geweldige plek te brengen.

Mijn stijl is over het algemeen vrij ontspannen en ik dacht dat hij er zin in had. Ik ben zeker trots op hoe ik eruit zie, maar ik krijg mijn nagels niet en ik draag nooit een volledig make-upgezicht. Ik geef de voorkeur aan een meer natuurlijke uitstraling. Hij wist dit duidelijk vanaf het begin omdat ik mijn voorkeuren nooit verstopte en altijd trouw was aan mezelf en mijn uiterlijk. Toen we naar buiten gingen, complimenteerde ik zijn uiterlijk omdat mensen zich graag goed voelen, maar onze connectie was meer intellectueel en emotioneel dan gefocust op fysieke verschijning ... of zo dacht ik.

Ik leid een heel druk leven en zie er zelden een prioriteit uit. Als alleenstaande moeder hebben mijn kinderen altijd voorrang op mijn sociale leven. De verjaardag van mijn dochter had mijn energie volledig leeggemaakt een weekend, maar ik was vastbesloten om die avond mijn vent te zien. Ik bracht de vorige nacht en de hele dag door met het plannen en beheren van haar verjaardagsfeestje, dus ik liet hem van tevoren weten dat ik overweldigd en uitgeput was en me zou verkleden. Zijn antwoordtekst verzekerde mij dat het geen probleem was en dat hij ook nonchalant gekleed was.

De eerste rode vlag verscheen toen ik uit de auto stapte. In alle voorgaande openbare ontmoetingen, haastte hij zich naar me toe, schepte me op en kuste me hartstochtelijk. Deze keer aarzelde hij terwijl ik naar een kus leunde. Ik veegde het af als zijnde omdat we elkaar in een paar dagen niet hadden gezien. Het restaurant waar we heen gingen was helemaal niet luxueus. Het leek meer op een feestlocatie dan op iets bijzonders, dus voelde ik me heel comfortabel in mijn skinny jeans, bralette en losse witte tee.

Zijn vrienden kwamen bij ons en we konden goed opschieten, wat een goed teken was, toch? Tijdens onze drankjes waren vrienden van hem toevallig op dezelfde plek en kwamen ze uiteindelijk bij ons. We konden het allemaal goed vinden en ik onderbrak me in het gesprek vaak met speels geklets. We hebben goed gelachen, maar ik kreeg een telefoontje dat vroeg moest vertrekken, dus nadat we onze drankjes hadden afgemaakt, zei ik mijn vrienden en liep terug naar mijn auto.

Toen we terug in mijn auto kwamen, vermeed hij me volledig. Toen we het restaurant verlieten, ging ik naar zijn elleboog grijpen en toen zijn hand en verhuisde hij. Nu gaan alle soorten alarmen af. Probeerde deze kerel echt niet bij mij te zijn? Toen we bij de auto aankwamen, in plaats van me vaarwel te kussen, gaf hij me een knuffel! Wat was er in vredesnaam aan de hand??

Ik wist dat er iets aan de hand was, maar ik wachtte een dag om erop te graven. Ik stuurde de volgende ochtend een sms-bericht met de vraag of alles in orde was omdat het een beetje eerder voelde. Hij wachtte vijf uur om te antwoorden en toen hij dat deed, vertelde hij me dat hij het gevoel had dat ik niet genoeg moeite deed in mijn uiterlijk toen ik bij hem was. Hij vervolgde me door te zeggen dat hij me wilde laten zien aan zijn vrienden en niet vanwege de manier waarop ik me kleedde. En ja, hij was serieus.

Ik heb geen seconde van zijn tijd aan hem verspild. Mijn reactie was giftig. Ik zei hem dat als ik zijn mening over mijn kleding wilde hebben, ik erom zou hebben gevraagd en hem toen had geblokkeerd. Ik heb absoluut geen tijd voor een man om me neer te halen. Ben er geweest, heb dat gedaan en ik ga niet terug. Bovendien zag ik er die nacht nog steeds erg warm uit.