Mijn relatie met mijn vriendje werd verwoest door Crossfit-ja, serieus

Ik had zes maanden een schijnbaar normale relatie toen mijn vriend zich aanmeldde voor CrossFit. Ik bleef met hem door drie maanden van eeltige handpalmen, opschepperige, en shirtless selfies. Ik lachte altijd om de stereotypen, maar nu ik de Charles Manson van CrossFit heb gedateerd, is het niet langer schattig.

Hij sprak in principe in een taal die ik niet begreep. Muscle-ups, double-unders, pull ups en WODs? Oh, en ze trainen in 'dozen', geen sportscholen. Waar heb je het eigenlijk over? Het deed me denken aan die keer dat mijn beste vriend en ik een geheime taal verzonnen zodat we de spot konden drijven met onze leraren. We waren echter in de vierde klas.

Het is alles waar hij over sprak. Als hij 20 minuten zou duren zonder CrossFit nonchalant in het gesprek te laten glijden, zou ik geschrokken zijn geweest. Misschien had het anders kunnen uitpakken als hij maar een fractie van die passie voor zijn carrière had of, ik weet het niet, MIJ? Geloof me, ik wil de hobbies van mijn significante ander ondersteunen, maar als ik hem een ​​hersenscan liet doen, zouden doktoren niets anders vinden dan beelden van halters en medicijnballen..

CrossFit is super duur, maar hij kreeg extra goedkoop toen hij me eruit nam. "Oh, schat ... die fles wijn die je hebt uitgekozen is een beetje prijzig. Misschien moeten we ons vanavond aan tapbier houden. "Ondertussen was hij 200 dollar per maand aan het trainen in wat leek op een kerker die sinds de jaren 1800 niet was schoongemaakt. Voor die prijs kun je me het beste eucalyptushanddoeken en Kiehl-producten geven. Je hebt meer kans op tetanus dan een schone handdoek. Ze krijgen wel gratis krijt voor hun handen, dus dat is denk ik.

De andere meisjes in zijn CrossFit-groep sms'ten hem NON-STOP. CrossFit is een zeer sociale activiteit, wat cool is, maar nadat een training voorbij is, gedragen ze zich alsof ze net met elkaar hebben gevochten in een strijd tegen het oude leger. Elke keer als er een sms kwam van een van zijn lady CrossFit-vrienden, glimlachte of giechelde hij als een schoolmeisje. Als ik hem vroeg wat grappig was, zou hij me vertellen dat ik het niet zou krijgen. Hoe kan ik hem uitleggen dat het geen astrofysica is? Het is maar een training.

Ik kon het opschepperige klagen niet aan. Aanvankelijk klonk het als een onschuldige klacht na de training. Ik kreeg zelfs het gevoel me sympathiek te voelen tegenover zijn pijnlijke spieren en hij kreeg een massage of twee van mij. Toen besefte ik dat zijn klacht altijd eindigde in opscheppen. Zoals: "Mijn armen vermoorden me vandaag", gevolgd door: "Dat is wat ik krijg voor het leiden van de groep in push-up reps. Ik probeerde de doosrecord te verbreken en ik denk dat het het waard was toen ik dat deed. "Je hebt me een keer voor de gek gehouden, opschepperig. Nooit meer.

Elke vakantiebestemming moest een CrossFit-sportschool in de stad hebben. Toen ik een vakantieplek voorstelde, nam hij onmiddellijk zijn telefoon op om te kijken of daar een CrossFit-sportschool was. Ik ben er vrij zeker van dat het met het enige doel was om het t-shirt mee naar huis te nemen om zijn CrossFit-vrienden te laten zien. Kun je serieus geen weekend gaan zonder een gigantische band om te gooien??

Ik mocht "The Open" niet met zijn vrienden bekijken omdat ik niet in zijn kleine CrossFit-sekte was. Voor het geval je het niet weet (omdat je een leven hebt dat niet draait om het krijgen van "swoll"), is The Open een jaarlijkse wereldwijde wedstrijd van vijf weken waarin cult-leden - oeps, ik bedoel CrossFitters - vijf trainingen zullen uitvoeren en voer hun score online in. Het is een exclusief feest waarbij de leden meer geobsedeerd raken door elkaar. Ze zouden re-runs van de beste uitvoeringen bekijken terwijl ze eiwit-smoothies drinken en elkaars spiergroei complimenteren. Ik zou blijer zijn om thuis te blijven en naar een blinde muur te staren.

Als ik het ooit een 'sekte' noemde, zou hij zo defensief worden. Dit is de reden waarom ik het tijdens de duur van dit artikel graag heb aangeduid als een sekte. Als je iemand kent in CrossFit (wat je waarschijnlijk wel doet) dan weet je dat ze een behoorlijk vijandige reactie op kritiek hebben. Ik zag de aderen uit zijn voorhoofd springen bij het noemen van de arme vorm van zijn volk.

Hij had meer accessoires dan ik. Van polswikkels en hoge sokken tot gewichthefhandschoenen en een hele lade met CrossFit-t-shirts, ik had nooit gedacht dat ik de dag zou zien waarop mijn vriend me zou gaan accessoriseren. Toch waren we daar. Niets zegt: "Ik ben comfortabel en veilig" als een man met een verzameling hoofdbanden. Wat zijn ellebooghoezen zelfs voor? Jongen, tot ziens.