Startpagina » Breakups & Exes » De uitdagingen van het leven na een langdurige relatie

    De uitdagingen van het leven na een langdurige relatie

    Wanneer een langdurige relatie eindigt, voelt het als het einde van de wereld. De pijn die je voelt in je hart is echt, niet denkbeeldig, dat verzeker ik je, en het niveau van verwoesting dringt diep op, ongeacht wie heeft besloten de relatie te beëindigen. Wanneer je je leven hebt opgebouwd rond iemand met de veronderstelling dat je voor de lange termijn bij hen zou zijn, dan ben je plotseling zonder hen, voelt het leven niet meer echt. En terwijl je zeker nog steeds in leven bent, voel je je dood vanbinnen. Dat klinkt misschien deprimerend, maar het is de pijnlijke waarheid van het verlies van dat soort relatie.

    Maar je innerlijk voelen, verdrinken in verwoesting en lijden aan de onvermijdelijke pijn van zo'n verlies is nog maar het begin. Hier zijn zeven andere waarheden die komen met het einde van een langetermijnrelatie:

    Je moet helemaal opnieuw beginnen. In veel opzichten moet je bij het eerste beginnen. Als je samen gewoond hebt, moet je een nieuw huis vinden. Als je bankrekeningen hebt gedeeld, moet je delen wat bij wie hoort. Zelfs als je niet getrouwd bent, is er nog steeds een verdeling van activa. Hoe dan ook, je staat plotseling tussen de dozen van je leven en probeert uit te vinden wat de volgende is.

    Het is een verlies op zoveel verschillende niveaus. Je verliest niet alleen je partner, maar ook hun familie en vrienden. Het is tijdens deze periode dat je je realiseert wie je echte vrienden zijn, als iedereen partij kiest of, als je geluk hebt, volwassen genoeg bent om ergens in het midden te staan ​​zonder oordeel. Het is overal een verlies. Natuurlijk, als je nooit de vrienden en familie van je partner leuk vond, beschouw jezelf dan als een geluk; veel geluk.

    Je voelt je een mislukkeling. Wanneer een belangrijke relatie ten einde loopt, kun je niet anders dan je als een mislukkeling voelen. Je vraagt ​​je af wat je anders had kunnen doen, wat je had kunnen zeggen of doen om het beter te maken, en je martelt jezelf met de grote, "Wat als?"

    Je raakt uitgeput met het uitleggen van het waarom en hoe van alles. Een andere harde waarheid die komt met het einde van een langetermijnrelatie, is om steeds weer mensen uit te leggen dat je niet meer samen bent. Hoewel je het volste recht hebt om de details van je breuk voor jezelf te houden, moet je de mensen toch vertellen dat de relatie voorbij is. Tenzij je de façade gewoon voor altijd wilt behouden en voortdurend aan iedereen vertelt dat je partner de rest van je leven de hele tijd "uit de stad" is.

    Je toekomst ziet er zowel grimmig als eng uit. Ik haat het om dit te zeggen, maar na een langdurige relatie zien dingen voor je toekomst er niet zo goed uit. Natuurlijk gaat dit voorbij, maar er is een goede brok tijd vlak na het uiteenvallen waarin je toekomst er angstaanjagend uitziet, vooral als jij en je partner al je hele toekomst samen hadden uitgezet.

    Je voelt je alsof je wordt geoordeeld. Of je je pijn en woede van binnen houdt door jezelf in slaap te wiegen of je ex buiten de perken te houden, je kunt niet anders dan voelen alsof iedereen je beoordeelt voor je gedrag. Als het lijkt alsof je het goed doet, heb je het gevoel dat ze allemaal wachten tot je knapt. En als je je stem bent over je pijn, lijkt iedereen te denken dat je je moet inzetten. Het is moeilijk om je niet paranoïde te voelen.

    Je kunt gewoon niet gelukkig zijn voor anderen. Ik weet dat het egoïstisch is, maar het leven na het einde van een langdurige relatie brengt veel wrok met zich mee ten opzichte van degenen die erin slagen hun relaties bij elkaar te houden. Persoonlijk denk ik niet dat er iets mis is met dit. Sterker nog, ik denk dat het normaal is om ziek van je buik te worden als je ziet dat iemand anders blij is met liefde en leven zoals je ooit met je ex deed.

    Je bent er vrij zeker van dat je nooit meer zult liefhebben. Tussen een grimmig uitziende toekomst en het feit dat je helemaal opnieuw moet beginnen, is het gemakkelijk om je hersens te laten afdwalen naar het "Ik zal nooit meer liefhebben" en "Ik zal voor altijd vrij zijn" territorium. Hoewel dit niet erg waarschijnlijk is, is het een gedachte die je absoluut, positief zult hebben.