Drie van mijn vriendjes kwamen als homo uit nadat we uit elkaar waren
Sommige vrouwen lijken valsspelers niet te mijden, andere vrouwen trekken mama's jongens aan die weigeren uit de kelders van hun ouders te gaan. Ik heb de neiging om jongens van een totaal andere soort te dateren. Drie van mijn vroegere vriendjes zijn nu homo geworden en het begint een ongewenste trend te worden.
Ik weet hoe het klinkt. Toen mijn eerste ex homo was, was ik niet helemaal verrast. We zijn pas een maand geleden gedateerd, toen ik hem stopte omdat hij zo duidelijk niet tegen me was. Ik ben geen totale idioot, ondanks mijn onvermogen om de seksuele geaardheid van mijn vriendjes te herkennen. Ik had nooit gedacht dat een homo zou vragen om uit te vragen, maar hier ben ik! Het klinkt belachelijk, maar ik blijf mezelf in dezelfde situatie vinden.
Ze komen eruit nadat de relatie voorbij is. Alle relaties die ik heb gehad met deze mannen hebben de neiging om op dezelfde manier uit te fizzlen en te sterven. In het begin voelt alles heel normaal. Ik ben overladen met constante sms-berichten, ze nemen me mee op super leuke dates, het gesprek is geweldig ... en dan verandert er iets. Ze verbergen hun gebrek aan aantrekkingskracht achter een mannelijke sluier van commitment-fobie en dan nadat ik dingen heb afgebroken, krijg ik het schokkende nieuws.
Ik heb het gevoel dat ik twee keer kapot ga. Breakups zijn moeilijk genoeg. Erachter komen dat je man nooit seksueel tot je aangetrokken was, is in de eerste plaats als een tweede slag in het hart. Ik ben altijd blij wanneer een man of vrouw de keuze maakt om authentiek te leven, maar moet ik in het proces worden vernederd?
Ik voel me aangetrokken tot verwijfde mannen. Ik heb altijd de voorkeur gegeven aan mannen die niet hypermannelijk zijn. Ik heb nooit contact kunnen maken met springers en vleeskoppen. Alle verwijfde mannen zijn niet homo, net zoals alle voetballers niet recht zijn, dus ik maak nooit aannames wanneer een man me begint te kletsen. Dat is duidelijk een vergissing.
Ik zoek jongens die mijn interesses delen. Ik ben opgegroeid in het theater en hou van klassieke muziek en jazz. Ik ga regelmatig op pad met mensen die hun tijd besteden aan optredens en lokale concerten. Ik wil homomannen op geen enkele manier stereotyperen, maar een aantal van mijn vriendjes die naar buiten zijn gekomen hebben mij ontmoet toen we in dit soort drukte rondhangen. Ik weet dat allerlei mensen genieten van dezelfde dingen die ik doe, maar mijn interesses hebben de neiging dezelfde soort jongen aan te trekken.
Ik vraag om eerlijkheid als ik achterdochtig ben. Ik heb al eerder gezegd dat al deze relaties hetzelfde beginnen. Ik heb met veel rechte mannen gedate die me op dezelfde manier behandelden, dus ik weet wanneer iets begint weg te voelen. Het is zo ver gekomen dat ik een vriend rechtstreeks geconfronteerd heb met zijn seksualiteit en hij heeft het boos en heftig ontkend. Natuurlijk zou ik nooit iemand uit willen voordat hij er klaar voor is, maar waarom zou hij allebei onze tijd verspillen als hij niet geïnteresseerd was?
Mijn vrienden en familie hebben me gewaarschuwd voor de jongens die ik date. De eerste keer dat ik met een homoseksuele man uitging, belde mijn moeder me meteen op. Ik bracht hem naar mijn ouders en op het moment dat hij wegging, greep mijn moeder mij in het nauw en begonnen de beschuldigingen. Ik was zo beschaamd en geschokt dat ik een week niet met haar sprak. Waarom zou ze zoiets zeggen over een man die duidelijk in mij geïnteresseerd was? De waarheid is dat ze ouder was en verstandig en alleen op zoek was naar mijn beste belangen. Uiteindelijk had ze gelijk!
Geloof het of niet, seks is erbij betrokken. Mijn eerste homo-ex was duidelijk niet seksueel in mij. We raakten zelden en het was een rare overgang, aangezien de meeste jongens die ik op de middelbare school had gedateerd hun hormonen niet onder controle konden houden. Verscheidene anderen sliepen echter met me mee, wat het des te moeilijker maakte om te accepteren wanneer ze uit de kast kwamen.
Mijn empathie is een bijdragende factor. Ik wil mijn eigen toeter niet rooien, maar ik ben altijd een zeer empathisch persoon geweest. Ik ben trots op mijn vermogen om in contact te komen met de strijd van andere mensen en er voor hen te zijn wanneer ze een vriend nodig hebben. Ik heb de jongens die ik heb gedateerd vroeg waarom ze de moeite namen met mij in de eerste plaats en ze hebben allemaal hetzelfde gezegd. Ze hielden echt van me, alleen niet zo. Ik maakte dat ze zich veilig en geliefd voelden terwijl ze een moeilijke, verwarrende overgang in hun leven doormaakten.
De dingen zijn nu een beetje anders. Ik ben nu achter in de twintig en de mannen en vrouwen waarmee ik mezelf omring, zijn zekerder van zichzelf dan ooit. Het is een tijdje geleden dat ik mezelf in een situatie bevond waarin ik iemands interesse in mij betwijfelde, wat een hele opluchting is. Ik heb geen hekel aan de mannen die ik in het verleden heb gedate, ik weet dat ze gewoon als 'normaal' in de ogen van de maatschappij probeerden over te gaan. Kijkend naar de jongere generaties, ben ik hoopvol. Er lijkt zoveel meer acceptatie van de homogemeenschap te zijn, en zo hoort het ook. Niemand zou een masker op zijn ware gevoelens moeten zetten.
