Aan de kerel die me dumpte omdat ik niet paste bij zijn vrienden

Ik dacht dat we samen een toekomst hadden, echt waar, maar toen stelde je me voor aan je vrienden en het viel allemaal uit elkaar. Ik probeerde bij ze te passen ondanks het feit dat ze niet echt mijn soort publiek waren, maar wat ik ook deed, ze leken me niet te mogen. Binnen een paar weken ghostde je me. Toen ik je maanden later confronteerde, maakte je het duidelijk: je vrienden hielden niet van mij, dus jij ook niet.

Ernstig? Je respecteerde me niet eens genoeg om te proberen dingen met me te bespreken? Werkelijk? Ik had de indruk dat je een ruggengraat had. Ik dacht dat je me respecteerde en dat je eigenlijk een fatsoenlijke kerel was. Ik heb je duidelijk overschat.

Je behandelde me als rotzooi. Zelfs geen telefoontje of een scheidingstekst? Je hebt me ghosted nadat we drie maanden hadden gedateerd? Nog maar een week eerder had je het over het belang van respect voor jou. Wat in godsnaam, man? 

Wat is "mijn type"? Eerlijk gezegd ben ik nog steeds verbijsterd over wat je groep vrienden bedoelde toen ze je waarschuwden voor "mijn type." Uiteraard was ik op veel verschillende manieren anders dan je vrienden. Is het het feit dat ik vreemd ben? Dat ik zelf gemaakt ben, in plaats van de ontvanger van een trustfonds? Is het het feit dat ik rare kleding draag? Wat precies is mijn "type" en waarom is het zo slecht?

Je bent zonder piemel en ik denk dat jij ook een narcist bent. Met mannen zoals jij, draait alles om sociale status. Als anderen je partner niet goedkeuren, laat je ze vallen als een steen. Je had zelfs niet de ruggengraat om te overwegen op te staan ​​voor groepsdruk of er in eerste instantie zelfs maar met mij over te praten. Dacht je echt dat dat woord er niet uit zou komen wat een schok je was als je me vermeed zoals je deed?

Wat me het meest stoort, is dat je ons niet eens een kans hebt gegeven om het te overwinnen. Ik was geïnteresseerd in jou. ik was heel geïnteresseerd in jou. Misschien is het meest ontmoedigende aan de hele beproeving dat je ons niet eens een kans hebt gegeven. Ik zou veel meer de hele situatie hebben geaccepteerd als je me gewoon had neergelegd en me had uitgelegd wat het probleem was. Ik zou echt cool zijn geweest als ik dingen had gezegd.

Alles hierover is gewoon plakkerig. Toen we echt met elkaar gingen, heb je een punt bedacht om te bespreken hoe belangrijk klasse voor jou is. Niets, helemaal niets, over hoe het ging, was stijlvol. Als er iets is, heb ik bewezen dat je een compleet gat bent.

Je vrienden zijn net zo stekelig als jij. Ze hadden het lef om naar me te glimlachen en te proberen te doen alsof er niets aan de hand was nadat je me gedumpt had. Nadat ik ze had geconfronteerd, zouden ze me niet eens in de ogen kijken. Het was een volkomen, volkomen ruggengraat en met twee gezichten verplaatsen van hun kant. Aan de andere kant, in aanmerking nemend waarom ze rondliepen, ik denk dat ik niet te verrast had moeten zijn ...

Ik was goed voor je. Te goed eigenlijk. Je verdient geen echte mensen om je heen.

Ik verdien beter dan jij. Vertrouw me als ik zeg dat ik hoop dat je je gelijk ontmoet. Ondertussen ga ik op zoek naar een man die sterk genoeg is om op een goede manier om te gaan met een uit elkaar gaan en niet in de druk van zijn bros te treden..