Waarom ik liever open zou zijn dan bewaakt, zelfs als het betekent dat ik me pijn doe

Als je je hart op je mouw draagt, ben je zeker in de minderheid. Het lijkt er tegenwoordig op, het is niet cool om overdreven emotioneel te zijn of zelfs maar emoties te hebben. We moeten denken dat "Netflix en relaxen" het equivalent is van een romantisch dinerdate en nooit iets zeggen uit angst om gewond te raken. Maar dat is geen manier om te leven. Hier is waarom ik liever aardig zou zijn en gekwetst dan een afgesloten en een totaal ellendig persoon.

We zijn allemaal mensen. Nieuwsflits: mens zijn betekent gevoelens hebben. En soms moet je gewoon die gevoelens uiten, ongeacht de gevolgen. Misschien reik je uit naar een vriend die het moeilijk heeft en ze zit in zo'n slechte ruimte dat het een vriendschapsverbreking initieert. Zou je niet liever een echte mens zijn in plaats van nooit te zeggen hoe jij je over iemand voelt??

Ik wil niet bang zijn. Vriendelijkheid en mededogen tonen is onderdeel van het leven en onderdeel van het zijn op deze prachtige planeet. Ik zou niet anders willen leven. Soms is praten met vreemden eng, maar na maanden en maanden van klein gepraat in mijn plaatselijke barreatelier, zou ik liever het aardige meisje kennen dan me afvragen of mensen wel ontvankelijk zullen zijn.

Sommige mensen verdienen het voordeel van de twijfel. Nadruk op het deel "sommige mensen". Ik geloof niet dat iedereen het voordeel van de twijfel heeft, want soms zijn ze het gewoon niet waard. Misschien heb je een paar interacties gehad met iemand - een kennis, een verre verwant, een date - en weet je niet zeker of ze een goed persoon zijn of niet. Ze hebben mogelijk een diepe depressie of lijden op de een of andere manier, dus ik zou liever nog een keer meer aardig zijn voordat ik stop met proberen.

Verlegenheid is een epidemie. Oké, misschien ook niet. Maar dichtbij het. Ik kan het aantal feesten en evenementen dat ik de afgelopen jaren heb bezocht niet geloven, toen ik mezelf aan mensen voorstelde of probeerde een convo te maken en een ontmoeting had met ijzige stilte en antwoorden met één woord. Sommige mensen willen niet chatten, maar anderen zijn helemaal verlegen. Dus zelfs als het een beetje pijn doet om te worden afgesloten, weet ik dat sommige mensen gewoon stil zijn en het helemaal niet om mij gaat.

Beter geliefd en verloren zijn. Je kent het beroemde gezegde. Nou, het is absoluut waar. Ik zou iemand liever op een tweede date vragen en hem laten zeggen dat hij niet bang is om iemand een tweede kans te geven. Ik zou liever hulp aanbieden en afgewezen worden dan nooit vragen in de eerste plaats.

Ik wil geen spijt hebben. De meesten van ons beweren dat we zonder spijt willen leven, maar niet iedereen doet dat echt. Voordat ik iets doe, vraag ik of ik er spijt van krijg. Als het antwoord nee is, ga ik door. Het klinkt misschien saai, maar het is een redelijk goed systeem. Zelfs als de uitkomst niet zo positief is, is het beter dan jezelf te schoppen en te wensen dat je hebt gehandeld.

Het leven is moeilijk. Laten we hier echt zijn: het leven is 90 procent van de tijd behoorlijk moeilijk. Het is nog moeilijker wanneer je in de twintig bent of zelfs in de dertig, en je hard aan het werk bent om je carrière en je liefdesleven en je vriendschappen te achterhalen. Er is echt geen andere manier om te leven dan als een aardige persoon als je denkt aan alle rotzooi waar we allemaal dagelijks mee te maken hebben. Waarom het leven moeilijker maken.

We zijn tegenwoordig te casual en vaag. Ik ken mensen die met anderen zijn uitgegaan, niet omdat ze helemaal overmoedig tegen hen waren, maar omdat ze niet wisten waarom ze dat niet zouden moeten doen. Ik vind het niet leuk hoe nonchalant we zijn over hoe we ons voelen. Ik vind het niet leuk hoe ambivalent we zijn tegenover het andere geslacht - als we daten, mogen we dan niet zeggen hoe we ons voelen? Het kan een beetje raar lijken om een ​​sms te sturen met de vraag of de belangrijke ontmoeting van je nieuwe gast was of zei dat je je slecht voelt, dat hij een epische verkoudheid heeft, maar dat is alleen omdat we eraan gewend zijn geraakt helemaal niets te zeggen. Laten we dat niet zijn.

Je kunt iemands reactie niet beheersen. Alles wat je kunt doen is een aardige, goede persoon zijn en hopen dat je geen pijn zult lijden. Soms doe je dat wel. Dat kan niet worden geholpen. Maar ik leef liever zo dan nooit iemand binnen te laten.