Als hij geen moeite doet, waarom ben je?

Omdat relaties een geven en nemen zijn, zou er nooit maar één persoon moeten zijn die alle moeite doet. Als je je realiseert dat jij de enige bent die moeite doet terwijl je partner op zijn achterste zit en niets doet, moet je jezelf een heel belangrijke vraag stellen: wat ben je in hemelsnaam aan het doen?

Je bent beter dan dit. Het is niet alleen een kwestie van meer verdienen, maar beter zijn dan rondhangen en iemand alles geven wanneer ze je niets teruggeven. Als je lang naar jezelf in de spiegel kijkt en alle geweldige dingen die jij bent herkent, zul je zien dat je beter bent dan dit. Sterker nog, dat zal je wel doen weten dat je beter bent dan dit.

Je moet stelling nemen. Ik weet dat wanneer we echt van iemand houden, we blindelings toestaan ​​dat dingen gebeuren die we normaal niet zouden laten gebeuren. We vergeven dingen die we niet zouden moeten doen, we zien dingen over het hoofd die nodig zijn niet worden over het hoofd gezien en we laten dingen van onze rug rollen die niet van onze rug af zouden rollen. Je bent niet alleen in dit gedrag, maar waar je anders kunt zijn, is door een moment te nemen om buiten jezelf en de situatie te stappen en het te zien zoals het is. Misschien vind je het niet leuk wat je ziet, maar het is de enige manier om uit de buurt te komen van een vicieuze cirkel dat jij de gever bent en hij de nemer.

Ben je niet uitgeput? Denk er eens over na: jij bent de enige die de plannen maakt, jij bent de enige die sms't dat hij rondhangt, jij bent de enige, voor het belang van ruzie, verdorie. Ben je niet ziek van verdomme? Is het niet tijd dat iemand anders, net als bij de man die je ziet, ook een verdorie vergeeft? Ik zou het niet denken. Ik zou denken dat je heel graag een dutje wilt doen en hem voor de verandering wilt overnemen.

Je zou een vriend niet toestaan ​​deze BS te tolereren. Als een vriend naar je toe kwam, klagend over het feit dat hij de enige is die moeite doet in haar relatie, zou je haar waarschijnlijk zeggen om het niet alleen te beëindigen, maar rennen, rennen, rennen, in de tegenovergestelde richting, en nooit achterom kijken. Wat dit betekent is dat je je heel goed bewust bent van hoe oneerlijk zo'n scenario is. Als je je vriend op borgtocht vertelt, moet je jezelf hetzelfde advies geven.

Je kunt dit niet voor altijd doen en jezelf respecteren. Ik kan niet genoeg benadrukken hoeveel een idioot is. Wanneer we onszelf toestaan ​​dwaas te worden, betekent dit dat we in de omgang zijn met de andere persoon in de relatie en dat er een machtsonevenwichtigheid is bereikt. Je zult nooit de woorden 'zelfrespect' en 'dwaasheid' in dezelfde zin zien omdat ze zelfs geen externe relatie hebben. Dus wees niet de dwaas als je je zelfrespect in toom wilt houden.

Overtuig jezelf niet dat hij het niet beseft. Als je een seconde denkt dat hij niet weet dat hij zijn einde van de afspraak niet ophoudt en zich er helemaal niet van bewust is dat hij lui AF is op de inspanningsafdeling, dan maak je jezelf een grap. Om precies te zijn, waan je je wanen. Hij weet precies wat hij doet, hij vindt het niet erg wat hij doet, en je blijft moeite doen om hem gewoon zelfgenoegzaam en een niet-goed-zijn-blijven te laten zijn. Ja, mensen die geen moeite doen, terwijl ze kijken naar hun partner die een hoop moeite doen, zijn een nietsnut.

Je kunt niet inzetten op verandering. Laten we zeggen dat je het punt hebt bereikt waarop je het licht hebt gezien. Je weet nu, zo helder als de dag dat je de enige bent die alle moeite doet. Dus wat nu? Denk je echt dat hij gaat veranderen? Is dat wat hij je heeft verteld? Leuk feit: mensen veranderen niet. Ze kunnen het proberen, maar proberen kost moeite. Als hij zich niet inspant in uw relatie, kunt u van hem niet verwachten dat hij zich inspant om een ​​boeiendere en betere partner te zijn. Het is eenvoudige wiskunde.

Je hebt geen tijd. Realistisch gezien, als je naar je leven kijkt, heb je eigenlijk de tijd op de dag om de enige te zijn die de moeite neemt? Tussen je carrière, je sociale leven, je familieverplichtingen, je behoefte om gewoon een paar uur naar de tv te staren om te ontspannen, heb je echt genoeg uren op de dag om tegemoet te komen aan een persoon die niet wil tillen een vinger op de inspanningsafdeling? Ik betwijfel het ten zeerste.

Je moet weten dat hij niet de enige is die er is. Ik realiseer me dat dit geen 'breaking news' is, maar dat ik weet dat die eerder genoemde blindheid slopend kan zijn als het erom gaat de dingen duidelijk te zien. Hij is niet de enige man die er is en, hoe vaak het soms een beetje onmogelijk lijkt, er zijn meer dan een paar jongens die niet alleen de moeite zullen nemen, maar de moeite willen doen en willen om ook de moeite te nemen.

Het is OK om egoïstisch te zijn. Egoïstisch zijn is soms een goede zaak. Als je alles hebt gegeven wat je kunt en niets hebt ontvangen, is het meer dan OK om je handen van de situatie te wassen, achterover te leunen en er gewoon helemaal klaar mee te zijn. Als hij niet de speling ophaalt die je verliet toen je besloot dat het tijd was om te stoppen om zoveel moeite te doen in de dingen, dan heb je je antwoord: het is tijd om verder te gaan met iemand anders.