Startpagina » Leven » 11 Wetenschappelijke redenen waarom ik niet in liefde geloof Bij het eerste zicht

    11 Wetenschappelijke redenen waarom ik niet in liefde geloof Bij het eerste zicht

    Ik denk dat 'liefde op het eerste gezicht' een belachelijk concept is. Hoe zou je iemand kunnen liefhebben zonder zelfs maar zijn naam te weten? Als je een hopeloze romanticus bent die wil blijven geloven dat het jou kan overkomen, sta me toe je bubbel te barsten met een beetje wetenschap.

    Attractie is een vooraf bepaald vooroordeel. Volgens TIME's The Science of Marriage, iedereen die je tegenkomt, laat een onbewuste indruk op je achter. In de loop van de tijd helpt dit je om te bepalen of iemand goed of slecht is door ernaar te kijken. Om je te helpen dit snel te doen, brengen je hersenen complexe patronen en signalen samen om je te helpen bepalen met wie je moet vasthouden en van wie je moet vluchten. Dit gebeurt allemaal binnen enkele seconden zonder dat je je er zelfs bewust van bent. Met dat in gedachten is "liefde op het eerste gezicht" duidelijk nauwkeuriger "vooringenomenheid op het eerste gezicht."

    Testosteron en oestrogeen zijn goede tricksters. De hormonen testosteron en oestrogeen komen vrij als je hersenen denken dat je een geschikte partner hebt gezien en ze kunnen je verstand berokkenen om gezond verstand te hebben. Testosteron duwt je naar seks, terwijl oestrogeen, met name, je dwingt om te ovuleren. Dus je vooroordeel verandert ineens in een voortplantingsmissie.

    Evenzo is dopamine, dat wordt geproduceerd tijdens seks. Dopamine creëert het post-coïtale geluk dat in je opkomt als je aan seks denkt. Het moedigt ook gevoelens van genegenheid en een band met iemand aan. Het meest opvallende is echter dat het een complexe reeks van reacties veroorzaakt die ervoor zorgen dat je terug wilt voor meer. Hoe meer je teruggaat om seks te hebben met die ene partner, hoe dieper je verbinding wordt.

    Serotonine maakt je geobsedeerd door je S.O. Het is praktisch een hormonale afleiding die voorkomt dat je aan iets anders (of aan iemand anders) denkt dan aan je speciale iemand. Dit gebeurt al heel vroeg in de fase van verliefd worden. Dit hormoon zorgt ervoor dat je wilt slapen, eten en ademen de andere persoon en maakt het moeilijk voor jullie twee om vaarwel te zeggen.

    Phenylethylamine, of PEA, maakt je partner beter dan ze zijn. Het is een booster-booster, naast tientallen andere dingen. PEA is de reden dat alles er beter uitziet, ruikt, aanvoelt en smaakt als je verliefd wordt. Interessanter is dat het meer dopamine en serotonine produceert dan je al had, wat je naar een complexe hormonale cyclus leidt terwijl je verliefd wordt. Het is ook een van de belangrijkste redenen waarom je eerst de fouten in je partner niet kunt zien. Het is niet omdat ze er niet zijn, het is omdat je genoeg hormonen hebt opgepikt om je hersenen te laten denken dat het op cola zit.

    Mensen houden van beloningen. Het hebben van zoveel goede hormonen die door je bloedstroom stromen terwijl je verliefd wordt (of je vooringenomenheid geeft) is meer dan voldoende om je voor meer terug te laten rennen. Teruggaan voor meer produceert meer. In je brein betekent dit dat er goede dingen gebeuren als je bij die persoon bent en dat je moet blijven doen wat je ook doet, vandaar de eerste dwingende verliefdheid.

    Oh wacht, vergeet niet dat oxytocine je meer gehecht maakt. Het is een van de krachtige liefdesgebaseerde hormonen die een gehechtheid aan je seksuele partner smeden. Het speelt een grote rol in de golf van sexcapades die plaatsvinden in de vroege stadia van relaties. Hoe meer je knalt, hoe "dieper" je band. Ha! Maar serieus, het is een heel belangrijk hormoon dat een cruciale rol speelt in verliefd worden.

    Deze cyclus kost tijd om te bouwen. Ik bedoel, natuurlijk. Verliefd worden is een complexe cyclus van hormonen die allemaal met elkaar verweven zijn, en het hele proces is nog steeds niet volledig begrepen. Er is echter geen manier dat jij - of iemand anders - deze hele cyclus van liefde zou kunnen voltooien zonder zelfs maar iemands naam te kennen (of kort daarna). Tegen de tijd dat je je realiseert dat je er maanden later echt verliefd op bent, zijn je hersens zo overmoedig en volledig overtuigd dat je vanaf het begin wist dat zij voor jou waren.

    Van liefde is wetenschappelijk bewezen dat ze verder gaat dan de schijn. Ik bedoel, als deze hele lijst niet genoeg was om je te overtuigen dat liefde gecompliceerder is dan een ontmoeting op het eerste gezicht, dan weet ik niet wat je zal overtuigen. Zelfs 'liefde op het eerste gezicht' wordt bepaald door meer dan de vooraf vastgestelde neiging van je hersenen naar wat bekend is. Het wordt ook bepaald door lichaamstaal, het geluid van hun stem en hun woordkeuze.

    "Liefde op het eerste gezicht" is gewoon lust. Lust wordt door de wetenschap losjes gecategoriseerd als het verlangen om seks te hebben met iemand waar je geen gehechtheid aan hebt. Dit is precies wat er gebeurt als je iemand ziet en je wordt getroffen door "liefde"; je hersenen geven hun "laten we klappen" hormonen vrij en overtuigen je vervolgens grondig dat je een gehechtheid aan hen hebt. Het is nergens in de buurt van liefde, sorry.