Bent u Nomofobisch? Tekenen dat je doodsbang bent om zonder je telefoon te zijn
Je kent die opkomst van paniek die opborrelt in je borst als je je telefoon kwijt bent? Het kan een signaal zijn van nomofobie, wat een afkorting is voor 'geen mobiele telefoon-fobie'. Uit een onderzoek van Securenvoy bleek dat 66% van de bevolking deze aandoening heeft. Gezien het feit dat de enquête in 2012 werd gedaan, zou ik durven beweren dat dit aantal nog hoger is. Hier zijn 13 tekens waarop je mogelijk nomofoob bent.
Je hebt angst als je voor een korte periode weg bent. Misschien zit u in een werkfunctie en werd u voorgesteld om uw telefoon slechts een uur op kantoor achter te laten. Toch lijkt een uur een decennium en je bent vervuld van angst. Weg zijn van je telefoon is geen eenvoudige prestatie voor je. Je hebt het gevoel alsof je iets mist, dus je hebt een serieuze FOMO. Op dezelfde manier, als je herenigd bent met je telefoon, heb je een enorme zucht van verlichting, wetende dat de stress voorbij is.
Je besteedt veel tijd aan je telefoon wanneer je met vrienden bent. Wanneer jij en je vrienden samen zijn, breng je allebei heel veel tijd door op je telefoons. Je telefoon krijgt meer gezichtstijd dan je vrienden. Omdat je vrienden ook nomofobes zijn, werkt deze regeling.
Je hebt het gevoel dat je zonder bent. Je kunt het idee om voor een langere periode weg te zijn van je telefoon niet eens doorgronden. De gedachte eraan maakt je eigenlijk ziek. Je weet niet wat je zou doen met je vrije tijd als je het internet niet kunt doornemen. Je weet ook niet hoe je het zult redden zonder constant op sociale media te zijn.
Je controleert voortdurend of je het hebt. Je doet regelmatig het contact en controleert je persoon om ervoor te zorgen dat je je mobiele telefoon bij je hebt. Of je schuifelt door je portemonnee terwijl je hart een slag overslaat omdat je telefoon zich achter je portefeuille verschuilt. Je bent altijd alert om zeker te weten dat het goed is waar het moet zijn.
Je raakt volledig in paniek als je het verliest. Je ziet je leven voor je ogen knipperen als je je telefoon kwijt raakt. Logisch gezien weet je dat het niet ver kan zijn gegaan, maar emotioneel zie je je de meest vreselijke dingen die er gebeuren. Je verscheurt je huis op zoek naar je baby. Als je het niet kunt vinden op de normale plaatsen waar je het misschien bent kwijtgeraakt, verlies je echt je sh * t.
Je bent ermee bezig tot de seconde dat je naar bed gaat. Als je wegtikt op een dating-app of scrolt op Instagram, ben je aan het bellen tot de tweede keer dat je gaat slapen. U kunt zelfs met uw telefoon in uw bed slapen. Praten over een codependent relatie! Het feit dat je met dat licht moeilijk kunt slapen, neemt je er niet voor terug om het voor het slapengaan te gebruiken.
Je zou je omdraaien als je het thuis achterliet. Het maakt niet uit hoe ver je bent gegaan of waar je naartoe gaat, je draait naar rechts als je je realiseert dat je je mobiele telefoon thuis hebt achtergelaten. Je geeft er niet om om te laat te zijn met de baas of om een paar minuten te laat te komen voor een date, ze begrijpen tenslotte de omstandigheden.
U verbreekt de regels "geen telefoon". Misschien ben je op een conferentie waar ze je vragen om je mobiele telefoon weg te laten zodat de stroom niet wordt verstoord. U kunt echter niet anders dan uw telefoon op elke kans controleren. Hetzelfde met een retraite, ze vragen dat er geen telefoons worden gebruikt voor de duur van de retraite, maar je houdt ervan om weg te sluipen en je telefoon in de badkamer te gebruiken wanneer je maar kunt. Regels kunnen niet tussen jou en je cellie staan.
Geen service hebben, maakt je gek. Als je geen service hebt, schakel je obsessief je internet in en uit om te zien of je wat in je telefoon kunt forceren. Je rijdt absoluut bananen als er een slecht signaal staat tussen jou en wat je ook gaat doen. Je haat het om je zo machteloos te voelen.
Je controleert dwangmatig op meldingen. Je controleert je telefoon de hele dag om de paar minuten. Je weet dat het absoluut gek is, omdat er meestal niets aan de hand is, maar je kunt er niets aan veranderen. Je springt wanneer je een melding hebt, gevuld met tonnen opwinding. Je telefoon bezit eigenlijk je ziel.
Je sms't en rijdt. Deze is echt een slechte en gevaarlijke, maar het gebeurt met mensen die vastgelijmd zijn aan hun telefoon. Omdat je zo op je telefoon bent aangesloten als je binnenshuis bent, verandert dit niet wanneer je achter het stuur kruipt. Je typt weg en bladert door verschillende feeds, waardoor je leven en de levens van anderen in gevaar worden gebracht.
Een lege batterij is angstaanjagend. Laten we eerlijk zijn, u draagt een oplaadsnoer overal waar u ook gaat. Je hebt er ook een in je auto, want een van je grootste angsten is dat je telefoon helemaal leeg is. De gedachte maakt je doodsbang, dus gooi je de telefoon op de oplaadpoort wanneer deze zelfs maar op een laag niveau is.
Het idee om uit de lus van de sociale media te komen, maakt je ongemakkelijk. Je bent zo aangesloten op wat er gebeurt als het gaat om ieders sociale media. Je bent geregeld bekend op Instagram en je haalt je Snapchat-verhalen in. Het idee om deze feeds niet te kunnen controleren, maakt je super ongemakkelijk.
