Kan eenzaamheid je echt doden? Wetenschap denkt het

Niemand vindt het leuk om eenzaam te zijn, maar het voelt niet alleen slecht, het kan ook slecht voor je zijn. In feite beweert een recente recente studie uit 2017, uitgevoerd door de Brigham Young University in Utah, dat eenzaamheid dodelijker kan zijn dan obesitas. De American Psychological Association ondersteunt die bevindingen, wat een behoorlijk enge gedachte is. Dus kan eenzaam zijn jou eigenlijk doden? Dat hangt er allemaal vanaf.

Alleen omdat het wetenschap is, betekent niet dat het perfect is. Ik ben geen wetenschapper, maar ik studeerde Engels op school, wat betekent dat ik het belang van woorden begrijp. Ik twijfel niet aan de wetenschap achter deze studies, ik denk gewoon dat ze een deel van hun taal moeten verfijnen. Bijvoorbeeld, de definitie van "eenzaam" kan verschillende dingen betekenen voor verschillende mensen en wijst niet altijd op ernstige, levensbedreigende wanhoop.

Er zijn andere studies geweest die deze bevindingen weerleggen. Mensen met een hoger IQ hebben bijvoorbeeld niet altijd zoveel sociale interactie nodig als anderen. Ze vinden voldoening door andere intellectueel stimulerende middelen. De hierboven vermelde studies vermelden geen uitzonderingen op de regel, zoals altijd.

Ze vergelijken het alleen zijn met een vorm van straf. Als een introvert koester ik de tijd die ik heb voor mezelf. Ik ben niet helemaal thuis in het navigeren door ingewikkelde sociale signalen, dus het verwijderen van elke persona (samen met mijn BH) wanneer ik thuiskom, is puur geluk voor mij. Hoewel de studies wel melding maken van de mogelijke gevolgen van extreme eenzaamheid, welk nut hebben ze dan om deze bizarre voorbeelden te gebruiken om iets uit te leggen waar de bevolking waarschijnlijk nooit mee te maken zal krijgen? We worden niet gedwongen in een doos zonder middelen van externe communicatie; de meesten van ons kiezen dit voor onszelf.

Sinds wanneer is alleen wonen een slechte zaak? Afkomstig van iemand die het grootste deel van haar leven bij haar familie en / of kamergenoten heeft gewoond, kan ik je vertellen dat alleen wonen het beste is wat ooit is geweest. Ik kan naakt rondlopen, de koelkast vullen met het voedsel dat ik lekker vind, en de temperatuur zo koud houden als ik wil. Het leven met andere mensen kan ongelooflijk stressvol zijn, wat ook niet goed is voor je gezondheid. Het komt allemaal neer op persoonlijke keuze.

Hoe bewijzen deze studies zelfs dat eenzaamheid de directe oorzaak is van een slechte gezondheid?? Het meeste wat je kunt zeggen is dat er een correlatie is. Het is onmogelijk om daar te zitten en te zeggen dat eenzaam zijn de reden is dat je ongezond bent. Misschien komt het doordat je minder actief bent als je alleen bent of het feit dat eenzaamheid kan leiden tot depressie, maar ik zie niet hoe je definitief kunt zeggen dat de een de ander beïnvloedt zonder de levensstijl van een persoon in overweging te nemen, bijvoorbeeld.

Met sociale media is de definitie van sociale interactie opnieuw uitgevonden. Omdat onze brede sociale kringen letterlijk bij de hand zijn, is het heel gemakkelijk om iemand te vinden om mee te praten als je de symptomen van eenzaamheid wilt verlichten. Als je met een vreemdeling een gesprek wilt beginnen over iets dat je leuk vindt, is daar een app (of een chatroom) voor. Toegegeven, er gaat niets boven face-to-face communicatie, maar met onze technologie zijn we nooit echt alleen.

Alleen zijn en eenzaamheid zijn niet hetzelfde. Dit onderzoek draait om mensen die niet getrouwd zijn, alleen wonen en sociaal geïsoleerd zijn, maar je kunt omringd zijn door mensen en je ook ongelooflijk eenzaam voelen. Dit fenomeen is niet iets dat ergens in deze studies wordt genoemd. Het maakt aannames en generaliseert dat eenzaamheid voor iedereen hetzelfde is.

Het is waar dat onze sociale vaardigheden steeds erger worden. Hoewel ik geloof dat de studie veel dingen verkeerd doet, krijgt het sommige dingen wel goed. Als menselijke wezens is sociale interactie een 'fundamentele menselijke behoefte'. Dat deel kan en zal nooit veranderen en sociale media hebben een negatief effect op onze sociale vaardigheden. Online met iemand praten is aanzienlijk anders dan praten met iemand recht voor je neus. We moeten kunnen inspelen op non-verbale sociale signalen om als samenleving te functioneren.

Meer sociale vaardigheidstraining opnemen zou geweldig zijn. Of je je eenzaam voelt of niet, is niet relevant als het gaat om sociale vaardigheden, omdat je ze hoe dan ook moet ontwikkelen. Dr. Holt-Lunstad, de pionier achter deze bevindingen, suggereert dat kinderen enorm kunnen profiteren van wat training in hun vormingsjaren en artsen moeten sociale verbondenheid opnemen in medische screening. Andere beroepen, zoals onderwijs en wetshandhaving, zouden goed kunnen doen herinneren aan hoe je ook effectief met mensen kunt praten. De goede arts maakt het ook een punt om gepensioneerden aan te bevelen om zich voor te bereiden op zowel de sociale als financiële aspecten van hun pensionering, vooral omdat veel van onze sociale interactie op het werk gebeurt..

Verdere studies moeten zeker worden gedaan over dit onderwerp. We zullen onze sociale kringen altijd nodig hebben om te bloeien, daar is geen twijfel over mogelijk. Bovendien kan eenzaamheid, vooral voor langere perioden, een zware impact hebben op onze geest en lichaam. Er zijn tenslotte hormonen die ons lichaam produceert als we in de buurt van mensen zijn of als we seks hebben, dus een tekort aan deze hormonen heeft waarschijnlijk een soort effect op het lichaam. Ik geloof dat de voorzichtigheid die Dr. Holt-Lunstad heeft met betrekking tot deze "eenzaamheidepidemie" gerechtvaardigd is, maar het gebruik van verouderde inzichten in eenzaamheid en het uitsluiten van de mensen die niet in deze mallen passen, is een nadeel voor dit verder solide onderzoek.