Startpagina » Leven » Als je van honden meer houdt dan van mensen, ben je niet alleen - en er is een verklaring

    Als je van honden meer houdt dan van mensen, ben je niet alleen - en er is een verklaring

    Als je hond je BFF, vriend en meer is, ben je niet de enige. Een nieuwe studie heeft onthuld dat er een hele groep mensen is die meer van hun honden houdt dan de belangrijke mensen in hun leven en ik heb slechts één ding om tegen te zeggen: duh!

    Honden zijn intrinsiek onschuldig. In hun diepste kern hebben honden geen idee wat het piepje ze doen. Niets is ooit hun schuld en ze hebben geen echte agenda anders dan eten, spelen, slapen en gaan voor walkies. Ze zijn gewoon op deze aarde geboren om zichzelf te zijn, eenvoudig en duidelijk. Als ze ooit aanvallen, is het voor hun eigen zelfverdediging of een diereninstinct dat wordt geactiveerd. Het breekt mijn hart wanneer mensen honden slecht behandelen als ze zich misdragen, omdat ze geen slechte bedoelingen hebben.

    Honden zullen ons altijd vergeven. Dit is een beetje triest omdat veel mensen hun honden eigenlijk verwaarlozen, wetende dat ze ermee weg kunnen komen, maar als we onze honden te lang alleen thuis laten of een W-A-L-K overslaan op een dag, vergeeft ze ons onmiddellijk. Het is alles wat ze weten hoe te doen, want voor hen kunnen hun eigenaren geen kwaad doen.

    Ze kunnen je niet verlaten (en ze willen niet). Als je tegen je pup schreeuwt dat je op het nieuwe tapijt hebt gepaaid, staan ​​ze aan je zijde bij het avondeten, eeuwig trouw. Misschien houden we daarom zoveel van onze honden! Ze kunnen onze kanten niet verlaten en ze willen het zelfs niet. Er is een reden waarom honden vaak de beste vriend van de hond worden genoemd.

    Het maakt niet uit hoe oud de hond is - het is nog steeds het liefste ding op aarde. In de studie die ik eerder noemde, kregen 240 deelnemers vier nep-politierapporten over de aanval op een slachtoffer. Elk rapport had een ander slachtoffer: een puppy, een eenjarige baby, een 30-jarige volwassene en een 6-jarige hond. Aan het einde van de testperiode bleek dat de meerderheid van de deelnemers dezelfde empathie had ten opzichte van de puppy, de baby en de volwassen hond, wat mij niet verbaast. Het maakt niet eens uit hoe oud de hond is, hij heeft nog net zoveel onschuld als een pasgeboren baby in onze ogen. Aw!

    Onze honden begrijpen ons beter dan sommige mensen. Onze honden lijken altijd te weten wanneer we van streek zijn. Ze knuffelen naast ons en geven een grote bladerdeeg door hun schattige neuzen, alsof ze onze droefheid absorberen. Ze zijn echt verdrietig voor ons en op een diepe manier, alsof ze begrijpen hoe we ons voelen. Ze zijn als kleine mensen die niet kunnen praten!

    Drie woorden: My Dog Skip. Denk aan alle films die je WERKELIJK hebben laten huilen. Ik bedoel, ERNSTIG heb je de waterwerken laten draaien. Ik durf te wedden dat ze een stervende hond hebben. Ik herinner me dat ik hem verloor toen ik My Dog Skip voor het eerst zag en met opzet die film zal herinneren wanneer ik een goede huilbui nodig heb. Het is gewoon zo verdrietig als honden doodgaan omdat ze het NOOIT verdienen. Ze konden onmogelijk slecht in hun leven hebben gedaan om ooit te lijden te lijden.

    Het helpt niet dat ze soms handelen en lijken op echte mensen. Er werd nog een studie gedaan naar de gelaatsuitdrukking van honden, waarbij bleek dat puppy's hun wenkbrauwen optillen en hun ogen breder maken om de aandacht van een mens te trekken, alleen maar omdat ze het willen! Zelfs niet voor een traktatie! Ze willen gewoon dicht bij ons zijn. Hoe schattig is dat? Ik heb altijd gedacht dat honden alleen echt voedsel van ons willen, maar deze studie heeft anders bewezen ...

    Onze honden hebben ons nodig. Niet alleen verlangen onze honden naar onze liefde en aandacht, maar ze hebben ons ook nodig voor onderdak, voedsel en algemene veiligheid. Ze zijn voor alles van ons afhankelijk en we zouden vreselijke mensen zijn als we dachten dat ze enige vorm van pijn of straf verdienden. Het zijn hulpeloze wezens die volledig afhankelijk zijn van ons, het is geen wonder dat onze ogen oplichten als we een hond zien, zelfs als deze niet eens bij ons hoort.

    Waarom kunnen we niet over mensen denken zoals we denken over honden?? Het feit dat we zo overmoedig zijn voor onze honden doet me denken dat dit soort empathisch gedrag misschien ook op echte mensen gericht moet zijn. Als we gewoon deden alsof we allemaal honden waren en vanuit een plaats van complete onschuld handelden, zou de wereld misschien een betere plek zijn? Deze studie bewijst dat we de capaciteit hebben om te geven met diepe empathie, dus laten we dit vermogen vaker gebruiken!