Leren om mezelf minder serieus te nemen heeft me een veel gelukkiger vrouw gemaakt

Het kostte me een tijdje om erachter te komen dat mijn geluk en lange levensduur nooit zouden gebeuren als ik mezelf net zo serieus zou blijven nemen als ik. Leren op te lichten heeft me niet alleen een tolerabeler persoon gemaakt om in de buurt te zijn, maar het heeft me ook een stuk gelukkiger gemaakt. Dit is waarom.

Ik heb geleerd dat balans kracht is. Ik realiseerde me dat ik een beetje plezier mag hebben en dat ik niet altijd zo'n super serieus meisje moet zijn, dat is altijd cruciaal geweest voor mij. In de kern ervan is balans macht. Het maakt je dynamisch. Voordat ik tot dit besef kwam, bedoelde ik zaken in elk deel van mijn leven, de hele tijd. Nu laat ik mensen zich afvragen hoe ik een serieus beroepsleven kan sturen en een actief sociaal en persoonlijk leven kan leiden. Het gaat erom prioriteiten te stellen in spurts. Niet alles heeft altijd dezelfde constante aandacht nodig. In feite is dat de makkelijkste manier om door te branden naar mijn mening. De beste manier om een ​​burn-out te voorkomen? Zoek balans!

Niemand houdt van een alleskunner. Ik had het gevoel dat ik mezelf moest bewijzen aan iedereen, van mijn baas tot de kassier in de supermarkt. Ik was constant "aan" en mijn verlangen om serieus te worden gemanifesteerd in vervelende gewoonten, zoals altijd gelijk hebben. Ik zou mensen halverwege de zin afsnijden als iets niet klopte, ik vroeg veel te veel duidelijkheid over alles, en ik trok dingen uit de context en veel te ver in een poging om veel serieuzer te lijken en wijs. Het was vermoeiend en onaangenaam voor mensen om me heen. Leren om mijn mond te houden en mijn verlangen om mensen te 'corrigeren' of 'onderzoeken' te onderdrukken is weliswaar een uitdaging maar echt belangrijk voor mijn groei als vrouw.

Ik was niet benaderbaar. Vanwege mijn alledaagse gewoonte was ik totaal ongenaakbaar. Sommige mensen noemden me intimiderend en vanuit dat oogpunt kan ik zien waarom. Sinds ik diep van binnen en diep ademhaal en de echte F uit, denk ik dat ik een veel aangenamer persoon geworden ben om in de buurt te zijn.

Vrouwen zijn te zwaar voor onszelf. Onze maatschappij maakt het moeilijk voor vrouwen om onszelf te zijn. Periode. Als professional in een zakelijke omgeving met weinig vrouwen om me heen, heb ik altijd de behoefte gevoeld om te overcompenseerden om een ​​vrouw te zijn, zelfs als ik het niet expliciet deed. Verdrietig, ik weet het, maar ik denk dat het een realiteit is waar veel vrouwen tegenwoordig mee te maken hebben. Als gevolg van het gevoel dat ik het moet overdrijven, nam ik mezelf ook te serieus en vergat ik dat ik ook fouten kan maken.

Het is onmogelijk om de hele tijd controle te hebben. Ik ben een controlefreak en als je net als ik bent, doordringt je behoefte aan controle op bijna alle gebieden van je leven. Ik ben er beter in minder te zijn, hoewel het nog steeds een uitdaging voor me is. Wanneer ik in die ruimte glijd, probeer ik mezelf eraan te herinneren dat het onmogelijk is om altijd de baas te zijn. Omdat het zo is. Het leven gebeurt soms en er is niet veel dat je kunt doen behalve erop reageren.

Ik moest leren dat mijn acties meer volumes dan woorden uitdragen.Ik ben gaan geloven dat wat je doet en laat zien, veel waardevoller is dan wat ze zegt. Ik heb gemerkt dat ik serieus word genomen als ik actie onderneem en ik iets waardevols aflever in mijn professionele of persoonlijke leven, niet noodzakelijk wanneer ik mijn mond open om iets te zeggen. Nu ontspan ik en zorg ik ervoor dat mijn acties het grootste deel van de tijd aan het praten zijn.

Legitimiteit is verdiend, niet gegeven. Legitimiteit vormt zich in de loop van de tijd, niet in een oogwenk. Mijn angst om onwettig te zijn, motiveerde me vroeger, maar tegenwoordig herinner ik mezelf eraan dat je legitimiteit opbouwt door tijd en daden en dat ik plezier kan hebben en mijn haar kan laten varen.

Zelden is iets zo ernstig of zo belangrijk als het lijkt. Verlichten heeft wonderen gedaan voor mijn kijk op het leven. Maak je je ooit zorgen over iets en kom je later te weten dat het helemaal en helemaal goed is? Dat of niemand het probleem zag dat je zag, niemand zich zorgen maakte over waar je je zorgen over maakte, of wat je ook maar benadrukte, was minutia vergeleken met de rest ervan? Dat komt omdat het hebben van perspectief de sleutel is. Leren dat cruciaal was voor mij.

Perfect zijn is niet herkenbaar omdat niemand dat is. Ik zei dat ik niet ongelooflijk benaderbaar was. Nou, ik was ook niet zo relatable. Ik heb mezelf serieus genomen omdat ik bang was om fouten te maken en ik was bang om er allesbehalve perfect uit te zien voor de mensen in mijn leven. Maar wat ik heb gevonden, is die perfectie en gebreken laten zien dat ik een mens ben. Mijn gebreken informeren mijn karakter en mijn persoonlijkheid. Nu dat ik dat accepteer, ben ik een veel gelukkiger persoon omdat ik niet zo hard hoef te proberen.