Misschien is de reden waarom mensen over me heen lopen, omdat ze weten dat ik ze zal laten

Ik ben altijd een verlegen en timide persoon geweest die moeite had om voor mezelf op te komen. Dit betekent dat mijn vriendelijkheid al te vaak is misbruikt en terwijl ik weet dat ik een ruggengraat moet laten groeien en niet langer een deurmat moet zijn, lijkt het erop dat ik een blijvend teken op me heb staan ​​dat zegt: "Loop alsjeblieft over me heen".

Ik wil dat iedereen me leuk vindt. Het is geen verrassing dat ik hunkert naar de goedkeuring van andere mensen. Iedereen wil aardig gevonden worden, maar het is onmogelijk om iedereen tevreden te stellen zonder jezelf en je zelfrespect te verliezen. Ik begin langzaam te accepteren dat niet iedereen in het leven me leuk zal vinden en ik hoef niet zo wanhopig te zijn om geaccepteerd te worden omdat het mijn macht wegneemt en het in de handen van andere mensen legt.

Ik haat het geven en ontvangen van afwijzing. Afwijzing is zo'n afschuwelijk gevoel, maar het is ook een deel van het leven. Leren hoe ik ermee om moet gaan als ik vroegtijdig ontvang en ontvang, is me aan het helpen om dingen te ondernemen die mijn slagkracht vergroten. Er waren verschillende jongens die me vroegen wie niet goed voor me was en banen die ik moest afwijzen. Hoewel het zoog om de gevoelens van iemand anders te kwetsen, moet ik mezelf eraan herinneren dat ik niet kan daten met wie ik niet ben aangetrokken of een baan kan aannemen die ik niet alleen wil, omdat ik bang ben ze teleur te stellen.

Ik koester het gevoel anderen blij te maken. Een glimlach is iets moois en iemand die een glimlach op iemands gezicht tovert, is een geweldig gevoel. Niet elke glimlach is echter echt en sommige kunnen zelfs slechte bedoelingen verbergen. Ik wil geen glimlach van iemand die nadenkt over hoe gemakkelijk het is om me te manipuleren en ik wil niet iemand anders gelukkig maken ten koste van mijn eigen geluk.

Ik ben al te lang een ja (we) man. Ik ben altijd het type geweest om ja te zeggen tegen eigenlijk alles en alles wat iemand van me vroeg. Als je Google "ja man", de eerste twee woorden die verschijnen, zijn "zwakke persoon." Nog erger zijn de synoniemen die opduiken: minion, marionet en deurmat. Dat zijn allemaal woorden die ik nooit wil gebruiken om mij te beschrijven en toch weet ik dat ze op bepaalde momenten in mijn leven.

Ik ben nogal bang voor conflicten. Niemand houdt van conflicten, maar net als afwijzing is het onderdeel van het leven. Het is iets waar iedereen op een gegeven moment mee moet omgaan om ze te vormen tot een sterker persoon. In plaats van dingen te doen die ik niet wilde doen en mijn integriteit in gevaar bracht, realiseer ik me langzaam dat nee zeggen het betere alternatief is, ook al betekent het potentiële conflicten. Conflicten hoeven niet altijd negatief te zijn en moeten worden vermeden - er zullen momenten zijn waarop ik standvastig zal moeten blijven staan ​​tegenover mijn overtuigingen. Zelfs als ik nee zeg, merk ik dat het ergste wat er gebeurt vaak is dat de ander licht van streek raakt en vertrekt.

Ik maak me zorgen dat mensen denken dat ik gemeen of te hard ben. Omdat ik wil dat iedereen me leuk vindt, vind ik dat de beste manier om dit te doen is een aardige en genereuze persoon te zijn. Ik verlang ernaar het type meisje te zijn waar andere mensen alleen maar vriendelijke woorden over zouden hebben. Dit betekende dat ik soms overdreven bezorgd was dat als ik iemand zou afwijzen, ze misschien het tegenovergestelde van mij zouden geloven. Veel te lang begreep ik niet dat te vriendelijk en overdreven genereus mensen in plaats daarvan doen denken aan mij als een zwakke wil en een lafaard.

Ik wil geen vrienden verliezen. Vrienden die er alleen zijn als ze iets van me willen zijn niet de vrienden die ik nu in mijn leven wil. Ik was echter niet altijd zo wijs. Lange tijd wenste ik dat vrienden mijn kant op zouden komen en me enige aandacht zouden schenken. Het kostte me enige pijn om te leren dat er bepaalde soorten aandacht zijn die ik niet wil of nodig heb.

De mensen die ik ja zeg om terug te komen om meer te nemen. Hoe meer ik wegga, hoe meer mensen van me nemen. Hoewel het perfect is om een ​​persoon te zijn die geeft, is het niet OK om anderen van mij te laten profiteren. Leren om een ​​ruggengraat te laten groeien, is iets waar ik aan gewerkt heb omdat ik weet dat als ik door zou gaan met alles wat ik heb, ik uiteindelijk als een lege huls zou eindigen. Dat gebeurt gewoon niet.