Waarom heeft niemand me ooit verteld dat volwassen zijn zo zwaar zou zijn?

Toen ik jonger was, dacht ik dat een volwassene zo cool zou zijn. Je moet doen waar je zin in hebt, waar je ook wilt wonen, gewoon rondhangen. Maar toen ik eenmaal volwassen was, besefte ik dat dit soort dingen heel anders was dan ik had verwacht:

School was het gemakkelijke deel. Als je jonger bent, lijkt school zo saai. Ik heb altijd gedacht dat als ik van school was, het leuke zou zijn. Er zouden geen tests of huiswerk meer zijn en het leven zou een fluitje van een cent zijn. Jongen had ik het mis. Als ik terugkijk, had ik het op school behoorlijk goed. Zelfs toen ik op de universiteit zat, had ik misschien twee of drie lessen per dag en werd ik nooit voor 9.00 uur wakker. Maar als je eenmaal volwassen bent, veranderen de dingen heel snel. Ik zou graag weer die vrijheid krijgen.

Je moet zelf nadenken. Het klinkt als een goede zaak, toch? Maar wat ze je niet vertellen, is dat je eigenlijk helemaal alleen bent en dat je dingen zelf moet uitvogelen. Het leven kan soms behoorlijk moeilijke dingen naar je gooien, en het is voor jou 100 procent om jezelf uit die situaties te krijgen. Niemand zal het voor je doen - je bent nu een volwassene, weet je nog? Dus je moet gaan denken als een.

Je moet beginnen met plannen voor de toekomst. Op school leren ze je nooit echt hoe je geld kunt besparen voor de toekomst of kun je een plan maken dat je succes garandeert. Als je eenmaal begint aan het volwassen leven, zal iedereen je vertellen dat je beter kunt beginnen met plannen voor de toekomst. Je moet nu gaan werken om uit te zoeken hoe je jezelf gaat ondersteunen en uitzoeken hoe je de rest van je leven zult aanpakken.

Je verliest een paar vrienden. Naarmate je ouder wordt, zullen je vrienden beginnen weg te drijven. Je zult veel minder zien, zelfs de jeugdvrienden die je gezworen hebt dat je je nooit zou losmaken. Iedereen gaat weg en doet zijn eigen ding en leeft zijn eigen leven. Er zullen natuurlijk mensen zijn die rondhangen, maar als je niet op dezelfde plek woont, is het een stuk moeilijker om altijd in contact te blijven. Je moet gewoon accepteren dat je wat vrienden verliest.

Het is moeilijk om nieuwe vrienden te maken. Een van de slechtste dingen over het verliezen van oude vrienden is dat het heel moeilijk kan zijn om als volwassene nieuwe vrienden te maken. Niemand vertelt je echt hoe je vrienden kunt maken buiten school. Het ontmoeten van nieuwe vrienden lijkt veel op daten - je moet proberen iemand te vinden en ze dan vragen om iets met je te doen. En wie weet of hun persoonlijkheid overeenkomt met die van jou? Het is allemaal een raadselachtig spel.

Daten is kreupel. Als je niet dol op daten op de middelbare school of universiteit, veel succes met dating in de volwassen wereld. Het is moeilijk om mensen te ontmoeten, en wanneer je iemand tot op heden vindt, moet je het hele gedoe doorlopen om je planningen te coördineren en een tijd te vinden om elkaar daadwerkelijk te ontmoeten. Het hele ding is gewoon frustrerend en overschat als je het mij vraagt.

Je zult het niet allemaal begrepen hebben. Als je jonger bent, denk je dat tegen de tijd dat je een volwassene bent, je precies weet wat je doet. Het is een behoorlijk grote wake-up call wanneer je 25 wordt en je hebt geen flauw idee wat je doet met je leven. Dat is echter niet noodzakelijk een slechte zaak. Ik ben er vast van overtuigd dat je het niet allemaal hoeft te weten. Gewoon niet zo gestrest raken.

Belastingen zuigen. Als kind ben je niet bang om rekeningen te betalen of geld te verdienen, en hoef je je geen zorgen te maken over het betalen van belasting. Het is als het enige grote geheim waar niemand je voor waarschuwt. Misschien verdien je wel heel veel geld, maar dan betaal je je belasting en neemt de overheid alles weg. Maar met een beetje hulp van een paar vrienden of dure accountants kun je al dat belastingvoordeel krijgen.

Je krijgt niet zoveel vakantie. Het volwassen leven leek altijd een geweldige tijd vanuit mijn perspectief. Ik dacht altijd dat ik op vakantie zou gaan wanneer ik maar wilde. Maar dan komt de harde realiteit in het feit dat je alleen zoveel vakantietijd krijgt, en er zijn regels over wanneer en hoe je het kunt uitgeven. Het leven is geen strand ... in ieder geval voor meer dan twee vooraf geplande weken buiten het jaar.

Je gaat door moeilijke dingen. Als je jong bent, beschermen je ouders je meestal tegen alle onzin die het leven kan bieden. Maar als je eenmaal volwassen bent, staat er niets tussen jou en je problemen. Je zult veel afval verwerken en sneller opgroeien dan je misschien had verwacht, maar uiteindelijk komt het allemaal goed.