Startpagina » Enkele AF » 10 Tekenen dat je niet genoeg risico's neemt als het gaat om daten

    10 Tekenen dat je niet genoeg risico's neemt als het gaat om daten

    Het vinden van ware liefde is een gok en de risico's zijn behoorlijk verdomd hoog. Je hart is aan de lijn en als je eenmaal groot bent, kan dat verlies voldoende zijn om je voorgoed uit de game te halen. Een gebroken hart zal altijd een litteken achterlaten, maar je moet niet laten de angst voor een gebroken hart je weerhouden van liefde. Dit is hoe je weet dat je te ver gaat als het gaat om veilig verliefd zijn:

    Je raadt altijd je relaties. Is hij het? Je wilt je tijd niet verspillen aan een man die niet het eindspel is. Je besteedt te veel tijd aan het afvragen of hij voor altijd is en niet genoeg om hem echt te leren kennen. Uiteindelijk geef je nooit een van je relaties een echte kans omdat je het te druk hebt om te analyseren of het echte liefde is.

    Je kunt niet accepteren wanneer een man je leuk vindt. Je vriendinnen zeggen dat hij dat doet - misschien zegt HIJ dat hij dat wel doet - maar je wilt het jezelf niet laten geloven. Hij mag je nu leuk vinden, maar je bent al bang voor de dag dat hij dat niet doet. Het is een probleem met het zelfvertrouwen dat hij niet kan oplossen, maar je kunt er zeker van zijn dat als je weigert te geloven dat hij je leuk vindt, hij ook zal stoppen met geloven.

    Je geeft mannen geen echte kansen. Je liefdesleven zit vol dealbreakers. Als hij niet alle vakjes op je lijst kan afvinken, gooi je hem terug in het datingspel zonder hem ooit een echte kans te geven. Soms kun je liefde vinden op de meest onverwachte manieren, plaatsen of zelfs mensen. Op zoek naar Mr. Perfect speelt het veilig, maar het vinden van Mr. Right gaat helemaal over het nemen van kansen.

    Je bent te bang om de eerste stap te zetten. Afwijzing is de eerste stap naar een gebroken hart, en je hebt geen zin om zelfs die lichte pijn opnieuw te doorstaan. Je ontmoet mannen die je interesse wekken, maar je bent te bang om het te laten zien. Wanneer je je gedraagt ​​alsof het je niet uitmaakt, neemt hij aan dat het je niet kan schelen, en - verrassing, verrassing - je zult elke nacht alleen naar huis gaan.

    Je weet niet hoe je moet vergeven. Mannen gaan fouten maken. Niemand is perfect, dus overweeg het feit dat mannen alleen maar menselijk zijn en leren te vergeven. Natuurlijk, je moet de grens trekken naar iets (zoals vals spelen), maar sommige verraad is groter dan andere. Laat de mannen waarvan je uitgaat dus fouten maken, en als ze echt spijt hebben, moeten ze in staat zijn om je vergeving te krijgen. Dat wil zeggen, tenzij je het te veilig speelt.

    Je draagt ​​je gebroken hart als wapenrusting. Je wilt nooit meer door de pijn van een gebroken hart heen gaan. Dus je bouwt niet alleen muren op en weigert kwetsbaar te zijn, maar je herinnert elke man ook dat je nooit zult zijn "dat meisje " nog een keer. Gebroken harten kunnen zuigen, maar je verleden kan je niet tegenhouden in de toekomst. Je zult nooit ware liefde vinden als je niet leert hoe je je pantser kunt laten zakken.

    Je aarzelt bij elke beweging die hij maakt. Je kunt niet beslissen om hem je nummer te geven of als die eerste kus iets betekende. Je bent te bang om zijn aandacht te accepteren, laat staan ​​elke echte genegenheid. Hij kan een stap vooruit zetten in de relatie, maar je bent altijd bereid om twee stappen terug te doen. Je laat jezelf niet dieper vallen, maar als je in het ondiepe gedeelte blijft zwemmen, zul je uiteindelijk toch verdrinken.

    Je praat jezelf uit een relatie voordat het zelfs begint. Je bent bang van het einde voordat de relatie is begonnen. Hij ziet de opwinding van elke eerste, maar je bent te druk bezig met het liefdesverdriet van elke laatste. Je speelt elke relatie in je hoofd, maar je concentreert je op liefde die eindigt, niet overleeft. Die negativiteit eet rauw je op, en met die sourpuss-houding zul je nooit liefde vinden.

    Je bent te bang om hem te willen. De waarheid is dat je te bang bent om weer lief te hebben. Verliefd worden is misschien magisch, maar eruit vallen is zo verdomd pijnlijk. Je bent daar geweest, hebt dat gedaan en je hebt het misschien overleefd, maar nauwelijks. Liefde nam je bijna de eerste keer mee, en je gaat het geen tweede kans geven, omdat je nog steeds niet weet of het het allemaal waard was.

    Je loopt bij het eerste teken van problemen. Het is bijna alsof je redenen zoekt om niet bij hem te zijn. Geen enkele relatie verloopt 100 procent van de tijd soepel. Er zullen altijd hobbels in de weg zijn, maar laat de kleine hobbels je niet laten ontsporen - het zijn de grote kuilen die je van de baan zouden moeten halen. Je zou kunnen denken dat je liever veilig bent dan sorry, maar de echte vraag is dat je liever alleen bent dan een risico neemt?