9 redenen om elke keer voor spelers te vallen

Je weet wat je zoekt in een relatie en wat BS niet moet verdragen, maar op de een of andere manier raak je steeds weer verdraaid door dezelfde soort verliezers, dus wat is de deal? Waarom val je steeds voor spelers?

Je herkent je eigenwaarde niet. Ben je liefde waardig? Die vraag zou een no-brainer moeten zijn, maar helaas geloof je niet dat het antwoord ja is. Je gebrek aan zelfvertrouwen houdt rechtstreeks verband met het soort mannen dat je aantrekt. Bottom line? Je regelt, want onder dit alles denk je echt niet dat je ware liefde verdient.

Je bent wanhopig op zoek naar liefde. Je wilt zo graag liefde dat je langs alle rode vlaggen kijkt om er zeker van te zijn dat je iemand hebt, iemand in je leven. Waarom ben je bereid op te geven om Mr. Right te vinden, gewoon om Mr Right Now te hebben? Je moet stoppen met zoeken naar zo iemand en vasthouden voor De Ene, omdat je anders alleen maar ellendig zult worden.

Je denkt altijd dat je het het beste weet. Ondanks dat je vrienden je waarschuwen, laat je hoe dan ook voor hem vallen. Het is goed dat je je eigen fouten moet maken, maar moet je die steeds opnieuw herhalen? Luister eens naar je meisjes, want als het gaat om je liefdesleven, is het duidelijk dat je het niet altijd het beste weet.

Je houdt van een uitdaging ...  Misschien een beetje te veel. Wat is liefde zonder het risico? Welnu, klinkt geluk echt zo slecht? Je wilt niet iets eenvoudigs, want in jouw geest als liefde geen uitdaging is, wat heeft het dan voor zin?

Je bent afhankelijk van liefde om je gelukkig te maken. Diep van binnen ben je echt niet blij met je leven, dus je zoekt mannen om je gerust te stellen. De spelers zijn degenen die je belachelijk dramatische en sappige complimenten geven zodra ze je ontmoeten, terwijl de goeden hun tijd nemen. Je bent op zoek naar een instant upper, maar je kunt echte liefde niet haasten.

Je bent verslaafd aan het drama. Je zou niet weten hoe te daten zonder games te spelen. Ondanks de tranen en frustratie, hou je gewoon van de games. Natuurlijk, de liefdesverdriet doodt, maar het is een bipolaire vorm van liefde. Elke verwoestende laag is het waard, omdat je geen relaties wilt zonder het gevoel van de epische hoogtepunten van een riskante liefde.

Je leert nooit. Je bent een of twee keer gevallen voor een speler (OK, heel wat vaker) eerder, maar je leert nooit van je fouten. Als je eindelijk jezelf weer oppakt van de laatste slag naar je hart, ben je klaar voor de volgende golf die je raakt. U neemt niet de tijd om erachter te komen wat er mis ging of welke tekens u niet zag (of gewoon negeerde). Je speelt stom, en met zo'n houding zul je nooit slagen.

Je wilt alleen liefde als er concurrentie is. Je houdt heimelijk van de jongens die veel vrouwen krijgen, want dat betekent dat andere vrouwen hem ook willen. Je vindt het leuk om te weten dat hij erg in trek is, en je bent verveeld door die eenmansvrouwen. Er is geen spanning om het spel te spelen als je er niet voor vecht, want zonder competitie, hoe weet je echt dat je er bovenop bent gekomen?

Je hebt geen idee wat je echt wilt. Je denkt dat je een redelijk goed idee hebt, maar je neemt nooit de tijd om erachter te komen wat jij werkelijk willen in een man, relatie of zelfs je toekomst. Je bent er op dit moment mee bezig en je hebt geen idee hoe het echt is om een ​​volwassen, volwassen relatie te hebben. Je verdient zoveel beter.