Zijn er eigenlijk mensen die uitgaan? Ik kan het niet meer aan

Als je single AF bent, kun je je waarschijnlijk niet eens herinneren hoe verliefd te zijn, laat staan ​​hoe het was om op een fatsoenlijke date te gaan. Je probeert jezelf daar buiten te houden voor het geval dat Mr. Right uiteindelijk besluit om je leven in te wurmen, maar in plaats daarvan is alles wat je tegenkomt teleurstelling. Blijkt, het slechtste deel van daten is de handeling van daten zelf - hier is waarom:

Je weet niet wat tijdverspilling is. Het is onmogelijk om te weten welke jongens de moeite waard zijn om je tijd aan te besteden en welke niets anders dan een nieuwe teleurstelling worden. Je blijft hopen dat je uiteindelijk het verschil zal leren kennen en het gebeurt nooit. Dudes waarvan je denkt dat je het hebt volbracht en die uiteindelijk ofwel niet hetzelfde of ronduit ghosting voelen, terwijl degenen waarvan je zeker weet dat ze niet geïnteresseerd zijn degenen zijn die daadwerkelijk follow-up (maar nog steeds niet goed zijn). Ugh.

Als je een vent leuk vindt, kun je hem niet laten gaan. Of dat is hoe het voelt. Je bent helemaal wanhopig om deze nieuwe vent in je leven te houden. Je vindt hem echt leuk en je bent al zo lang niet geïnteresseerd in iemand, je hebt het gevoel dat je alles moet doen wat in je vermogen ligt om hem te houden. Je bent bang hem te verliezen voordat je hem echt hebt, omdat je niet wilt denken dat je nooit meer liefde zult hebben.

Je haat de gedachte om nog meer eerste dates te gaan doen. Als dingen niet lukken met je nieuwe liefdesbelang, dan weet je dat het regelrecht terug is op de tekentafel (AKA meteen terug naar vreselijke eerste dates). Je bent bang om terug te keren naar je eindeloze cyclus en je af te vragen waarom je gewoon geen pauze kunt nemen en iemand tegenkomt waar hij aan vasthoudt, zelfs voor een tijdje.

Je weet niet hoe je moet handelen. Je bent al zo lang vrijgezel, je kunt niet langer het verschil zien tussen wanhopig zijn en in iemand zijn. Als je hem eerst sms't, rent hij dan weg of denkt hij dat dat normaal is? Moet je je gevoelens toegeven of dicht bij je borst houden? Je hebt geen idee hoe je moet handelen en het begint je soms echt te engeren.

Je vraagt ​​je af wat echt is en wat er in je hoofd zit. Vind je deze man echt leuk of vind je hem meer leuk dan de laatste jongens die je hebt gedateerd? Je weet niet zeker of je het alleen zat bent om gewoon in een relatie te willen zijn en je weer normaal te voelen of dat je gevoelens helemaal echt zijn. Het kan moeilijk zijn om erachter te komen en je hebt een hekel aan niet weten waar je echt staat.

U wilt dat de dingen zo soepel mogelijk gaan. Je begrijpt dat niets zonder gebreken is en dat je nieuwe relatie ook niet zal zijn. Je blijft piekeren over kleine problemen, bijvoorbeeld wanneer je nieuwe persoon een afspraak moet verzetten of wanneer je eerste slaapmoment een beetje vreemd is. Je bent bang dat als dingen niet perfect zijn, je nieuwe liefde zal verdwijnen.

Je maakt je zorgen dat je niet meetrekt. Als je single AF bent, ben je er zo aan gewend om alleen te zijn, alsof je bent vergeten hoe je met mensen om moet gaan. Natuurlijk, je hebt nog steeds een sociaal leven, maar je leeft het leven op je eigen voorwaarden en neemt alleen beslissingen voor jou. Wanneer je eindelijk op het punt staat voor iemand te vallen, vraag je je af of je op een of andere manier onleesbaar bent geworden dankzij de tijd die je alleen hebt doorgebracht.

Je kunt de gedachte aan afwijzing niet aan. Terug in je gelukkige enkele dagen had je geen problemen met het overstappen van een slechte date of een ghosted zijn. Je had geen angst voor afwijzing, omdat je helemaal cool was met het laten gebeuren van wat er ook mocht gebeuren. Je hield van je leven zoals het is en elke kerel die je ontmoette was gewoon een bonus. Nu ben je meer bang voor afwijzing dan voor iets anders, want nu voelt het alsof je in feite doodgaat als dingen niet lukken met deze kerel.

Je bent 24/7 nerveus. Je springt uit je vel telkens wanneer je een nieuw sms-bericht ontvangt. Je wacht constant op de andere schoen, want als het goed gaat, kan het onmogelijk duren. Je hebt het gevoel dat je niet eens kunt ademen of denken. Je bent meestal nerveus omdat je bang bent dat dingen niet lukken en het erg vervelend is.

Je hebt een hekel aan geklets. Het is geen geheim dat small talk altijd lastig zal zijn en helaas voor jou is dit eigenlijk waar het bij daten om draait. Je kunt de basis niet overslaan en ineens een diep filosofisch gesprek voeren over wat er echt toe doet in het leven. Je haat het hoe verveeld je bent op elke eerste date omdat je dezelfde gesprekken moet blijven voeren.

Je worstelt om te blijven proberen. Het ding over dating is dat wanneer je faalt - wanneer je op een andere afschuwelijke date gaat, of wanneer je in een andere bijna relatie terechtkomt - je het moet blijven proberen. Het is de enige manier om te slagen. Daar zal je nooit aan wennen, maar als je ooit liefde gaat vinden, moet je boven de gruwelen van daten uitstijgen en doorgaan.