Startpagina » Enkele AF » Hier is waarom ik nooit iemand een scheiding zou doorgeven

    Hier is waarom ik nooit iemand een scheiding zou doorgeven

    Er is niets erger dan je tijd verspillen met iemand daten als je er vrij zeker van bent dat het niet gaat lukken. Dat is wat ik zou voelen als ik een date had met iemand die door een scheiding ging.

    Ik zou me het rebound-kuiken voelen. Als ik met iemand uitga, wil ik er zeker van zijn dat hij me niet gebruikt om over iemand anders heen te komen en dat het niet alleen een kwestie van tijd is voordat hij me dumpt. Zelfs als hij zweert dat hij klaar is voor een andere echte relatie, hoe kan ik dan zeker weten dat ik niet de rebound ben? Ik kan zo'n relatie niet hebben.

    Ik zou niet zeker zijn dat hij genoeg tijd heeft gehad om te genezen. Als hij nog steeds bezig was te scheiden van zijn vrouw, had ik het gevoel dat het niet lang genoeg was om volledig te herstellen. En als hij geen sluiting heeft, zou het toch nooit tussen ons werken. Zelfs als hij beweert klaar te zijn om terug te duiken in een afspraak, zou ik het moeilijk kunnen geloven, omdat hij het misschien misschien niet toegeeft of het nog niet beseft.

    Ik zou niet willen omgaan met een ex-vrouw. Een ex-vriendin is één ding, maar een ex-vrouw is een heel ander verhaal. Zelfs als ze de aardigste persoon ter wereld is, zal er tussen ons een zekere vijandigheid ontstaan, wat begrijpelijk is omdat ze een groot deel van zijn leven was. Als ze gemeen en gek is, aan de andere kant, dan is dat een nog grotere reden om hem niet te daten. Dat zou tot een complete ramp kunnen leiden.

    Ik zou niet in het midden gevangen willen worden. Tenzij de echtscheiding in der minne is - en laten we eerlijk zijn, dat is vrij zeldzaam - dan zou ik benadrukken dat ik in het midden gevangen zit. Ik wil absoluut niet betrokken zijn bij hun geschillen. Ik zou ook niet willen riskeren de ex-vrouw enige reden te geven om mij niet te mogen, omdat het onze nieuwe relatie enorm zou kunnen belasten. Ze kan een deel van zijn leven zijn, zelfs nadat de scheiding definitief is, vooral als ze samen kinderen hebben. Als ze me niet mag, ben ik genaaid.

    Ik zou me constant zorgen maken over hoe zijn kinderen zich voelden. Als hij die had, dat is. Zijn kinderen zouden ook betrokken zijn, en ik heb het gevoel dat er bijna geen manier is waarop ze klaar zijn voor een andere vrouw in het leven van hun vader voordat de scheiding zelfs maar definitief was. Ik kon niet leven met zijn kinderen daar doorheen te brengen. Ze verdienen ook tijd om zich aan hun nieuwe situatie aan te passen, en ik zou niet het risico willen nemen ze pijn te doen.

    Er is een kans dat hij er niet doorheen gaat. Als de echtscheiding nog niet definitief is, kan hij op een gegeven moment besluiten dat hij terug wil gaan naar zijn binnenkort te worden ex-vrouw. Ik kon het hem niet kwalijk nemen dat hij het nog een keer wilde proberen, en ik zou een verzoening niet in de weg willen staan. En ik zou niet het risico nemen om zo gekwetst te worden.

    Ik heb het gevoel dat zijn vrienden en familie dit niet zouden accepteren. Als de man momenteel door een scheiding gaat, zullen zijn vrienden en familie waarschijnlijk aarzelen over het feit dat hij iemand om zijn goede reden een nieuw leven inbrengt. Het is logisch dat ze het gevoel krijgen dat hij er niet klaar voor is (ik zou tenslotte dezelfde twijfels hebben). Ze kunnen hem erg beschermen, omdat ze niet willen dat hij zo snel mogelijk door een nieuwe breuk heen gaat. Ze zouden om die reden oordelen over mij, wat spanning in onze relatie zou veroorzaken. Het is het mij niet waard.

    Ik zou het gevoel hebben dat hij me constant met haar zou vergelijken. Ik zou weten dat hij geïnteresseerd is om me te leren kennen als hij met me uit wil gaan terwijl hij in een scheiding zit, maar ik zou me zorgen maken dat hij me altijd zou vergelijken met zijn ex. Hij hield zoveel van haar dat hij de rest van zijn leven bij haar op een gegeven moment wilde doorbrengen, dus wat als ik me nooit goed genoeg voel? Misschien ben ik onzeker, maar ik kan er niets aan doen dat het een zeurderige zorg voor me is. Ik zou de kersverse vriendin zijn, dus hoe zou ik het opnemen tegen de ex-WIFE?

    Ik zou niet willen dat het boven ons hoofd hangt. Hij wil waarschijnlijk veel over de scheiding praten, omdat het overduidelijk een groot probleem is en uiterst pijnlijk en moeilijk is. Ik zou niet willen dat dat alles wordt waar we het over hebben. Het zou voelen alsof er een enorme donkere wolk boven ons hangt. Misschien is het egoistisch, maar ik wil een relatie hebben die gaat over vooruitgaan en niet over leven in het verleden. Ik wil een relatie waarvan ik weet dat ik er optimistisch over kan zijn. Sorry, maar het spijt me niet.