Ik ben eigenlijk dol op single zijn ... Behalve in deze 10 momenten
Ik ben vrijgezel voor wat voor eeuwig voelt en in het algemeen, ik hou ervan. Natuurlijk, ik word soms eenzaam en ik zou het niet erg vinden om de liefde van mijn leven te vinden, maar ik heb geen haast - het zal gebeuren als het gebeurt. In de tussentijd ben ik te druk bezig om solo te rollen om echt te geven ... totdat ik gedwongen word om deze 10 dingen te confronteren, dat wil zeggen:
Wanneer er een werkfeest is. Ik word enthousiast van vakantiefeesten met mijn collega's en heb er altijd een fijne tijd bij, maar ik kan het niet uitstaan wanneer mensen me vragen wie ik ga brengen. Als ik zeg dat ik alleen kom, krijg ik de obligate, "Aww!" Met die neerbuigende blik van medelijden en ik voel me verpletterd. Dat korte drieletterwoord heeft het vermogen om me echt waardeloos te laten voelen over mijn enkele situatie.
Wanneer iemand me probeert op te zetten. Iemand die ik ken, kent ook iemand die ook vrijgezel is, dus we zullen het waarschijnlijk redden, toch? Fout. Alleen omdat twee mensen alleenstaand zijn, betekent niet dat ze bij elkaar horen. Tenzij die persoon echt iemand is met wie ik zou kunnen klikken - wat zelden het geval is, moet ik zeggen - het maakt me gewoon verdrietig dat ik zelf geen geweldige kerel kan vinden.
Wanneer ik dingen wil 'dateren'. Dingen zoals schaatsen onder de sterren, naar de film gaan, of een kerstmarkt bezoeken zijn allemaal prima en goed ... als je ze met een date doet. Anders maakt het aantal gelukkige paren om me heen me gewoon zielig en depressief. Ik wil leuke dingen doen als ik single ben, dammit.
Wanneer mensen me vertellen dat online dating de beste manier is om iemand te vinden. Ik heb Tinder een week geprobeerd en het was gewoon niet voor mij. Ik ben ook niet van plan binnenkort op een andere datingsite te springen, omdat de enige die ik daar vond een enorme mislukking bleek te zijn. Net zoals ik veronderstelde, is online daten meer een kwantiteit dan de kwaliteitssituatie en het heeft me er alleen maar bewust van gemaakt hoe weinig er echt is.
Als ik geile AF ben. Er is maar zoveel masturbatie dat een vrouw kan doen voordat ze het gewicht van een man bovenop haar moet voelen. En omdat ik iemand ben die er niet uitkomt zonder de emotionele gehechtheid, zal casual seks gewoon niet voor mij werken. Als ik zolang ik single ben single ben, kan deze opgekropte seksuele frustratie soms het beste van mij krijgen.
Wanneer iets breekt en ik het niet kan repareren. Er zijn bepaalde dingen die ik soms rond mijn huis moet doen en wanneer dat gebeurt, is het meer dan ooit duidelijk dat ik geen goede man in mijn leven (of welke man dan ook) heb. Natuurlijk, ik zou een man kunnen bellen om dingen te regelen, maar tegelijkertijd, hoeveel gemakkelijker zou het zijn als hij hier al was?
Wanneer ik iemand moet vertellen hoe het leven gaat. Het doet er niet toe dat ik een geweldige baan heb, een appartement en nog veel meer dingen die voor me kunnen doen. Als het tijd is om ze te vertellen dat ik al deze geweldige dingen alleen doe, zegt die blik vol medelijden op hun gezicht alles. Ugh.
Als ik zie dat mensen verloofd raken waarvan ik aannam dat ze voor altijd alleen waren. Wanneer die enge jongen die ik op de middelbare school kende zijn match vindt en deze overal in mijn feed laat zien, voelt single zijn iets minder tof. Ik mag het geluk van anderen niet misgunnen, maar ik vraag me gewoon af ... als hij liefde kan vinden, waarom kan ik dat dan niet??
Wanneer ik wordt uitgenodigd voor een bruiloft. Telkens als ik een huwelijksuitnodiging krijg en die plus-one steekt zijn lelijke kop op, is het weer een enkele taart in het gezicht. Bruiloften zijn de ultieme viering van liefde, en alleen zijn op een bruiloft is heel erg. Natuurlijk, ik zou waarschijnlijk een van de gasten van een enkele gast kunnen bereiken, maar het is niet de plaats waar ik mijn volgende grote relatie zal vinden. En dan zijn er natuurlijk de onwelkome gesprekken "Je zult iemand vinden!" Met de broer van de broer van de beste broer van de neef van Bretagne. Nee bedankt.
Als ik echt gewoon een knuffel nodig heb. Wanneer ik in de vuilstort ben tot het punt waar ik echt alleen maar iemand nodig heeft om me vast te houden (en in feite een rotzooi geef terwijl ik dat doe), ben ik single zuigt. Ik wil iemand daar hebben om vast te houden als er iets vreselijks gebeurt. Anders gaat het prima zonder dat soort genegenheid.
