Ik heb heel veel tijd alleen en dat maakt het moeilijk om te daten
Net als elke andere persoon word ik soms eenzaam en mis ik het gezelschap van een relatie - ik ben tenslotte maar een mens - maar voor het grootste deel hou ik er echt van om alleen te zijn. Ik ben een introvert en tijd alleen is niet iets dat ik af en toe wil, het is iets waar ik gek van word zonder. Dat is prima en zo, maar het maakt dating nog moeilijker dan normaal.
Jongens snappen niet altijd waarom ik niet 24/7 wil blijven hangen. Ik heb alleen tijd nodig, zoals planten zonlicht nodig hebben, zoals baby's dutjes nodig hebben, zoals katten die op je werkbladen moeten springen, hoe vaak je ze ook op de grond legt. Als ik niet voldoende oplaadtijd bereken, word ik een monster. Ik moet er prioriteit aan geven, want zonder dat verlies ik langzaam alle mogelijkheden om te functioneren als een normale, gelukkige, capabele volwassene - het heeft voorrang boven mij dateert bijna elke keer.
Mijn baan is leeg. Zoals veel mensen werk ik fulltime en heb ik 40 uur per week met mensen te maken. Het is drainerend als de hel. Ik geniet van mijn werk en ik zie graag alles en iedereen, maar feit blijft dat een fundamenteel onderdeel van mijn persoonlijkheidsmake-up is dat ik tijd nodig heb om alleen te zijn om in orde te zijn. Daar wordt een groot deel van mijn energie aan besteed. Het laat me niet veel energie over om te gebruiken voor daten.
Ik weet niet hoe ik mezelf moet pushen. Ik kan lange tijd gaan zonder iemand te zien en helemaal goed te zijn. Ik kan weken gaan zonder een hangplek-sesh met vrienden te plannen voordat ik me realiseer dat ik mezelf in de kluizenaarstoestand heb geïsoleerd. Het is waarschijnlijk geen verrassing dat ik ook vergeet om mezelf te dwingen om een inspanning te doen als het gaat om dating.
Eerste datums zijn in feite Russische roulette. Ik neem de kans dat deze kerel niet helemaal vreselijk zal zijn. Dit betekent dat ik mezelf vooraf moet voorbereiden met veel mentaal voorbereidend werk voor het geval het een totale blindganger is. Soms heb ik er gewoon niet de mentale kracht voor.
Het opbouwen van connecties met jongens (of op zijn minst proberen) is vermoeiend. Ik bedoel, voor mij zijn ze dat! Zelfs als ik geniet van de tijd die ik doorbreng, zelfs als ik die veelbetekenende vonk voel, laat ik nog steeds volledig leeg. Ik raak het versleten om op een gewone dag nieuwe mensen te ontmoeten. Het toevoegen van romantische verwachtingen aan dat laat me helemaal moe. Ik wil iemand ontmoeten die geweldig is, maar om op dat punt te komen, maakt me moe als ik eraan denk.
Daten is een getallen spel. Hoe meer mensen met wie je uit gaat, hoe groter de kans dat je iemand vindt met wie je het hebt gedaan. Ik raak uitgeput na slechts enkele dates, dus ik krijg nooit echt de kans om het spel te spelen op een manier die tot succes leidt. Ik ben er zeker van dat er mensen zijn die het leuk vinden om op een heleboel data op een rij te gaan, maar ik kan gewoon niet zo functioneren. Dit betekent dat ik ook sneller ontmoedigd ben.
Ik moet mezelf erop voorbereiden. Ik kan niet zomaar op Tinder springen, een afspraakje maken en weekendplannen hebben. Als ik weer een inspanning ga doen, kost het me een tijd om er echt over te praten. Ik weet het, ik maak datinggeluid als marteling, maar het is niet iets dat voor mij helemaal vanzelfsprekend is, dus het kost me veel moeite om me erop voor te bereiden.
Er is maar zo veel tijd op een dag. Wat dat betreft, is er in elk weekend maar zoveel vrije tijd. Ik heb zoveel dingen die ik leuk vind om te doen en die tijdrovend zijn, en wanneer ze de tijd inruimen die ik nodig heb om op te laden en opnieuw op te starten, kost het natuurlijk tijd om met me op zoek te gaan naar datums.
Als ik moet kiezen, kies ik mijn vrienden. Als ik weet dat ik alleen zoveel sociale tijd in mijn agenda heb, ga ik het eerst aan mijn vrienden besteden. Het zijn mensen waar ik om geef en van wie ik weet dat ze om me geven. Ik ben niet altijd bereid om tijd te verspillen aan een date die nergens toe zou leiden als ik in plaats daarvan het leven van mijn vriend zou kunnen horen.
Misschien zal het op een dag belangrijker worden. Misschien maak ik het nu niet zozeer een prioriteit, het voelt gewoon niet als een voor mij. Ik ben relatief blij in mijn ongehuwde persoonlijkheid, dus ben ik niet per se wanhopig op zoek naar het lied en de dans van dating. Misschien zal er een tijd komen dat ik het gevoel heb dat ik klaar ben om die uitdaging aan te gaan, en ik zal me aanpassen. Maar voor nu kun je me op een vrijdagavond thuis vinden, alleen, in plaats van op een andere datum.
