Ik heb alleen een interlokale relatie - in persoon daten is niet voor mij
Vroeger dacht ik dat langeafstandsrelaties een vreselijke fase waren die je hebt doorgemaakt voordat je echte relatie begon, maar tegenwoordig heb ik liever een relatie met jongens die ver weg wonen. Afstand lijkt misschien een beperking, maar het komt eigenlijk met heel veel voordelen.
Ik hou van mijn appartement zoals het is en ik wil het zo houden. Ik heb hard gewerkt om mijn ruimte precies zo te krijgen als ik het wil. Ik heb geen zin om ergens anders heen te gaan, regelmatig met iemand in huis te gaan of iemand anders spullen te hebben. Door iemand uit de stad te daten, kan ik gelukkig territoriaal blijven zonder zelf grenzen te moeten stellen, omdat de afstand het al voor mij heeft gedaan.
Ik vind het ook leuk om de baas te zijn over mijn schema. Net als mijn ruimte, heb ik mijn leven ingericht als de perfecte mix van werk en plezier. Ik ben niet echt klaar om mijn autonomie op te geven in dit stadium en een relatie over te nemen. Aan de andere kant is het leuk om iemand te hebben om mee te praten en nog leuker om iemand af en toe eens te zien als ik tijd heb.
Het voelt alsof je single bent en in een relatie tegelijkertijd. Natuurlijk ben ik soms alleen als ik liever niet ben, maar uiteindelijk zie ik het als het beste van beide werelden. Ik heb iemand die van me houdt, maar ik kan ook het enige leven leiden en relaties hebben met mensen als mezelf in plaats van alleen als onderdeel van een koppel. Ik ben met iemand wanneer ik wil zijn (volgens planning) en ik ben alleen omdat ik wil zijn. Ik wou dat ik me jaren geleden had gerealiseerd dat het leven zo handig zou kunnen zijn.
Wanneer we elkaar bezoeken, is het altijd een groot probleem. Het daten van iemand die ver weg woont, betekent dat je de alledaagse details van elkaars levens spaart. Elk bezoek is een speciale gelegenheid en elke datum is geweldig. De wittebroodswekenperiode is nooit voorbij als je op lange afstand met iemand aan het daten bent en dat is een pluspunt.
Vervelende gewoonten zijn minder irritant in kleine doses. Ik denk dat ik vroeg of laat moe zou worden als ik genoeg tijd met hen zou doorbrengen, maar als je alleen je S.O. af en toe en hebben de neiging om alleen leuke dingen samen doen, je bent gespaard te maken met hun puinhoop of het feit dat ze niet graag de afwas doen. Wie moet zeggen dat je al dat soort dingen moet verdragen omdat het een 'echte' relatie is? Waarom niet gewoon genieten van de beste delen van iemands persoonlijkheid?
Ik mag meer reizen als ik met iemand op de lange afstand ga daten. Hij bezoekt me, ik bezoek hem, we gaan samen weg omdat we allebei zo gewend zijn om te reizen - hoe dan ook, het wordt uiteindelijk veel leuker dan je gemiddelde relatie. Ik heb zoveel nieuwe steden ontdekt door per ongeluk in relaties te belanden met mensen die daar wonen.
Ik kan intens voelen zonder dat het mijn hele leven overneemt. Ik heb de neiging om in relaties te worden gezogen en als de man in de buurt is, zal ik hem altijd willen zien en tijd met hem doorbrengen. Als iemand verder weggaat, kan ik nog steeds een emotioneel intense relatie hebben en tegelijkertijd mijn eigen onafhankelijkheid behouden. Het is een stuk gezonder en houdt me gezond.
Ik heb meer tijd voor mijn vrienden en familie zonder me er schuldig over te voelen. Zolang ik tijd vrijmaak wanneer mijn vriend op bezoek gaat, kan ik de rest van de tijd met de andere belangrijke mensen in mijn leven een of andere een-op-een QT houden. Geen van mijn relaties heeft moeten veranderen, ook al ben ik al heel lang gelukkig met daten en verliefd.
Ik heb meer tijd voor mijn eigen projecten en mijn werk hoeft niet te lijden. Als workaholic, heb ik niet veel tijd en energie om een fulltime, live-in vriendje te geven en dit betekent dat ik dat niet moet doen. Sterker nog, zolang de man met wie ik aan het chatten ben op dezelfde manier voelt, hoef ik me geen zorgen te maken over het hebben van zware relationele gesprekken van 'waar gaan we heen?'.
Ik ben geen erg traditionele persoon dus dit is de perfecte afspraak voor mij. Alleen omdat we gewend zijn mensen te ontmoeten, verliefd te worden, samen te wonen en te trouwen, wil dat nog niet zeggen dat dit de enige manier is om lief te hebben en bemind te worden. Zolang beide betrokkenen tevreden zijn met de gang van zaken, zie ik geen probleem om een relatie te creëren die de rest van je leven past. Ik weet dat ik zeker veel gelukkiger ben sinds ik me realiseerde dat mijn leven geen romantische relatie in het centrum hoeft te hebben.
