Ik ben klaar met het daten van Alpha-mannetjes en jij zou ook moeten zijn

De gedachte aan het daten van een alfamannetje, een charismatische, zelfverzekerde en zelfverzekerde man, was lang aanlokkelijk. Pas toen ik deze jongens voorgoed afzwoer, besefte ik hoe verward deze relaties waren.

Het gaat allemaal om het dienen van hun ego. De alpha-mannetjes die ik heb gedateerd hadden over het algemeen enorme ego's die de hele tijd moesten aaien. Zo zelfverzekerd als ze in het openbaar verschenen, vereisten ze dat ik hen voortdurend verzekerde hoe geweldig en volbracht ze in privé waren. Dit was vermoeiend. Ik moest altijd oppassen dat ik geen dingen zou zeggen die hun ego's zouden vermorzelen of ertoe zouden kunnen brengen hun beslissingen in twijfel te trekken. Aanvankelijk dacht ik dat ik ondersteunend was, maar ik besef nu dat ik hun persoonlijke cheerleader was, of ze gelijk of ongelijk hadden. Wat verdrietig.

Ze respecteren je mening niet. Ze zouden naar mijn mening vragen, maar waar ze echt naar op zoek waren, was voor mij om te bevestigen wat ze voelden over bepaalde situaties en bepaalde mensen. Vroeger probeerde ik mijn gedachten en gevoelens over bepaalde onderwerpen te delen, maar ze werden volledig genegeerd als ze niet synchroon liepen met wat mijn alfabustertje dacht.

Ze denken dat ze altijd het beste weten. Als het ging om problemen die ik doormaakte, luisterden alpha-kerels en zeiden: "Naar mijn ervaring, vind ik dat je dit moet doen." Wanneer ik zou proberen mijn mening te verdedigen, zouden ze zeggen dat ik niet kon denk helder omdat ik emotioneel gehecht was aan de situatie. Ze zouden erop staan ​​dat ik hun oordeel moest vertrouwen omdat het objectiever was. In plaats van ondersteunend te zijn en een luisterend oor te bieden, probeerden ze hun mening op te dringen en me te laten doen wat ze het beste vonden.

Het gaat allemaal om hun imago. Als je in het openbaar naar alfa-jongens kijkt, zijn ze meestal het leven van het feest. Mensen trekken naar hen toe vanwege hun charme en vertrouwen. Toen ik met hen uit was, zouden ze erop wijzen dat ik me op een bepaalde manier moest kleden, niet te luidruchtig zou zijn, en ze zouden me er zelfs toe brengen om hun mening in gesprekken te bevestigen, zodat ze er goed uit zouden zien.

Ze weten niet hoe ze hun emoties moeten communiceren. Ik heb ontdekt dat veel alfamannen niet weten hoe ze hun gevoelens moeten uiten. Als er iets vreselijks gebeurde op het werk of met hun vrienden, waren ze nooit in staat om te verwoorden waarom ze zich verdrietig voelden. Ze zouden in een slechte bui zijn en verwachten dat ik hun gedachten zou lezen, zodat ik op magische wijze wist wat ze van me nodig hadden. Als ik niet raadde over hoe ik daar voor hen zou moeten zijn, zouden ze passief agressief zijn en zinspelen op het feit dat ik misschien geen attente vriendin was. Als ik dat was, dan zou ik weten hoe ik ze uit hun vuile bui kon halen zonder dat ze me te horen kregen.

Hun leven is altijd belangrijker. Ik kreeg over het algemeen het gevoel dat mijn alpha-vriendjes het gevoel hadden dat hun leven superieur was aan het mijne. Hun dromen en prestaties waren groter, hun doelen belangrijker. Ik was er om hen te ondersteunen op alle mogelijke manieren om hen te helpen het leven te bereiken dat ze voor ogen hadden, terwijl ze mijn dromen en plannen zo stil mogelijk hielden omdat ze niet relevant waren.

Ze verplaatsen de schuld altijd. Toen we problemen hadden met onze relatie, zouden alpha-jongens altijd een manier vinden om de problemen aan te pakken die we hadden. Zelfs als ze iets verkeerd deden, zouden ze zeggen dat het werd geprovoceerd door iets dat ik deed of zei, vandaar dat het mijn fout was. Dit verminderde mijn zelfrespect en gaf me het gevoel dat ik op eierschalen om hen heen moest lopen om te voorkomen dat er meer problemen zouden ontstaan.

Ik voelde me als de trofee vriendin. Toen we in het openbaar waren, moest ik gezien en gehoord worden. Ik had niet de bedoeling hun mening uit te dagen of iets te doen dat hen in verlegenheid zou brengen of hun glans zou bederven. Mensen zouden altijd reageren op wat een geweldig stel we waren, maar ik kon het niet helpen, maar voelde alsof het allemaal over hen ging. Ik was gewoon een trofee-vriendin die niet echt van belang was in het grote geheel van dingen.

Ze zijn niet empathisch. Toen ik moeilijke tijden doormaakte, voelde het alsof ik mijn problemen moest rechtvaardigen omdat deze jongens niet begrepen waarom ik ergens nergens last van had. Ik moest er overheen komen en verder gaan. In plaats van te proberen me beter te laten voelen over wat ik doormaakte, probeerden ze de situatie op te lossen in plaats van me emotioneel op hen te laten steunen en de problemen in mijn eigen tijd door te nemen. Ik kon het niet meer verdragen.