De manier waarop ik wil houden, van een vrouw die al jaren niet meer van haar houdt

Er was een tijd in mijn leven waarin ik dacht dat ik de ware belichaming van liefde kende - tijden toen ik zwoer dat dit degene was die me tot het einde van mijn dagen zou dragen. En toen vond ik mezelf op een dag weer alleen. Als het in eerste instantie misschien is begonnen als een wanhopige zoektocht om terug te keren naar de plek die ik het prettigst vond, is het iets veel meer geworden. Er zijn dagen in onze afzonderlijke levens waarin we ons tevreden voelen met alles wat we hebben, en hoewel we dankbaarheid tonen, zijn er momenten waarop we zouden willen dat we iemand hadden om diezelfde emotie te delen waar de wereld van gedijt: liefde. Het lijkt zo simpel - het is maar een woord van vier letters. Hoe moeilijk zou het kunnen zijn om iets te vinden dat alleen gespeld is met vier letters? Heel, en in de loop van de jaren, heeft de definitie van de emotie waarvan ik dacht dat ik ze ooit kende (omdat ik hem één of twee keer eerder had gevoeld) een geheel nieuwe betekenis. Dit is de manier waarop ik wil houden.

Ik wil dat het me schrikt. Liefde klinkt op het eerste gezicht geweldig, maar ik wil zoveel meer dan onmiddellijk weten dat iemand mijn hart verdient. Ik wil dat het moment van plotselinge realisatie op me sluipt in een moment van compleet alledaags leven, zoals wanneer ik in mijn zondagse pyjama heet water kook op het fornuis. Ik wil blind worden in een moment van totale en volledige zwakte van de gedachte.

Ik wil dat het me test. Verliefd zijn betekent dat je voor uitdagingen staat en constant wordt getest. Ik wil dat pijn in het kontgevoel om eraan te werken om het bij elkaar te houden, zelfs als je uit elkaar valt.

Ik wil dat het me woedt. Niet in een soort van "laten we elke dag vechten", maar in een "doe je dingen die me ergeren, maar ik hou toch van jou" op een andere manier. Ik wil het gloeiend heet aanvoelen, zodat wanneer ik eindelijk afkoeling, ik een warme fluweelzachte warmte heb die alleen uit een vuur kan worden gehaald.

Ik wil dat het consumeert. Ik wil het in mijn gedachten plaatsen rondom alles wat ik doe. De belangrijke beslissingen die ik voor mijn leven neem, zijn voor de onze. Ik wil er 's morgens over nadenken wanneer ik alles wat ik wil bestellen bestel, en voordat ik' s nachts in slaap val.

Ik wil belachelijk zijn. Het zou compleet ongemakkelijk moeten zijn en iets dat we uit onze weg gaan om te handhaven, omdat we allebei een beetje raar zijn en daarom hebben we elkaar gevonden. Ik wil 9 uur selfies in de stromende regen terwijl ik vastzit in het verkeer, en cartoon slippers voor nachten op de bank.

Ik wil dat het tranen in mijn ogen brengt. Als je in jaren niet geliefd bent geweest, genereert de pure gedachte dat de woorden tegen je worden gezegd wanneer het tijd is dezelfde reactie als een vrouw die verloofd is. Ik wil die hand over mijn mond moment van volledige shock en opwinding tot goed in mijn ogen, zodat je kunt zien hoeveel het voor mij betekent.

Ik wil dat het humoristisch is. Ik wil plezier maken en voor de gek houden op een doordachte manier. Het soort humor dat je alleen maar kunt uitbrengen aan iemand die de diepste en meest idiote delen van je kent. Ik wil om middernacht bellen in mijn melk blazen en doen of we weer kinderen zijn, lachend tot de zon opkomt.

Ik wil dat het me doet vergeten. Op al de donkerste momenten die ik ooit heb gehad, wil ik dat ze uit mijn herinneringen vervagen door een zonneschijn op te wekken die zo lang geleden is dat ik me verlicht heb gevoeld. Het zal de emotionele begrafenissen en verdrietpartijen waard zijn.

Ik wil dat het duurt. Anders dan alle andere gevarieerde vormen van liefde die ik ooit heb gevoeld, wil ik dat de onze anders is. Ik wil het soort dat als een Willy Wonka Gobstopper aanhoudt en wordt gewaardeerd als de passie voor chocolade van Augustus. Ik wil je voor altijd en in mijn hart vasthouden en nooit weglopen van de manier waarop ik altijd al van liefde heb gehouden.