Waarom heb ik het gevoel dat ik de enige ben die op zoek is naar echte liefde?
Als je vaag wilt zijn over je gevoelens en alleen superlichte relaties wilt aangaan, dan is moderne datering je BFF. Als je dat niet bent, is het een heel ander (en vreselijk) verhaal. Dit is waarom daten een totale nachtmerrie is als je op zoek bent naar iets echts:
Mensen zijn super schilferig. Het is verbazingwekkend hoeveel mensen dating-apps gebruiken, plannen maken en deze op het laatste moment annuleren. Of ze nemen helemaal niet de moeite om te annuleren ... en ze negeren je pogingen om op te volgen, zodat je denkt dat je opstaat als je daadwerkelijk aan de bar verschijnt. Daten zit vol vlokken en dat kan heel moeilijk zijn om mee om te gaan als je op zoek bent naar je soulmate.
Je kunt de jongens waarmee je chat niet lezen. Als je denkt dat je uit een online datinggesprek kunt afleiden of een man op zoek is naar een relatie, laat staan dat hij je persoonlijk wil ontmoeten, dan is hij gefeliciteerd. Jij bent de slimste persoon ooit. De kans is groot dat je de meeste tijd spendeert aan het proberen te achterhalen of een super-chatty-gozer goed is (of hij je IRL wil leren kennen) of slecht (of hij wil een penvriend). Je hoofd doet pijn als je er gewoon aan denkt.
Je bent 24/7 uitgeput. Vooruitgaan op slechte eerste dates, praten met jongens die je nooit IRL zult ontmoeten, je afvragen of je te kieskeurig bent of gewoon realistisch genoeg - al deze dingen zijn genoeg om je volledig uit te putten op een regelmatige basis. Daten is vermoeiend AF en dat is iets dat nooit lijkt te veranderen.
Je ontmoet nooit jongens die een echte relatie willen. Je zegt tegen jezelf dat je de tekenen en symptomen kent van een bijna vriendje en toch steeds weer in die soort, nogal, niet echt relaties terechtkomt. Je bent op zoek naar iets echts, maar de jongens die je ontmoet lijken dat nooit te zijn, en terwijl ze denken dat ze legitieme redenen hebben, weet je dat het allemaal BS is.
Je zou willen dat je het hele datingsysteem kon overslaan. Je hebt een hekel aan daten ... en toch wil je een vriendje. Het is grappig hoe dat soms lukt. Je zou willen dat je het hele concept van eerste data zou kunnen overslaan en gewoon een nieuwe relatie kunt aangaan, maar dat is natuurlijk niet mogelijk. En dat betekent dat je door de bewegingen moet gaan van het proberen om steeds nieuwe jongens te leren kennen. Het is absoluut niet eens in de buurt van plezier.
Je hebt het gevoel alsof iedereen de game speelt, maar jij. Je bent niet dol op het spelen van datingspelletjes omdat je niet meer in de junior high zit. Je bent een volwassene (of je doet tenminste je best om je als een man te gedragen) en je wilt gewoon eerlijk en eerlijk zijn met de jongens die je dateert. Helaas wil niet elke man zo eerlijk zijn, en tonnen jongens doorkruisen je, alleen om te beweren dat ze je nooit in de eerste plaats wilden daten. Geweldig.
Commitment-fobia is iets. Het is niet logisch dat zoveel jongens zo bang zijn voor betrokkenheid. Waarom kunnen ze niet gewoon diep ademhalen en tot rust komen? Het is stom als je aan het daten bent en op zoek bent naar iets echts, omdat zoveel jongens dat gewoon niet zijn. Ze willen vrijwel het tegenovergestelde. Er wordt je altijd verteld dat je geweldig bent, ze zijn gewoon niet op dezelfde plek als jij, ze willen zich focussen op werk, of een ander, even slap excuus. Natuurlijk is het ergste dat wanneer een nieuwe persoon je dezelfde oude toespraak geeft, je al voor hem bent gevallen.
Dingen lijken altijd nog erger te worden. De trieste waarheid over daten is dat zodra je denkt dat je alles hebt gezien, je je realiseert dat, nee, je hebt echt nog niets gezien. Je kunt de dingen niet geloven die mannen zowel online als offline tegen je hebben gezegd. Als je hier te lang over nadenkt, is al je motivatie om te daten volledig en volledig verdwenen en zit je in een volkomen negatieve spiraal.
Je weet wat je verdient. Het slechtste deel over weten wat je waard bent en super zelfvertrouwen hebben? Je kent je waarde en je bent super zelfverzekerd. Dat betekent dat je diep van binnen weet dat zoveel jongens die je ontmoet gewoon niet goed genoeg voor je zijn. Het is geweldig op de lange termijn, omdat je je tijd niet verspilt met schokken, maar het kan op korte termijn heel vervelend zijn. Als je zo veilig bent, kan het daten 1000 keer slechter worden aangezien je weet dat deze jongens je niet op deze manier zouden moeten behandelen.
Je wilt elke dag opgeven. Je hebt momenten waarop je echt de zoektocht naar liefde wilt opgeven. Je wordt ghosted en je legt de 100ste man uit dat je niet casual doet. Je gaat op griezelige eerste afspraakjes en je hebt de saaiste avonden die je je maar kunt voorstellen. En je ervaart alles daartussenin. Je brein doet pijn, je weet niet hoe je mogelijk door kunt gaan en je optimisme loopt een groot risico. Als je iets echt wilt, is daten niets dan een nachtmerrie.
