Hij was een sociale vlinder maar een totale boring toen we alleen waren

Ik wist dat mijn vriend en ik een beetje anders waren toen we samen kwamen, maar ik wist ook dat dat niet betekende dat we niet gelukkig konden zijn. Toen zag ik hem rond zijn vrienden en veranderde alles. Dit is wat er is gebeurd.

Hij werd een ander persoon. Toen we begonnen met daten, was een van de weinige dingen die we gemeen hadden, dat we allebei introvert waren. Hij was altijd een verlegen man en dat vond ik geweldig aan hem. Toen zag ik hem rond zijn vrienden en hij was heel anders! Plots was hij het leven van het feest. Ik kon zien dat hij het niet deed alsof hij werd geaccepteerd of indruk maakte op zijn vrienden. Hij was levendig en extravert. Hij hield ervan om bij hen in de buurt te zijn en hij vergat mij het grootste deel van de nacht. Wat de hel?

Het was niet eenmalig. Toen we het volgende weekend weer met zijn vrienden op pad gingen, was hij weer diezelfde kerel. Dit was raar. Op het moment dat we het feest verlieten, ging hij terug naar stil zijn en een beetje verveeld of afstandelijk. Ik wist niet wat ik moest denken. Ik wilde niet jaloers zijn op zijn sociale omgeving, maar ze brachten duidelijk het beste naar voren in deze kerel. Om mij heen leek hij nooit zoveel plezier te hebben gehad. Ik vond het echt niet leuk hoe ik me daardoor voelde.

Hij begon met het maken van datums in onze datagroep. Het werd steeds erger. In plaats van onze gebruikelijke datumnachten te houden, begon hij me uit te nodigen op 'dates' toen hij met zijn vrienden hing. Deze hadden helemaal geen zin als afspraakjes. Het was gewoon dat we als stel met zijn vrienden rondliepen.

Ik begon te voelen dat het persoonlijk was. Ik probeerde niet te denken dat hij niet zo'n geweldige tijd om me heen had als hij in de buurt was van andere mensen, maar zijn groepsdatums hebben dat echt voor mij bevestigd. Het is alsof hij niet alleen wilde zijn in een kamer met mij!

Was Inot hem gelukkig maken? Hield hij niet echt van mij? Al snel begonnen mijn gedachten te spiraalsgewijs. Ik had het gevoel dat er iets mis met me was. Misschien was ik niet goed genoeg om hem opgewonden te laten zijn om bij mij in de buurt te zijn. Misschien waren zijn vrienden interessanter of mentaal uitdagender. Ugh, ik voelde me vreselijk. Datumnachten begonnen als nachtmerries voor de dag te komen.

Ik begon me slecht om hem heen te voelen. Dat was het ergste. Ik genoot altijd van zijn gezelschap, maar met het idee dat hij geen plezier aan me had, deed me echt pijn. Ik begon me in mijn schulp op te klemmen en voelde me echt rot om hem heen. Dit maakte onze relatie zo ongezond!

Hij zei dat ik aan het veranderen was. In een interessante ommekeer van de gebeurtenissen, na een van die miserabele groepsdatums, vertelde mijn vriend dat hij zich zorgen maakte omdat ik mezelf niet was. Hij zei dat ik aan het veranderen was. Serieus man? Dit was het moment om met hem te praten. Ik vertelde hem dat hij me een heel andere kant van zichzelf had getoond en ik wist niet hoe ermee om te gaan. Ik vond het niet leuk om niet te weten wie hij was.

Hij veegde mijn zorgen weg. Hij zei natuurlijk dat ik wist wie hij was en dat hij goede tijden met mij had in zijn leven, maar waarom de groep dateert? Hij was een sociaal wezen en eerlijk gezegd voelde het alsof hij probeerde te leven als een enkele man met zijn vrienden in plaats van een man te zijn die toegewijd was aan zijn GF.

Dingen werden niet beter. Ik probeerde me echt beter te voelen toen hij me verzekerde dat hij me in zijn leven wilde hebben, maar ik voelde altijd dat de beste delen van hem niet naar me toe gingen, maar dat ze naar andere mensen gingen. Erger nog, het waren niet alleen zijn beste vrienden. Soms sprak een vreemdeling met ons op een feestje en hij kreeg dit licht in zijn ogen. Ik werd het zat om nooit in de schijnwerpers te staan.

Ik zeg niet dat andere mensen mijn vriend niet gelukkig kunnen maken. Natuurlijk moeten we ons goed voelen rond heel veel verschillende mensen, en iedereen zal iets andere delen van onze persoonlijkheid naar voren brengen. De manier waarop ik in de buurt ben van mijn jeugdvrienden is een beetje anders dan hoe ik met andere vrienden ben. Dat is normaal. Maar de veranderingen in de persoonlijkheid van deze gast waren gewoon te extreem.

Ze wezen op grotere problemen. Ze lieten me vragen of ik hem gelukkig maakte. Ze gaven me het gevoel dat ik niet echt achter het gordijn keek wie mijn vriend was. Het leek alsof hij buiten onze relatie een heel ander leven had. Ik wilde een van zijn prioriteiten zijn, een van de mensen die hem lieten lachen en het licht in zijn ogen brachten, maar ik had gewoon het gevoel dat ik nooit genoeg voor hem zou zijn. Dat was echt het meest hartverscheurende deel van dit hele verhaal.