Ik brak zijn emotionele barrières op maar hield niet van wat ik daar aantrof

Het daten van een emotioneel niet-beschikbare man is een veel voorkomende ervaring voor de meeste vrouwen, maar ik heb nooit begrepen hoe frustrerend en ronduit hartverscheurend het kon zijn tot het me overkwam. Terwijl ik er uiteindelijk in slaagde om zijn muren af ​​te breken, was er geen happy end aan de andere kant.

HIJ WAS IN DE EERSTE PLAATS ZO WARM. Ik zag het niet aankomen. Deze man was zo aardig, zo open over zichzelf en oh-zo-graag om zijn verhalen met mij te delen. Hij was bijna te mooi om waar te zijn, wat de eerste rode vlag had moeten zijn. Toch kenden we elkaar van onze schooldagen, dus we hadden geschiedenis en het was waanzinnig duidelijk dat hij me leuk vond. En omdat we ouder waren geworden van die goede oude schooldagen, was er geen spel aan het spelen. We kwamen elkaar op een willekeurige dag tegen het lijf en raakten op een natuurlijke manier in contact met elkaar.

WIJ VERANDEREN NAAR EEN GOEDE, STEVIGE RUIMTE. Er was geen haast. We kusten niet te vroeg of sliepen te vroeg samen - het gebeurde allemaal heel ontspannen en in ons eigen tempo. Het duurde echter niet lang voordat de dingen er echt lelijk uitzien.

HIJ HEEFT NOOIT MEER GEZEGD DAT HIJ VAN MIJ HOUDE. Natuurlijk zou hij altijd in de steek zijn omdat hij me zag of een kleine date had, maar we hadden nooit een gesprek over wat we met elkaar deden of praatten over de belangrijke dingen die we gevoelens. In feite heeft hij zelfs nooit gesuggereerd wat ik met hem bedoelde. Ik probeerde er in het begin een of twee keer met hem over te grappen en kreeg een steenkoude stilte zo ondraaglijk dat ik het onderwerp snel moest veranderen. #awkward

DE COMMUNICATIE WAS ERNSTIG LIGGEND. Toen we uit elkaar waren, berichtte hij me nauwelijks en gaf hem altijd de schuld van zijn krachtige baan. Achteraf besef ik dat hij me nauwelijks een bericht stuurde omdat hij het overduidelijk niet genoeg kon schelen. Toen we samen waren, was hij altijd erg spraakzaam, maar nooit over de echt serieuze dingen. Als nieuw single-meisje met veel gevoelens voor de eerste nieuwe gast die haar liet glimlachen sinds haar langdurige relatie, werd het ongelooflijk frustrerend.

HIJ WAS ZO HEET EN KOUD. Hij was als een freakin 'kraan. Naarmate de tijd verstreek, werd zijn gedrag steeds verwarrend. Toen we samen waren, liet hij me op het ene moment douchen en het volgende moment sprong hij uit bed, zodra we klaar waren met seks. (Opmerking voor jongens: dit geeft ons een waardeloos gevoel. Doe dit nooit.)

Ik kon hem niet uitbeelden. Deze man bracht me serieus in verwarring. Hij weigerde te praten over zijn gevoelens en wanneer ik het onderwerp naderde, maakte hij er altijd een grapje van of zei hij dat hij 'graag waar we waren' stond en drong aan dat we het niet hoefden te analyseren. Jammer genoeg was ik me er maar al te goed van bewust hoe gemakkelijk het NIET was om erover te praten, dat jongens overal over je van walgen en je hart breken, dus het was belangrijk voor me.

HIJ WAS IN HET VERLEDEN SLECHTS GEBRAND. Ik heb zo mijn best gedaan om geduldig met hem te zijn, omdat ik weet dat sommige mensen beter over emoties kunnen praten dan anderen. Hij had ook een paar details over zijn verleden laten glippen toen we op een bepaalde date night alcohol dronken. Hij was zwaar gewond door een vorige vriendin, maar weet je wat? We zijn er allemaal geweest. We zijn allemaal gewond geraakt. Dat betekent niet dat je toekomstige romantische partners in het ongewisse kunt laten.

Ik heb EINDELIJK GESPIKT. Ik moet toegeven dat ik uiteindelijk een beetje boos op hem was. Ik had genoeg van de vraag - ontwijken en niet eens een hint dat dit ergens heen ging, waar dan ook - of dat hij me zelfs genoeg mocht vinden om iets na te streven. In de hele paar maanden dat we voor dat gesprek aan het daten waren, probeerde ik zo vaak iets te vinden om vast te houden, maar er was niets. Ik zag rood. Het was niet eerlijk voor hem om me langer buitengesloten te houden, dus ik eiste om te weten wat er in vredesnaam aan de hand was.

HIJ WAS CRUEL. Hij vertelde me uiteindelijk dat hij me niet zo leuk vond, hij zag geen toekomst, en het was gewoon een beetje leuk voor hem op dit moment. Dit is zeker niet wat je wilt horen als je maandenlang had gehoopt dat dit iets verbazingwekkends zou worden. Ik was schalks omdat zijn genegenheid toen we samen waren overweldigend was. We hadden duidelijk een connectie. Stom, ik daagde hem niet uit en zei dat ik oké was met "gewoon een beetje plezier" - maar ik denk niet dat hij me geloofde te oordelen naar de blik op mijn gezicht.

Hij HEEFT ME GEWETEN. Dit verhaal heeft geen happy end, mensen. Deze man werd nog verder verwijderd na ons gesprek. Hij antwoordde nauwelijks op mijn berichten en toen hoorde ik via wederzijdse vrienden dat hij andere mensen zag. Ik was radeloos toen ik dacht dat we ergens heen gingen. Het is duidelijk dat ik verkeerd was. Na een tijdje stopte hij helemaal met het beantwoorden van mijn berichten. Hij ghostde me. Hij stopte duidelijk genoeg om me een beleefdheidsbericht te sturen om me te laten weten dat hij me niet meer wilde zien. Het was het ergste gevoel ooit. Nooit meer.