Ik viel uit liefde met mijn vriend, maar ik ben nooit van plan hem te verlaten - hier is waarom
Ik had nooit gedacht dat ik uit liefde zou vallen met mijn vriend, maar mijn ergste angst kwam uit. Ik ging van het voelen van vlinders in mijn maag toen ik in de buurt was om niet langer een intense vonk te voelen. Ik dacht dat dit een teken was dat onze relatie voorbij was, maar nu weet ik zeker dat we nooit onze eigen weg zullen gaan. Dit is waarom ik hem niet zal verlaten, ook al weet ik dat de liefde weg is:
Ondanks alles zijn we perfect voor elkaar. Hoewel ik niet meer zo dol op hem ben, wil dat nog niet zeggen dat onze relatie helemaal niet klopt. Samen zijn we absoluut perfect voor elkaar. We respecteren elkaar en we kunnen goed opschieten. Het is alsof je altijd een beste vriend aan mijn zijde hebt. Ik hoef niet verliefd op hem te zijn om te beseffen dat we iets goeds samen hebben, en dat is iets dat ik niet wil loslaten.
Onze relatie is gemakkelijk. Omdat ik niet vol ben van alle razende emoties die horen bij het verliefd zijn, maakt het onze relatie eigenlijk zoveel beter. Ik kan onze problemen met een level head benaderen zonder alle psycho op hem toe te passen. Ik heb nog steeds gevoelens voor hem, maar omdat die gevoelens geen intense liefde inhouden, maakt het onze relatie een stuk minder uitdagend. Ik zou gek zijn om iets op te geven dat zo gemakkelijk is.
Ik vind het leuk dat hij weet dat hij er is. Ik weet dat als ik zijn hulp in het holst van de nacht nodig heb, hij me altijd zal komen redden. Hij is altijd een van de betrouwbaarste mensen in mijn leven geweest. Hij zorgt ervoor dat ik me veilig voel en dat is iets dat ik nog nooit met iemand anders heb gehad. Als ik moet ruilen voor verliefd zijn op een veilig gevoel in mijn relatie, dan ben ik er helemaal bij.
Ik voel me nog steeds aangetrokken tot hem. Begrijp me niet verkeerd, hij is nog steeds een knappe vent. Ik denk misschien niet dat hij zo heet is als hij was toen we elkaar voor het eerst ontmoetten, maar hij valt nog steeds op van tijd tot tijd. De vonk van verliefd zijn is vervaagd, maar dat betekent niet dat ik me niet meer tot hem aangetrokken voel.
Hij geeft me nooit op. Het maakt niet uit of ik een teef ben of dat mijn hormonen het beste van mij krijgen, hij geeft nooit op. Hij is toegewijd om onze relatie te laten werken, ongeacht hoe vaak mijn PMS probeert een wig tussen ons te drijven. Ik vind het fijn dat hij bereid is om een extra stap te zetten om mij ook gelukkig te maken. Omdat liefde ons niet bij elkaar houdt, moet ik andere manieren vinden om hem te waarderen.
Ik ben te comfortabel. Ik geef het toe, ik ben veel te lui om hem te dumpen. We zijn al zo lang samen dat ik me op dit moment gewoon aan hem vastgeplakt voel en ik vind het helemaal geen slechte zaak. Ik kan me voorstellen dat dit is hoe het is voor koppels die al 50 jaar samen zijn. Ze komen zo op het punt dat samen blijven veel gemakkelijker is dan opbreken. Ik zal misschien niet van hem houden, maar ik kan de energie niet eens verzamelen om dingen te beëindigen.
Ik heb geen liefde nodig om gelukkig te zijn. Dus wat als ik mijn eeuwige liefde voor hem niet kan belijden? Ik heb geen sterke gevoelens voor hem nodig om gelukkig te zijn met onze relatie. Ik ben zo tevreden met de manier waarop de dingen zijn. Ik zou een dwaas zijn om alles op te geven.
Onze situatie komt meer voor dan ik dacht. Geloof het of niet, ik ben niet de enige die een liefdeloze relatie heeft. Er zijn zoveel mensen die zich in dezelfde situatie bevinden als de mijne. Als andere mensen in hun relaties blijven die liefde missen, waarom kan ik dan niet? En eerlijk gezegd doet het me echt goed om te weten dat ik niet alleen ben. Er is niets mis met uit liefde vallen maar weigeren weg te lopen.
Ik wil niet gek worden in de liefde. Sommige mensen hunkeren naar het soort liefde waardoor ze letterlijk gek worden. Persoonlijk ben ik veel comfortabeler met de manier waarop de dingen zijn. Ik wil niet geobsedeerd zijn en ik wil niet het gevoel hebben dat ik niet zonder hem kan leven. Het zijn van alle gaga's over een man is iets dat ik in het verleden heb gedaan, maar ik wil me niet weer zo voelen. In plaats van dat hij mijn hele wereld is, is hij nu slechts een kleine toevoeging aan mijn leven. En ik vind de dingen op deze manier leuker.
Ik zou liever mijn kansen met hem nemen. Wie weet of ik ooit iemand zal vinden die hiermee goed overweg kan. Wat als ik het allemaal weg gooi en dan vind ik nooit iemand zoals hij ooit nog terug? Ik wil dat risico niet nemen. Het loslaten van de stekker van onze relatie zal niet gebeuren, ondanks dat de gevoelens verdwenen zijn. Ik ga graag mijn kansen wagen en steek hem uit. En wie weet, misschien komen die gevoelens van liefde ooit weer terug.
