Ik ben zo ziek van aardig te zijn voor jongens die het niet verdienen

Ik ga elke datingervaring met de beste bedoelingen in, in de hoop dat de persoon met wie ik sta een keer niet zomaar een verliezer zal blijken te zijn. Tot nu toe zijn er maar weinig die de moeite waard zijn die ik maak. Ik ben niet meer van vriendelijkheid en hoffelijkheid jegens jongens die het niet waarderen en niet waard zijn en eerlijk gezegd ben ik het beu om het te doen.

Ik ben geen dertien in een dozijn. Ik ben niet het soort vrouw dat je elke dag tegenkomt. Ik ben een vangst en ik verwacht dat ik als zodanig behandeld zal worden. Sorry, maar ik ga de slappe kost niet oppikken waar een man zich slap maakt. Als hij niet in de gelegenheid komt om een ​​geweldige vrouw in zijn leven te hebben, kan hij het stadium links verlaten en zijn BS elders halen.

Ik ben het beu dat ik geen eerlijke kans heb gekregen. Het is irritante AF als ik me inspan om een ​​goede indruk te maken en iets echts te bouwen en de gozer erkent niet eens mijn vriendelijkheid. Het kost tijd om iemand te leren kennen en mij vroegtijdig te ontslaan omdat ik zo gemakkelijk haalbaar lijkt te zijn vanwege mijn aardige aard is volledig BS. Jongens zijn zo compact.

Ik ben het beu hoe lui de meeste jongens tegenwoordig zijn. Veel mannen missen het gezonde verstand en fatsoen om een ​​vrouw goed te behandelen, niet alleen in termen van fatsoen en respect, maar ook in communicatie. Het is niet zo moeilijk om een ​​tekst te beantwoorden of een echt en doordacht plan te maken om iemand te ontmoeten, en toch lijk ik constant jongens te ontmoeten die het gewoon niet snappen en niet willen proberen. Ugh.

Hoe meer verliezers ik behandel, hoe moeilijker het wordt om open te gaan. Met elke idioot die ik ervaar, wordt mijn geduld dunner en mijn vermogen om te openen slinkt meer en meer. Ik wil open zijn en ik wil dat geweldige begin van mijn liefdesverhaal met iemand hebben, maar hoe meer ik het daar uitspreek, des te meer ik teleurgesteld ben. WTF?

Mijn hoop draagt ​​dun. Ik wil geloven dat mijn perfecte man daar is, maar vergeef me als ik gewoon te uitgeput en teleurgesteld ben met wat ik tot nu toe heb gevonden om echt een rotzooi te geven. Het is moeilijk om optimistisch te blijven gezien de omstandigheden.

Goede vrouwen zouden niet met deze rotzooi te maken moeten hebben. Vrouwen zoals ik die hun act samen hebben, zouden deze rotzooi niet moeten verdragen en toch doen we dat elke dag. Het is verbijsterend voor mij hoeveel goede, sterke en verbazingwekkende vrouwen worden behandeld alsof we gewoon zijn door mannen die niet onze aandacht verdienen. Vrouwen zoals ik zijn een kans, geen garantie.

Ik doe het beste wat ik kan. Ik doe mijn best en dat is alles wat ik kan doen. Ik geef het mijn best en ook al ben ik echt beu van de waanzin en de teleurstelling, ik weet geen andere manier om te zijn. Moet ik me gewoon gedragen als een mega teef om de interesse van een kerel te wekken? Is dat waar het naar toe gaat? Ik weet het gewoon niet. Dit proces is zo verwarrend.

Goede mannen zijn zo pijnlijk zeldzaam. Het lijkt erop dat goede en fatsoenlijke mannen zo pijnlijk zeldzaam zijn en ik ben zo moe van de hoop dat de man voor mij degene zal zijn die uiteindelijk en echt de moeite waard is. Voor mij, als je iemand geweldig ontmoet, behandel je ze goed en zorg je ervoor dat ze het ook weten. Teveel jongens zijn tegenwoordig slap en weten niets goeds wanneer ze hen in het gezicht staren. Wat is hun probleem?

Het zou niet zo moeilijk of gecompliceerd moeten zijn. Het zou niet zo moeilijk moeten zijn om liefde en toewijding te vinden bij iemand die het echt waard is om in mijn leven te hebben. Waarom wordt mijn vriendelijkheid voortdurend gezien als een zwakte? Ik snap het gewoon niet. Ik ben aardig voor de mannen met wie ik aan het daten ben, omdat ik ze een kans geef op een toekomst en toch lijkt het alsof elke keer dat ik me vergis voor iemand die zwak, saai of oninteressant is. Jongens moeten wegkomen met deze logica. Alleen omdat ik aardig voor je ben betekent niet dat je beter verdient.

Ik heb zin om op te geven. Ik ben zo moe en heb genoeg van deze onzin show dat een deel van mij helemaal wil opgeven, maar het andere deel van mij weet dat opgeven betekent dat de verliezers winnen en ik wil dat niet. Ik wil slagen en liefde vinden, maar het is gewoon zo pijnlijk moeilijk om soms energie op te doen om door te gaan op deze chaotische reis.

Ik weet dat ik beter verdien. Ik verdien veel meer dan deze jongens die ik blijf ontmoeten en die het niet waarderen of verraden over de manieren waarop ik echt probeer om ze het gevoel gegeven te krijgen dat ze verzorgd en gewaardeerd worden. Jongens denken tegenwoordig dat dit soort behandeling gewoon een gegeven is, maar wanneer ik een man mijn best geef, is dat alleen omdat ik potentieel in hem zie voor een echte toekomst. Helaas lijkt dit een gebrekkige logica te zijn onder de zee van giftige en ondankbare mannen in de moderne pool van dating. Ik ben er zo ziek van. Ik kan mijn goedheid niet blijven geven aan de jongens die het niet verdienen.