Mijn vriend wilde dat ik meer vrouwachtig was Dus nu is hij mijn ex
Ik had een korte relatie met een man die gewoon niet dacht dat ik vrouwelijk genoeg was en moedigde me aan om harder te proberen 'meer damesachtig' te zijn. Toegegeven, ik heb geprobeerd mezelf te veranderen omwille van de relatie, maar ik faalde spectaculair en het eindigde in een ramp.
Hij had echt oude opvattingen over vrouwen. Blijkbaar was de definitie van mijn ex van 'damesachtig' erg anachronistisch. Alsof hij op dit moment met iemand aan het daten is, hoop ik dat ze blij is met het constant opzij zetten van haar eigen behoeften en ernaar streeft om niets meer te zijn dan een vrouw en moeder terwijl ze zachtjes giechelt bij al zijn slecht gemaakte grappen. Niet dat er iets mis is met alleen maar een vrouw en moeder zijn als dat is waar je zin in hebt, maar ik vind dat alle vrouwen op zijn minst behandeld moeten worden als volledige menselijke wezens.
Ik hou van jurken en rokken, maar ik geef de voorkeur aan jeans. Het is de 21ste eeuw, dus ik dacht niet dat iemand - en nog minder een collega-millennial - het niet eens zou worden als ik een broek zou dragen. Het is niet zoals ik nooit draag jurken en rokken; het is gewoon dat ik veel comfortabeler ben in mijn broek. Mijn ex moedigde me toch aan om 'vrouwelijker te zijn'. Ik deed dat, maar ging uiteindelijk terug naar mijn reguliere grafische tees en spijkerbroek. Niemand gaat het doen My Fair Lady dit meisje!
Ik kon mijn 'ongepast' gevoel voor humor niet schokken. Ik hou van donkere, oneerbiedige humor. Helaas vond mijn ex het "echt grof" en "ongepast voor een meisje" en moedigde het me aan om te veranderen. Ik verloor nooit mijn gevoel voor humor, maar ik begon minder te lachen en minder grappen om hem heen te maken. Natuurlijk, dit alles zorgde ervoor dat ik steeds ongelukkiger werd.
Ik weerstond zijn pogingen om de tv-shows waar ik van hou te veranderen. Ik kijk naar shows zoals South Park en Het is altijd zonnig in Philadelphia religieus, die beide mijn ex haatten. Hij beweerde zelfs (vaak) dat South Park "Verandert kleine kinderen die naar een gaatje kijken" terwijl ze herhaaldelijk mijn protesten negeert dat het een show is die bedoeld is voor volwassenen, niet voor kinderen. Op een gegeven moment merkte hij op dat zijn zussen en andere meisjes die hij kende graag keken Gilmore Girls, waardoor ik moest lachen. Er is niets mis mee Gilmore Girls, Ik weet het zeker, maar er is ook geen wet die zegt dat je bepaalde shows alleen kunt bekijken op basis van je geslacht.
Ik denk niet dat het verkeerd is om een ambitieuze vrouw te zijn. Wat ik me niet realiseerde toen ik voor het eerst meer 'damesachtig' voor hem ging worden, was dat dit in mijn ogen ook betekende dat ik minder ambitieus werd. Ondanks dat hij was opgegroeid omringd door vrouwen, vond mijn ex dat vrouwen nooit succesvoller zouden moeten zijn dan hun mannelijke tegenhangers. Hij vond ook dat vrouwen, als ze eenmaal getrouwd waren, zo min mogelijk moesten werken omdat hun plaats in het huis lag. Nee, dank u!
Nou, neem me niet kwalijk dat ik een hele reeks emoties heb. Ik realiseerde me ook niet hoe geïrriteerd met me mijn ex zou worden wanneer ik 'te boos' over iets zou worden. Blijkbaar mogen vrouwen nergens boos over worden, waarschijnlijk omdat we gevoelige bloemen zijn of zoiets. Begin boos te rollen!
Het was niet alsof hij de perfecte heer was. Voor al zijn ideeën over hoe een echte dame zou moeten handelen, was mijn ex allesbehalve de ideale heer. Hij stelde zichzelf altijd op de eerste plaats en interesseerde zich niet voor een van mijn behoeften (inclusief die in de slaapkamer). En hoewel ik niet geloof dat jongens automatisch moeten betalen voor datums, geloof ik wel dat er een eerlijke wisselwerking moet zijn, en er was hier geen enkele. Ik was meestal degene die uiteindelijk voor dingen betaalde en op een bepaald moment vroeg hij me zelfs om hem geld te lenen, zodat hij een nieuwe auto kon kopen. Hij heeft me nooit terugbetaald.
De hele ervaring deed me beseffen hoe verkeerd onze relatie was. Er zit overal een zilveren randje aan, en het goede nieuws is dat niet alleen mijn zoektocht om meer van een dame te gaan kortstondig was, maar het deed me ook beseffen dat mijn relatie ook een vroege houdbaarheidsdatum had. We waren nog maar een paar maanden bij elkaar en het spijt me alleen maar dat ik de dingen niet eerder heb beëindigd.
Ik vond mezelf eigenlijk in het proces. De andere positieve kant van dit verhaal is dat ik daardoor meer over mezelf te weten ben gekomen en wie ik ben. Sterker nog, ik denk dat de enige reden dat ik zelfs probeerde om meer damesachtig te worden om mee te beginnen was dat ik een beetje onzeker was en nog steeds mijn best deed om als volwassene te werken. Ik weet wie ik nu in mijn hart heb en ik weet ook dat iedereen die me vraagt om dit te veranderen gewoon niet de moeite waard is om in mijn leven te houden.
