Startpagina » Wat is er aan de hand? » Opinie Polyamorie is slechts een excuus om niet te commiteren

    Opinie Polyamorie is slechts een excuus om niet te commiteren

    Polyamorie is misschien de trendy relatiestatus du jour, maar zijn aantrekkingskracht is absoluut verloren voor mij. Je volledig en volledig aan meer dan één speciale persoon tegelijk geven? Klinkt als een zelfzuchtig streven naar meer seks en minder toewijding.

    Het lijkt alle woede te zijn. Ik werd voor het eerst bewust van polyamorie na het bekijken van de Netflix-serie Jij, ik, haar. Daarin worden de hoogte- en dieptepunten van een getrouwd stel dat polyamoreus wordt met een afgestudeerde student, gespeeld in een achtbaan van drama. Echter, vrij recent zijn beroemdheden steeds meer uitgesproken over hun polyamorie waaronder Will Smith, Tilda Swinton en Scarlett Johansson. In een tijd waarin seksuele vloeibaarheid steeds meer geaccepteerd wordt, wordt polyamorie snel een 'go-to'-relatiestatus voor veel mensen die een meer liberale, bohemien levensstijl willen.

    Toegewijd zijn aan één persoon is een belangrijk ding om te ervaren. Ik begrijp dat het voor veel mensen eng is om jezelf aan slechts één persoon te binden. Ik heb altijd een angst voor toewijding gehad, maar leren om iemand te vertrouwen en van iemand te houden maakt deel uit van volwassen worden en volwassen worden. Het verkennen van verschillende partners en het ervaren van een scala aan relaties is belangrijk voordat je je verdiept in een serieuze, toegewijde relatie. Maar als je er eenmaal bent, is het een dankbare ervaring om trouw te zijn aan één speciaal persoon per keer.

    Ik denk dat polyamorie slechts een excuus is om een ​​speler te zijn. Monogamie is moeilijk en toewijding ook, maar het is het werk dat je in een relatie met een persoon stopt die het zo speciaal maakt. Ik kan het niet laten om te denken dat mensen die een polyamoreuze relatie aangaan hun taart willen hebben en het ook opeten. Zoals ik het zie, als je echt van iemand houdt, waarom is dat dan niet één persoon genoeg? Als het verveling is, voel je met je partner, misschien overweeg je dingen op te frissen of heroverweeg je de relatie als geheel. Om liefde voor meerdere mensen tegelijk te verkondigen en ook intimiteit met hen te willen? Dat klinkt gewoon egoïstisch en vaag voor mij.

    Ik kan niet zien hoe iemand zich niet bezeert. Het is moeilijk genoeg om een ​​persoon je volledige liefde en toewijding te geven, dus ik zie niet in hoe je je affectie en tijd toewijst aan meerdere mensen. Als mensen zijn we gevoelig voor jaloezie. Het zien van iemand van wie je houdt hun aandacht schenken aan een andere persoon is gebonden om frustraties en gevoelens van onzekerheid te creëren. Romantische chemie is uniek voor elk paar, dus hoe werkt dat wanneer er meer dan twee partijen bij betrokken zijn? Ik ben er niet van overtuigd dat polyamoreuze partners er ongedeerd uit kunnen komen.

    Ik geloof niet dat het argument is dat het is alsof een ouder meer dan één kind kan liefhebben. Degenen die pro-polyamorie zijn, beweren vaak dat als een ouder meer dan één kind kan liefhebben, iemand van meer dan één partner kan houden. Welnu, ik denk niet dat deze twee situaties om één simpele reden allemaal hetzelfde zijn: intimiteit. Het soort genegenheid dat men heeft voor een familielid of een vriend is heel anders dan het soort liefde dat men heeft met een romantische partner. We kunnen allemaal affectie hebben voor meer dan één persoon, maar de soort alles-verbruikende, chemievolle liefde die een paar nodig heeft, is heel anders.

    Emotioneel zal iemand zich altijd buitengesloten voelen. Een van de prachtige dingen over het zijn in een monogame relatie is het ontdekken van alle vreemde en prachtige dingen over je partner. Van hun smaak in muziek, eten, films en al hun eigenaardigheden is het leren van je partner een ongelooflijk bijzondere reis die altijd uniek zal zijn voor jullie tweeën. Door iemand anders in de mix te brengen, moet je zien hoe ze hun eigen band ontwikkelen, net zoals je had met je partner, en getuige zijn dat ze hun eigen grappen, gewoonten en routines vormen. Dit proces voelt als emotioneel valsspelen voor mij en uiteindelijk zal iemand zich altijd als een buitenstaander voelen in een bepaalde situatie.

    Als je met meer dan één persoon wilt slapen, waarom probeer je dan niet vrijgezel te zijn?? Er is niets mis met het willen slapen met veel mensen ... zolang het op een veilige manier wordt gedaan. Als je echter hebt besloten om trouw te blijven aan één partner en je wilt nog steeds andere opties verkennen, wil je misschien het enige leven proberen. Zo niet, waarom dan geen eerlijk gesprek met je partner over het proberen van een triootje, bijvoorbeeld? Er zijn manieren om meer seks te krijgen, als dat is waar je op uit bent, die geen betrekking hebben op potentieel pijnlijke mensen waar je oprecht om geeft door ze door de emotionele rollercoaster van polyamorie te halen.

    Het moet niet als een trend worden beschouwd. Vanwege de beroemdheden die vaak worden geassocieerd met polyamorie en omdat dit soort relatie wordt benadrukt in de popcultuur, lijkt het misschien een trendy, gekoelde optie voor mensen die niet willen settelen. Hoewel ik denk dat het belangrijk is om nieuwe dingen te proberen en andere ervaringen te hebben, moet polyamorie niet worden behandeld als een coole, boheemse aangelegenheid om terloops te proberen. Het is belangrijk om precies te weten waar u en uw partners mee bezig zijn voordat u met dit soort relaties begint en weet wat de echte gevolgen zijn die kunnen voortvloeien uit een dergelijke regeling. Anders kunnen jij en degenen om wie je geeft uiteindelijk onherstelbare schade toebrengen.

    Als je in een polyamoreuze relatie zit, heb je meer macht over je. Het is gewoon niet voor mij. Als je een gelukkige polyamorist bent, is dat geweldig. Gefeliciteerd met het maken van een ongelooflijk moeilijke afspraak. In staat zijn om van veel mensen tegelijk te houden en de mogelijkheid te hebben om op hun beurt tijd en aandacht aan elkaar te besteden, is zonder meer een prestatie die ik niet aankan. Wat het een speciale relatie zijn maakt, is weten dat ik de onvoorwaardelijke liefde van mijn partner heb en dat ik ook al mijn liefde aan deze persoon geef. Het is het vertrouwen en de loyaliteit die naar mijn mening de moeite waard is, en voor mij is één speciaal persoon zeker genoeg.