Als de wittebroodswekenfase eindigt, ben ik over de relatie
De eerste drie maanden van de relatie zijn in feite het beste deel van het geheel. Beide partijen doen hun best en er is bijna geen sprake van een gevochten of ongemakkelijk conflict. Als ik kon, zou ik de rest van mijn leven doorbrengen in relaties die eindigen nadat de wittebroodsweken voorbij zijn en nooit meer omgaan met de rommeligheid van langdurige relaties..
Ik ben verslaafd aan de stormloop van nieuwe liefde. Het is bewezen dat mensen een bepaald type dopamine afgeven wanneer we verliefd worden, waardoor we verslaafd raken aan de andere persoon. Dit wordt nog intenser als je meteen seks hebt - je raakt verslaafd aan elkaar. Het kan me niet schelen of het allemaal is veroorzaakt door een chemische stof, ik hou van dat gevoel. Er gaat niets boven die uitbarsting van dopamine als je je ogen voor de eerste keer op slot doet.
Mensen raken onvermijdelijk verveeld van elkaar, dus waarom vechten? Ik weet zeker dat zelfs koppels die al 20 jaar samen zijn en beweren gelukkig te zijn, zich nogal met elkaar vervelen, toch? Ik bedoel, je kunt alleen zoveel over iemand ontdekken totdat je ze allemaal hebt uitgedacht ... en ze dan begint te haten (of in ieder geval zou willen dat je met iemand anders was).
Samen blijven is alleen maar goed als je echt gelukkig bent. Ik betrap mezelf erop dat ik een beetje jaloers ga op paren waarvan ik weet dat ze al jaren bij elkaar zijn, maar wie weet of ze echt gelukkig zijn? Mensen hechten veel waarde aan samen blijven, maar eerlijk gezegd, zou ik liever een paar maanden bij iemand zijn en de tijd van mijn leven hebben dan een jaar lang bij iemand blijven en me ellendig voelen.
Ik geloof dat als je bedoeld bent om bij elkaar te blijven, je dat wel zult doen. Ik ken veel mensen die zichzelf dwingen om langdurige relaties op te bouwen en uiteindelijk elkaar kwalijk nemen. Als je uit elkaar groeit, word je uit elkaar. Je kunt niet echt bepalen hoe een ander over jou denkt. Dingen veranderen, mensen veranderen, gevoelens veranderen. Het is gewoon de manier waarop het leven gaat.
Zodra je elkaar je geheimen begint te vertellen, ruïneert het de magie. In de eerste paar maanden van een relatie lijkt je partner een heilige. Waarom is dat? Ik denk dat dit komt omdat je na een tijdje dingen op het oppervlak vol raakt om over te praten en elkaar de diepere, geheimzinniger dingen over jezelf begint te vertellen. Je begint je verantwoordelijk voor elkaar te voelen en dus begint de co-afhankelijkheid.
Ik krijg altijd het gevoel dat het gras groener is bij iemand anders. Ik word nogal onrustig als ik te lang in een relatie zit. Na het merk van drie maanden ben ik meestal klaar om iemand anders uit te proberen. Voor mij is het spannender om iemand nieuw te dateren dan om een langdurige relatie op te bouwen. Eerlijk gezegd klinkt dat als een snooze-fest.
Ik weet niet hoe het is om een langdurige relatie te hebben omdat ik bang ben om er een te hebben. Alles over het hebben van een langdurige relatie maakt me bang. Ik ben niet goed in kwetsbaarheid en ik heb heel veel moeite om mensen te vertrouwen met mijn geheimen. Ik vind het prima om iemand te leren kennen, maar zodra we dieper ingaan, bevriest ik.
Ik wil niet dat mensen me vragen of we gaan trouwen. Het vooruitzicht om met iemand te trouwen is mij eng, daarom laat ik mijn relaties meestal niet te lang duren. Ik zou niet willen dat mijn familie begint te denken dat ik met deze persoon wil trouwen. Dat is gewoon beschamend.
Ik doe het niet goed met conflicten. Het onderhouden van een relatie heeft meestal betrekking op conflictoplossing. Ik blijf meestal niet lang genoeg in een relatie om een eerste gevecht te hebben. Sterker nog, ik heb nog nooit gevochten met een partner, zelfs niet als een grap. Ik denk dat hoe langer ik in een relatie blijf, hoe waarschijnlijker het is dat ik met dit soort dingen om moet gaan, en dat is niet iets waar ik ooit mee geconfronteerd wil worden.
Ik ben een idealist en een idioot als mijn relaties niet perfect lijken. De beginfase van relaties is perfect en dat is hoe ik wil dat mijn relaties eruit zien. Het zou teveel hoofdpijn zijn om door een langdurige relatie te moeten sjouwen, in een poging om de ander gelukkig te maken. Als ik de keuze had om in een langdurige relatie te zijn en vrijgezel te zijn, zou ik kiezen om single te zijn.
