Startpagina » Wat is er aan de hand? » Waarom zou je moeten gaan en me laten zoals jij?

    Waarom zou je moeten gaan en me laten zoals jij?

    Ik was gelukkig tot je langs kwam. Nu je mijn leven bent binnengegaan, is alles anders en het is allemaal jouw schuld. Waarom moest je me maken zoals jij??

    Ik deed het prima zonder jou. Ik was volkomen gelukkig met mijn kussen knuffelen en orgasmen met mijn vibrator, maar nu wil ik alleen maar je lippen op mijn lippen. Je hebt mijn gelukkige kleine leven verpest. Nu verlang ik naar een relatie.

    Ik weet niet of ik dit gevoel leuk vind. Ik ben niet gewend aan vlinders, snelle hartslag en zweven in de lucht. Ik denk dat ik het leuk vind, maar ik wil niet toegeven dat ik het leuk vind als alles uit elkaar valt. Ik zal stiekem genieten van de manier waarop je me laat voelen tot ik klaar ben om de wereld te vertellen.

    Ik ben boos op je. Ik haat het hoe je me het gevoel geeft. Ik haat de manier waarop je naar me kijkt met je slaapkamerogen, en ik haat de manier waarop je cologne ruikt als je je armen om mijn lichaam wikkelt. En met 'haat' bedoel ik echt 'liefde'.

    Ik kan je niet uit mijn hoofd krijgen. In plaats van mijn energie te concentreren op manieren om mijn carrière vooruit te helpen, maak ik een gespreksonderwerp voor onze date. In plaats van te wachten tot mijn nieuwe laarzen in de mail komen, wacht ik tot je tekst doorkomt. Je hebt me gekwetst.

    Ik zal niet toegeven dat ik je leuk vind. Ik kleed me niet voor jou, per se. Ik besteed gewoon wat meer tijd aan mijn haar, make-up en outfit voor de kans dat ik je tegenkom. Niet een groot probleem.

    Ik ben niet klaar voor een echte relatie. Ik kan bijna in de dertig zijn, maar ik ben nog steeds een kind van hart. Ik ben niet klaar voor een serieuze relatie met tedere kusjes en gedeelde badkamers. Maar ik vind je zo leuk dat ik er toch in ga springen.

    Je bewijst me verkeerd. Ik ben altijd een scepticus geweest als het op liefde aankomt. Nu ik iemand als jij heb gevonden, moet ik toegeven dat al die clicheverhalen die ik heb gehoord dat er 'iemand die er is voor iedereen' gelijk hadden. Ik haat het om verkeerd te zijn.

    Ik was hier niet van plan. Ik heb mijn toekomst gepland, van mijn honden tot in mijn tuin, maar het ging nooit om het vinden van een man zoals jij. Nu moet ik alles opnieuw bekijken. Weet je hoe angstaanjagend dat is?

    Ik voel me een idioot. Ik heb altijd gedacht dat vrouwen met verliefdheid belachelijk waren, maar nu ik voor de eerste keer echte liefde ervaar, snap ik het. Ik begrijp waarom mensen babypraat en lepel gebruiken om elkaar te voeden vanaf de andere kant van de tafel. Ik zie eruit als een dwaas, maar het maakt me niet eens uit.

    Ik wil niet teruggaan. Ik ken je al lang niet, maar ik ben al bedwelmd door jou. Ik wil niet teruggaan naar de tijd dat ik single was, me afvragend of een man zoals jij echt bestaat. Nu ik weet dat je daarbuiten bent, wil ik je van mij maken. Voor altijd.