Mijn vriend gaat op vreselijke mensen en het maakt de Crap Out Of Me bang
Mijn vriend heeft ontzettend veel kwaliteiten - ze is een goedbedoelde, ambitieuze, getalenteerde en lieve dame, maar het lijkt erop dat alle logica uit het raam springt als het gaat om romantiek. Ze raakt herhaaldelijk betrokken bij vreselijke mensen en luistert niet naar iemand die haar probeert te waarschuwen of haar te helpen. Ze heeft een obsessieve behoefte om een vriend te vinden en te houden en ze geeft er niet echt om hoeveel ze zichzelf moet verwonden om dat doel te bereiken. Wanneer ze vreselijke jongens dateert, doet ze een heleboel dingen die me bang maken.
Ze is zich totaal niet bewust van karakterfouten. Als ze een relatie had met iemand die elke avond met bloed in het huis kwam, glimlachte ze vriendelijk naar hem en bood aan de vlekken uit zijn kleren te wassen. In ontzaglijke ontkenning zijn is op zijn minst alarmerend. Het lijkt alsof haar hersens op een gegeven moment opnieuw bedraad zijn om haar blind te maken voor monsters, zodat ze een beetje geluk kan vinden met de nieuwste idioot dat ze aan het daten is.
Ze leert nooit van fouten in het verleden. Het is alsof haar geheugen telkens wordt schoongeveegd wanneer een nieuwe douchebag haar gezichtsveld betreedt. Hoewel het vreemd fascinerend is om te kijken, is het ook verbijsterend. Hoe kun je gewoon alle ellende en liefdesverdriet vergeten die je de tweede hebt doorstaan, een nieuwe, even verschrikkelijke eikel komt in beeld? Je zou denken dat ze zich meer bewust zou zijn van slechte tekenen vanwege haar ervaringen, maar dat is ze niet. Dat is eng.
Ze weigert slechte partners te verlaten. Mijn vriend houdt vast aan onherstelbaar gebroken mensen totdat haar wanhopige vingers tot op het bot zijn afgesleten. Het maakt ze niet uit hoeveel moeite deze mensen veroorzaken, want voor haar is er altijd hoop dat ze ze kan veranderen en dan zal alles zijn wat ze als "perfect" beschouwt. Dit soort denken is waanvoorlijk, niet optimistisch. Het is echt verontrustend voor mij dat haar geest op die manier werkt.
Ze beseft niet dat ze de goeden wegjaagt. De mannen die mijn vriendin goed behandelen willen niets met haar, begrijpelijkerwijs. Als je rondloopt en zegt: "Al mijn exen zijn psycho-schokjes", dan zie je eruit als een gek persoon, omdat jij degene bent die ervoor koos om elk van die psycho-schokken te dateren. Een lange en smerige dateringsgeschiedenis is een enorme rode vlag voor mannen die hun act samen hebben, geen signaal voor hen om een meisje te redden van zichzelf. Een held zijn voor iemand die vrijwillig haar eigen leven moeilijk maakt, is een enorme hoofdpijn, geen charmante romantische onderneming.
Ze zoekt de verkeerde dingen van de verkeerde mensen. Mijn vriendin heeft een beeld van de "ideale" relatie in haar hoofd, maar ze probeert het te dwingen samen te komen met jongens die weinig of niets te bieden hebben. Ik ben bang dat ze op een gegeven moment vast komt te zitten in een destructief huwelijk en dat ze zichzelf zal verliezen. Ik wil zo'n toekomst voor haar niet, maar het lijkt erop dat ik niets kan doen of zeggen om haar te overtuigen dat het onmogelijk is om in een gezonde relatie te komen met iemand die in de eerste plaats een slechte match was.
Ze ziet zichzelf niet als iemand die respect verdient. Ik hoor mijn vriendin klagen dat ze vaak slecht behandeld worden door vriendjes, maar ze behandelt zichzelf ook slecht. Ze is echt een mooi persoon, maar ze zit vast in een gemoedstoestand die haar dat niet laat zien. Ze verdient een betere behandeling van haarzelf. Ik weet dat ze sterk genoeg is om zichzelf uit deze funk te halen en ik hoop dat ze het doet voordat ze ernstig gewond raakt.
