Hoe ik leerde om niet langer mede afhankelijk te zijn van mijn relaties
De mensen van wie ik hield, waren mijn eerste prioriteit, zelfs als ze me pijn deden. Ik zet al mijn behoeften op een laag pitje. Toen ik volwassen was, zag ik hoe mijn moeder iedereen voor zich uit zette, dus ik dacht dat dat de manier was waarop liefde moest zijn. Helaas leidden mijn mede-afhankelijke neigingen alleen tot liefdesverdriet en een laag zelfbeeld en het duurde jaren om deze schadelijke cyclus ongedaan te maken.
Ik deed een stap terug om over mijn geschiedenis na te denken. De eerste stap naar het overwinnen van mijn neiging tot codependency nam een stap terug om de relaties te evalueren die ik had met mijn exen. Ik moest mezelf doorzoeken en het trauma uit mijn verleden analyseren dat ertoe leidde dat ik op mijn vriendjes leunde. Afwijzing en eenzaamheid maakten me doodsbang. Alleen zijn was het enige dat ik ooit kende toen ik opgroeide, dus het hebben van iemand aan mijn zijde was een euforische ervaring, zelfs voorbij de normale liefdeschemicaliën die je hersenen overnemen als je verliefd bent. Toen ik eenmaal de neiging had om mijn patronen van overstuur te begrijpen en overdreven gehecht te raken aan mijn partners, besefte ik dat deze slechte gewoonten ertoe leidden mannen te kiezen die mij als vanzelfsprekend beschouwden.
Ik ondernam stappen om mijn zelfvertrouwen en zelfrespect op te bouwen. Toen ik eindelijk uit een emotioneel gewelddadige relatie kwam die jaren duurde, had ik de moed om mijn zelfrespect te openen en te verbeteren. Een deel van deze reis betekende dat ik mezelf alleen moest omringen met mensen die echt waren en zoveel van me hielden als ik van hen. Ik moest giftige mensen uit mijn leven verwijderen, zelfs als die mensen leden van mijn eigen familie waren. Ik vervalste mijn vertrouwen totdat alles wat ik tegen mezelf zei waarheid werd. Ik ben nog steeds bezig met mijn zelfrespect en mezelf vergeven voor mijn verleden.
Ik accepteerde dat sommige mensen niet gered willen worden. Ik heb de neiging om alleen de beste te zien in de mensen van wie ik hou. Mijn gevoelens verblindden me veel te lang van negatief gedrag. Of mijn partners emotioneel beledigend waren of verslaafd aan drugs of alcohol, ik dacht dat mijn liefde hen kon redden, repareren. Het kostte me veel tijd om erachter te komen dat ik iemand niet kon redden die niet gered wilde worden. Bovenal moest ik stoppen met het dragen van al het gewicht van de problemen van iedereen. Ik ben niet gebouwd om andermans lasten te dragen. Ik heb genoeg van mijn eigen problemen om mee om te gaan en er is niets mis met mezelf een prioriteit te maken.
Ik weigerde om misbruik toe te staan. Hoe meer mijn zelfvertrouwen en zelfvertrouwen in mezelf toenamen, hoe sterker ik werd. Deze innerlijke kracht maakte het gemakkelijker om misbruik te weigeren dat mij werd aangedaan. Ik verdien evenveel liefde als anderen, dus toen mijn ex me voor de honderdste keer DM begon te smeken, smeekte om bij me te zijn, kon ik voor mezelf opkomen. Ik verdiende het niet voor hem om me kapot en gebroken achter te laten. Hem redden was onmogelijk en hij zou nooit de liefde beantwoorden die ik hem vier jaar probeerde te geven.
Ik begon mijn eigen hobby's en interesses te verkennen. Toen ik eenmaal vrij was van de zware last van ongezonde relaties, gebruikte ik die vrijheid om mijn interesses te verkennen en opnieuw te ontdekken. Ik heb eindelijk een gezonde relatie en we moedigen elkaar aan om te doen waar we blij van worden. Niet al onze interesses zijn hetzelfde. Nu ik niet al mijn energie in een man stop om hem te verzorgen, kan ik die energie besteden aan datgene waar ik van houd. Schrijven geeft me de mogelijkheid om te genezen van mijn oude, giftige, romantische relaties, dus het is een dubbele overwinning.
Ik begon mijn tijd zonder mijn partner door te brengen, zodat we kunnen floreren. Mijn huidige vriend en ik wonen samen, maar we vinden nog steeds een manier om onze gescheiden tijd alleen te hebben. Ik gedij het als ik tijd voor mezelf heb. Ik heb geleerd dat ik niet 24/7 aan hem gehecht hoef te zijn. Hij heeft zijn videogamertijd terwijl ik mijn schrijftijd heb. Hoe minder we van elkaar afhankelijk zijn, hoe meer we floreren. En wanneer onze alleen-tijd voorbij is, maakt het de tijd samen nog boeiender en opwindender.
Ik begon het idee van het hebben van afzonderlijke vrienden te omarmen. Mijn vriend en ik hebben natuurlijk wederzijdse vrienden, maar we hebben ook onze eigen afzonderlijke groepen. In tegenstelling tot mijn vorige relaties daag ik mijn vrienden uit de kast niet uit om me aan mijn vriend vast te klampen. Ik blijf contact houden met mijn beste vrienden, ongeacht de afstand tussen ons. Het hebben van onze eigen individuele bemanningen geeft ons de kans om een vriendennacht te hebben zonder ons verplicht te voelen om elkaar mee te nemen. Het is goed voor ons.
Ik leerde dat zelfzorg essentieel was voor mijn geestelijke gezondheid. Ik weet, ik weet het, elke millennial predikt over zelfzorg, maar het is legitiem en super belangrijk, vooral als je een relatie hebt. Wanneer ik voor mezelf zorg en gezonde grenzen stel in mijn relatie, kan ik mijn co-afhankelijke gedrag in de kolf schoppen.
