Startpagina » Vrouw » Ik ga niet liegen over hoe ik me echt voel om mijn hart te beschermen

    Ik ga niet liegen over hoe ik me echt voel om mijn hart te beschermen

    Populair geloof zou zeggen dat het dragen van je hart op je mouw een slechte zaak is en moet worden vermeden, maar als iemand die het altijd al heeft gedaan, kan ik je vertellen dat er veel schoonheid is in het zo dapper zijn. Er is een speciaal persoon voor nodig om het leven en de liefde onder ogen te zien terwijl ze al haar emoties en gevoelens buiten draagt ​​om anderen te kunnen zien. Hoewel het soms resulteert in pijn en pijn, zou ik mijn benadering van liefde voor de wereld niet veranderen. Dit is waarom:

    Ik wil altijd het beste van anderen zien. Voor zowel beter als slechter, zoek ik het beste in anderen. Het helpt me om iedereen een kans te geven en mij open te stellen voor kansen die ik anders misschien had gemist als ik me van de geest had bespeeld. Dit betekent helaas ook dat ik mezelf excuses aan het maken ben voor een jongen die mijn vrienden duidelijk kunnen zien, is slecht voor me. Ik wil me alleen concentreren op de vriendelijkheid die hij me toont, terwijl ik het feit afwijs dat hij met de serveerster voor me flirt. Hoewel ik zeker nooit de dwaas wil spelen, wil ik ook niet dat iemand onterecht wordt afgeschreven.

    Ik huil, zoals, altijd. Als ik emotioneel of fysiek intiem ben met iemand, kunnen ze de waterwerken verwachten. Openstaan ​​voor een andere persoon is zeer persoonlijk. Ik laat mijn muren zakken en nodig ze uit om mijn gevoelens te ervaren. Ik heb echter leren ophouden me schaamrood voor mijn tranen te voelen; zij maken mij tot een krijger. In mijn boeddhistische afstamming noemen we deze radicale zachtheid het 'oprechte hart van verdriet'. In tegenstelling tot wat het culturele geloof beweert, is deze put van onbeschaafd gevoel waar grote kracht en moed wordt getrokken van.

    Ik heb geleerd dat de reacties van anderen niet mijn zaak zijn.Er is een reden waarom mensen die hun hart op hun mouw dragen, als zodanig worden geïdentificeerd: we zijn niet de norm. We zijn intenser en meer vooruit dan je gemiddelde persoon. Daarom moet ik verwachten dat wanneer ik mijn waarheid met iemand deel, ik zelden zal horen wat ik wil. Als ik iemand vertel dat ik van ze hou, dan hoop ik dat ze het terug zullen zeggen, maar ik weet ook dat ik het misschien eerder zeg dan dat ze er klaar voor zijn of dat ze het helemaal niet voelen. Het is moeilijk om te slikken, maar hun reactie is niet mijn zaak.

    Wanneer ik gevoelens voor iemand heb, zijn ze intens en houd ik me niet tegen. Ik val zo vaak voor mensen (of misschien het idee van hen) dat ik nauwelijks tijd heb om in te ademen tussen gemalen. Maar alleen al omdat ik vaak romantisch geïnteresseerd ben in mensen, zijn de gevoelens niet minder echt. Eigenlijk zijn ze meestal altijd intens. Als ik in iemand geïnteresseerd ben, is het duidelijk. Het kan ertoe leiden dat ik mijn hart kapot maak, maar het is ook opwindend en zorgt ervoor dat ik me levend voel.

    Ik ben een enorme flirt. Het dragen van mijn hart op mijn mouw betekent niet dat ik altijd supergeïnteresseerd ben, dat ik gemakkelijk leesbaar ben. Soms wil ik gewoon met iemand communiceren zonder dat het overduidelijk is hoe ik me voel; flirten is geen uitzondering. Ik ben een enorme flirt, er is geen mogelijkheid! Ik ben heel extravert en als ik geniet van een interactie met een schattig persoon, kun je mijn gevoelens over mijn lichaamstaal en buiklachen lezen.

    Ik moet praten over mijn gevoelens (en de jouwe) met regelmaat van de klok. Het is bijna fysiek pijnlijk voor mij om mijn gevoelens binnen te houden. Ik kan het niet doen. Dus als ik een relatie heb of met iemand uitga, moet ik over gevoelens praten. Deze gesprekken moeten regelmatig plaatsvinden. Het is een beetje alsof je vitale tekenen neemt. Ik hou ervan om regelmatige hartslagcontroles uit te voeren om te zien hoe mijn partner zich voelt en om te communiceren hoe ik me voel. Soms zijn dit slechts zachte garanties dat alles in orde is en we zijn nog steeds blij om samen te zijn.

    Seks is erg betekenisvol voor mij. Ik ben het niet eens met het idee dat seks zinloos is en gewoon leuk. Voor mij is seks een diep spirituele ervaring, die energie deelt tussen twee mensen. Het dragen van mijn hart op mijn mouw betekent dat ik met iemand openhartig ben over hoeveel seks voor mij betekent. Ik doe het niet licht en als het gebeurt met iemand die ik niet goed ken, ben ik emotioneel uitgeput en heb ik pijn. In mijn ideale wereld zou ik mijn lichaam alleen geven aan iemand die alles van mij wil: geest, lichaam en geest.

    Ik heb veel afwijzing ervaren maar het heeft me sterker gemaakt. Ik weet dat sommige mensen denken dat vrouwen niet de achtervolgers moeten zijn, maar ik kan er niets aan doen. Deel van het dragen van mijn hart op mijn mouw is dat wanneer ik in iemand geïnteresseerd ben, ik als een magneet ben die naar hen toe zweeft. Ik voel me niet op het einde van de dag als ik niet naar mijn gevoelens heb geluisterd. Soms luister ik naar mijn gevoelens door iemand uit te vragen of interesse te tonen. En vaak wordt deze gewaagde stap opgevat met afwijzing. Ik begin oké te worden met afwijzing, terwijl ik me er steeds weer aan hou. Liefde is het proberen waard!

    Ik stop nooit echt met het houden van de mensen met wie ik ben uitgegaan. Ik heb zoveel liefde in mijn hart. Misschien kan ik het de schuld geven dat ik een empathie ben die alles diep voelt, maar het lijkt alsof ik eenmaal van iemand heb gehouden, het gaat nooit helemaal weg. Ik voelde me kreupel door deze liefde alsof ik geketend was aan mijn verleden. Maar nu voel ik dat ik gewoon een buitengewone hoeveelheid liefde in mijn hart heb en het is goed dat ik wat ruimte houd voor vroegere geliefden. Er is nog veel meer voor diegenen in mijn toekomst.

    Ik geef nooit de hoop op. Een aspect van het dragen van mijn hart op mijn mouw is het hebben van een vreemd eeuwig optimisme, ondanks de reeks emoties die ik voel over mensen en de wereld op een bepaalde dag. Ik kon een groot deel van mijn weekend verwoesten tijdens een recente breuk, maar toch had ik nog steeds momenten door de dagen heen dat ik een sprankje hoop voelde dat ik weer verbinding zou vinden. Misschien ben ik een hopeloze romanticus of gewoon een dwaas, maar ik zou mijn hart voor niets op mijn mouw willen drijven.