Waarom het bezitten van uw gebreken u veel gezelliger maakt

Soms maken we de fout om te veronderstellen dat we perfect moeten zijn om lief te hebben, wat ons voor rampspoed maakt. Niemand is perfect, en hoe dan ook, onze onvolkomenheden maken ons uniek. Dit is waarom het bezitten van je fouten je een stuk beminnelijker maakt dan doen alsof je perfect bent:

Het maakt andere mensen comfortabeler. Het is niet jouw taak om ervoor te zorgen dat andere mensen niet door jou worden geïntimideerd, maar wanneer je je voordoet als perfect, kan het een muur opzetten en je onbereikbaar en onrelatabel laten lijken.

Mensen kunnen de echte jij leren kennen. We willen dat mensen ons leuk vinden om wie we werkelijk zijn, maar om dat te laten gebeuren, moeten we leren hoe laat mensen leren kennen wie we werkelijk zijn. Je kunt niet tegelijkertijd tegelijkertijd worden bewaakt en gekend.

Mensen zijn niet op zoek naar perfect. Misschien willen we iemand die perfect is voor ons, maar dat is heel anders dan een perfecte persoon willen. Stel je voor hoe moeilijk het zou zijn werkelijk dateer een vlekkeloze kerel. Hij zou waarschijnlijk een totale nachtmerrie zijn.

Je komt als authentiek af. Niets is aantrekkelijker dan mensen die volledig authentiek zijn. Dat is precies waarom je misschien van bepaalde mensen houdt die jij als "raar" of "gek" beschouwt, omdat ze zich er prettig bij voelen en daarom ook jij.

Je hebt jezelf geaccepteerd. Wanneer je jezelf accepteert voor wie je bent, dan kunnen andere mensen dat ook. Het is gemakkelijk om iemand te herkennen die voortdurend naar validatie zoekt en het kan een uitschakeling zijn. Wetende dat je gebrekkig bent en vooruitgang boekt, laat mensen zien dat je niet hoeft te sparen, omdat je het zelf doet.

Het heeft meer levensduur. Hoeveel romantische komedies bevatten de verhaallijn waarin iemand pretendeert een accent te hebben of iets aantrekkelijks, en dan het in hun gezicht opblaast omdat ze loog? Doen alsof je iets bent dat je niet bent, kan maar zo lang meegaan en het eindigt meestal niet goed.

Je geeft jezelf de kans om te groeien. We moeten ons bewust zijn van onze gebreken om uit hen te groeien, dus toegeven dat ze daar zijn, brengt je veel verder op reis dan wanneer je dingen bottelt of onder het tapijt duwt.

We kunnen gewoon niet alles controleren. Het pretendeert perfect te zijn, is een gigantische controlereis en het is niet realistisch, dus hoe meer we kunnen laten gaan om te proberen onze realiteit te beheersen en in plaats daarvan toe te staan ​​dat hoe meer goede dingen ons ook zullen overkomen, en dat geldt ook voor de liefde.

Je weet dat je lief bent zoals je bent. Wanneer je je fouten kunt bezitten en weet dat je geen vreselijk persoon bent omdat je onvolmaakt bent, dan weet je dat je liefde voor allerlei soorten verdient en je zult stoppen jezelf ervan te weerhouden het te geven en te accepteren.