Ik dacht altijd dat ik een geweldige carrière zou hebben - toen kreeg ik een baby
Ik heb altijd een vast geloof gehad dat ik een carrièrevrouw zou zijn. Ik wilde onafhankelijk zijn en mijn eigen geld verdienen. Ik wilde absoluut kinderen, maar dat wilde ik niet zijn net een moeder. Nu ben ik dat en ben ik er heel blij mee.
Mijn moeder was een thuiswonende ouder. Toen ik volwassen was, was mijn moeder altijd een thuisblijver. Ze ging pas weer terug naar mijn werk als ik op de middelbare school zat. Ik vond het leuk om op die manier op te groeien, maar er was iets dat me altijd vertelde dat ik meer wilde. Mijn ouders vochten altijd om geld, vooral omdat maar één ouder aan het werk was. Ik wilde dat niet voor mezelf. Dus besloot ik mezelf niet in dezelfde situatie te plaatsen. Dat betekende controle nemen over mijn eigen carrière.
Ik wilde geen gezin stichten voordat mijn carrière was begonnen. Ik had een plan voor mijn leven. Voordat ik een gezin stichtte, wilde ik mijn carrière op zijn plek houden. Ik wilde ervoor zorgen dat ik financieel verantwoordelijk was en in een staat waar ik een baby gemakkelijk kon veroorloven.
Het leven had andere plannen voor mij. Ik werd zwanger door aangename verrassing. Op dat moment besefte ik dat er geen "perfecte" tijd was om een baby te krijgen. Als je altijd op die perfecte momenten kijkt of hoopt, zullen ze nooit komen. Ik zou een mooie baby de wereld in verwelkomen en ik zou het onderweg allemaal uitzoeken.
Mijn werk vanuit huis was een zegen. Het was bijna alsof het lot aan mijn zijde lag. Slechts een paar maanden nadat ik met een nieuwe baan vanuit huis was begonnen, werd ik zwanger. Dit was perfect! Ik was in staat om te hebben waar zoveel moeders van dromen: ik kon thuis blijven met mijn zoon terwijl ik ook aan mijn carrière werkte. Win-win!
Zwangerschapsverlof was een beetje ruw voor mij. Na een baby te hebben gehad, zijn je hormonen gek. De mijne was dat zeker. Ik had slaapstoornissen en was hormonaal en in die eerste paar weken had ik het gevoel dat ik niet wilde dat dit alles was wat ik was: een moeder. Ik hou van mijn zoon en ik vind het heerlijk om zijn moeder te zijn, maar ik wilde niet uit het oog verliezen wie ik was in het proces.
Na het zwangerschapsverlof, omhelsde ik mijn nieuwe rol als werk van moeder thuis. In die beginmaanden hadden mijn zoon en ik een geweldige routine! Afgezien van voedingen, was mijn zoon de hele dag in zijn swing of dutje. Ik heb mijn werk gedaan en een beetje tijd met mijn zoon doorgebracht. Hij zat vlak naast me terwijl ik aan het werk was. Het was het beste van beide werelden.
Mijn gevoelens voor werk veranderden toen mijn zoon opgroeide. Naarmate de maanden verstreken, begonnen de behoeften van mijn zoon te veranderen. Hij liep rond, speelde meer en hij had me nodig. Om eerlijk te zijn, ik heb hem ook nodig. Ik wilde bij hem zijn, hem zien leren spelen en die belangrijke mijlpalen halen. Het werd steeds moeilijker om mijn werk op tijd klaar te krijgen. Te veel dagen, zou ik zo gefrustreerd raken dat ik in tranen uitbarstte.
Het schuldgevoel van mijn moeder was ... moeilijk. Ik haat het om dit toe te geven, maar soms moest ik mijn werk kiezen voor mijn zoon. Hij wilde mijn aandacht maar ik kon niet elke keer toegeven. Ik moest mijn werk afmaken. Het begon behoorlijk te worden toen ik bijna de klok rond moest werken. Mijn verloofde werkt lange uren, dus zou hij laat thuiskomen. Hij zou het overnemen en ik zou mijn werk afmaken. Ik had het gevoel dat ik de hele dag aan het werken was. Natuurlijk nam ik hier en daar pauzes om met hem te spelen, maar mijn geest was met mijn werk en benadrukte dat ik het niet had gedaan.
Mijn zoon verdiende zoveel beter. Mijn zoon verdiende een moeder die dat was aanwezig en kon aan zijn behoeften voldoen. Thuis moeder zijn is een voltijdse baan! Een andere fulltime baan tegelijkertijd proberen was niet eenvoudig. Ik merkte dat ik steeds meer bij hem wilde zijn en niet bij mijn werk. Zijn moeder zijn begon mijn enige ware verlangen te worden.
Ik heb de beste keuze gemaakt die ik ooit had kunnen maken. Uiteindelijk besloot ik dat ik er genoeg van had. Ik kon mezelf niet haveloos blijven werken terwijl ik mijn zoon liet lijden, dus stopte ik met mijn baan. Om het inkomen te helpen stabiliseren, koos ik hier en daar voor freelancen. Ik heb geen seconde spijt van mijn keuze. Ik heb nog steeds doelen voor zakelijke dromen die ik wil nastreven. Maar moeder zijn komt nu het eerst en dat is niet iets waarvan ik ooit dacht dat ik het zou zeggen. Ik zou het niet anders willen hebben!
