10 Lessen Heartbreak leert je dat je fundamenteel verandert als een persoon

Heartbreak is het ergste. Het doet pijn als weinig anders en het heeft de neiging om te blijven hangen. Het goede nieuws is dat je een aantal zeer belangrijke lessen leert uit de ervaring die een diepe impact hebben op wie je bent.

Soms is afwijzing een bescherming. Wanneer het gebeurt, voelt het als de slechtst mogelijke ervaring. Soms is afwijzing echter een geheime vermomming. De persoon is mogelijk giftig geweest en je kon de kracht niet verzamelen om ze uit je leven te verwijderen. Uiteindelijk was het vertrek een geschenk voor jou, hoewel dat zelden het geval is in het moment.

Muziek is genezing. In het geval dat je dit nog niet wist, zal Heartbreak het je leren. Muziek zal een van je beste helende hulpmiddelen zijn. U zult erop leunen als er weinig anders aan het werk is om u beter te laten voelen. Het zal je doen huilen, gillen, lachen en glimlachen. Het zal helpen om je gebroken hart te helen, waardoor je een nog grotere waardering voor muziek krijgt.

Je bent een onvolmaakt mens. Je gaat fouten maken; het is volledig onvermijdelijk. Je hebt misschien zelfs een fout gemaakt die resulteerde in het uiteenvallen. Het gebeurt. Fouten maken deel uit van het menselijk bestaan. Het enige dat u kunt doen, is proberen een les te leren en de volgende keer beter te doen. Vaak kom je je realiseren dat deze imperfectie gewoon is wat het is - het betekent niet dat je een vreselijk persoon bent.

De ene deur sluit en de andere gaat open. Iemand heeft me ooit verteld dat mannen als trolleys zijn. Je springt eraf en het duurt niet lang voordat er weer een nieuwe rolt die je kunt kiezen om op te springen of niet. De boodschap hier is dat wanneer een deur sluit, er vaak ruimte overblijft voor een andere deur die je misschien niet zou hebben als je andere deur niet zou sluiten. Met andere woorden, er zijn andere vissen in de zee.

Je bent het fundamenteel waard. Nadat je hart gebroken is, voelt het vaak alsof er iets mis met je is, alsof je fundamenteel gebrekkig bent of zoiets. Dit kan niet verder van de waarheid zijn. Terwijl je geneest, begin je te leren dat je in feite fundamenteel waardig bent. Je hebt inherente goedheid die niet afhangt van de acceptatie of afwijzing van iemand anders door jou.

Je bent veerkrachtiger dan je denkt. Wanneer er slechte dingen gebeuren, voelt het vaak alsof u zich nooit beter of zelfs anders zult voelen. Je denkt dat je je voor altijd zult blijven voelen. Op de een of andere manier verschuiven de dingen. Je komt er doorheen. Je stuitert zelfs terug en voelt je beter dan ooit. Het verrast je, maar je leert dat je zoveel sterker bent dan je jezelf schenkt en je aankan wat het leven naar je toe gooit.

Ondersteunende systemen zijn cruciaal om te overleven. Wie weet hoe mensen erdoor komen zonder anderen om hen te steunen, want als het hartzeer toeslaat, heb je mensen echt nodig die van je houden. Je beseft dat je je vrienden, familie, professionals nodig hebt, wie dan ook in je leven. Ze dragen je wanneer je zelf moeite hebt met lopen. Ze zullen je bijna alles laten zien in vrijwel één stuk.

De tijd heelt wonden. Naarmate de tijd verstrijkt, begin je te genezen. In het begin lijkt het absoluut niet zo te zijn, maar dat doe je wel. Ik kan niet beloven dat die tijd alle wonden geneest, maar het geneest zeker de meeste. Met het verstrijken ervan word je sterker en sterker en heeft je geest andere dingen om op andere dan die persoon te focussen. Geduldig de tijd laten passeren is het moeilijkst, maar het werkt.

Acceptatie is vaak het antwoord. In een 12-staps groep waarin ik zit, zeggen we: "Acceptatie is het antwoord op al mijn problemen vandaag." Het is het idee dat je zo machteloos bent, vooral een gebroken hart en een andere persoon. Wanneer je de moeite neemt om acceptatie te krijgen, is alles een klein beetje (of een beetje een beetje) eenvoudiger. Je vecht niet zoveel tegen het leven. In plaats daarvan geef je je over aan de stroom.

Het leven gaat door. Dit is een harde les om te leren, maar een die onvermijdelijk gebeurt. De tijd beweegt om je heen of je nu pijn hebt of niet. Het kan voelen alsof het vertraagt, maar uiteindelijk kom je weer op tempo met het leven. Je zult je realiseren dat je doorgaat met werken en de dingen doet die je moet doen. Uiteindelijk zal het gewoon voelen alsof je het helemaal zonder hen doet.