10 lessen die ik heb geleerd toen ik stopte om een volk te zijn Pleaser & Started Mezelf eerst plaatsen
Er was eens een deurmat. Oké, dat is een beetje gul. Ik was niet alleen een deurmat - ik was een sprekende deurmat die je bedankte dat je erop stapte. Geobsedeerd door de mensen om me heen gelukkig te maken, heb ik nooit nee gezegd tegen gunsten, hoe groot of klein ook, of hoe slecht de persoon die mij heeft behandeld, behandelde. Het is een lang proces geweest om deze gewoonten te doorbreken, maar dit is wat ik onderweg heb geleerd:
Je wordt niet van de ene op de andere dag een mensenplezier. Als je een deurmat bent of een volkstrekker bent, ben je er waarschijnlijk al jaren, misschien zelfs tientallen jaren één. Je wordt niet alleen op die manier wakker. Als je op mij lijkt, heb je een 'aha'-moment waarbij je je plotseling realiseert dat je één bent. Wanneer dit gebeurt, kijk je rond en realiseer je dat er ontzettend veel mensen zijn die over je heen lopen en je echt niet goed behandelen..
Het is het beste om één gevecht per keer te bestrijden. Wanneer je besluit om niet langer een volk te zijn, word je geconfronteerd met de taak om nieuwe grenzen te stellen met praktisch iedereen in je leven. Het is verleidelijk om op dit punt een beetje gek te doen en te proberen om grenzen te stellen met elke persoon die je ontmoet op elk klein ding. Het is een natuurlijke reactie op het besef dat je als vanzelfsprekend wordt beschouwd, maar het is beter om weerstand te bieden aan de drang. Richt je in plaats daarvan op één ding tegelijk. Tempo jezelf. Als je dat niet doet, zul je doorbranden, vooral omdat je nog steeds nieuwe vaardigheden aan het ontwikkelen bent terwijl je praktischer assertief bent.
Bij het leren van assertiviteit, begin met kleine dingen. Een van de dingen die je doet als je een volk bent, is dat je meegaat met kleine dingen die je storen en die er niet zoveel toe doen. Zelfs als deze kleine concessies geen problemen veroorzaken, kun je merken dat je de gewoonte hebt om ook over grote dingen stil te blijven. Een deel van het omkeren van de cyclus is oefenen met kleine gevechten vechten als een manier om een nieuw patroon te beginnen. Dit geeft je waardevolle oefenvaardigheden die je nodig hebt om grote gevechten te bestrijden. Begin door de ober (beleefd) te vertellen dat ze je bestelling fout hebben gemaakt in plaats van de fout in stilte te eten. Begin niet door naar het kantoor van je baas te marcheren en een verhoging te eisen.
Grenzen zijn niet om andere mensen te vertellen wat ze moeten doen. Grenzen stellen met andere mensen is niet bazig. Grenzen communiceren wat je bent en wat niet goed is, niet om ze te vertellen wat ze moeten doen. Met grenzen geef je aan wat je nodig hebt en andere mensen kunnen beslissen wat ze met die informatie willen doen. Bijvoorbeeld: "Het spijt me, maar ik leen u geen geld meer totdat u terugbetaalt wanneer ik u eerder een lening had gegeven."
Grenzen zijn heel individueel. Grenzen variëren van persoon tot persoon. Wat je misschien wilt of nodig hebt, lijkt misschien onredelijk voor iemand anders en omgekeerd. Alleen omdat je persoonlijke grenzen verschillen van die van iemand anders, betekent dit niet dat een van jullie beiden gek of verkeerd is om ze te hebben. Enkele zeer gebruikelijke grenzen omvatten echter de verwachting dat u geen namen zult worden genoemd of de schuld krijgt voor dingen die niet uw schuld zijn en dat u ruimte kunt vragen aan anderen wanneer u het nodig hebt.
Wanneer je voor het eerst grenzen stelt, heb je het gevoel dat je schreeuwt. Wanneer je jezelf begint te verdedigen, kan het een heel enge ervaring zijn. Als je gewend bent om het eens te worden en mee te gaan met mensen, zal elke vorm van onenigheid erg hard voor je klinken als het uit je mond komt. Een simpel "Nee, dank u", of "Het spijt me, maar ik moet daar een grens voor instellen". Het kan lijken alsof u op vol volume naar mensen schreeuwt. Wees gerust, je bent in orde. Tenzij je daadwerkelijk je stem begint te verliezen of mensen in angst zitten te huilen, ben je waarschijnlijk in orde.
Sommige mensen worden heel boos als je nee begint te zeggen. Mensenvreters worden meestal omringd door mensen die gewend zijn altijd "ja" te horen als ze om dingen vragen. Wanneer je begint te werken aan assertiviteit, kan de verandering echt stressvol zijn voor mensen die gewend zijn dat je een deurmat bent. Soms gaan ze ermee aan de haal, en het gaat heel goed. Sommige mensen in je leven zullen begrijpen waarom je leert grenzen te stellen en ondersteunend te zijn. Maar anderen? Niet zo veel.
Grenzen stellen helpt je te leren wie echt om je geeft. Mensen lijken erg op elkaar als je ja zegt tegen alles wat ze willen, als je nooit grenzen stelt en nooit eigen behoeften hebt. Het is echt wanneer je "nee" gaat zeggen tegen mensen dat je begint te begrijpen wie om je geeft. Mensen die om je geven, kunnen meestal een redelijk nee accepteren, vooral als het iets belangrijks voor je is. Maar egoïstische mensen? Word erg geagiteerd. Het is stressvol als het gebeurt, maar dit is waardevolle informatie over hen.
Door nee te zeggen, kun je je concentreren op belangrijker dingen. Wanneer je nee begint te zeggen tegen dingen die je echt niet wilt doen, laat het je meer tijd, energie en middelen (bijvoorbeeld geld) over om je te concentreren op wat je doet do genieten. Dit kan zelfzorg zijn en dingen doen die je leuk vindt, of het kan focussen op andere mensen in je leven die je aandacht verdienen. Nu je voor jezelf bent opgekomen, kun je het verschil vertellen.
Als je eenmaal stopt met het behagen van mensen, wil je nooit meer teruggaan. Begrijp me niet verkeerd - ik hou nog steeds van mensen die dicht bij me staan, maar ik ben klaar met het brengen van offers voor mensen die niet bereid zijn iets terug te geven. Het was eng om nee te zeggen tegen mensen, maar het was de beste beslissing die ik ooit heb genomen.
