Ik geloofde in jou en je hebt ons geruïneerd

Ons liefdesverhaal is uit een sprookje gerukt ... althans, het begon op die manier. Eens waren we echt verliefd en ik geloofde dat we dat altijd zouden zijn. We hadden zoveel potentieel tot je moest gaan en alles verpesten.

Ik dacht dat je het wachten waard was. Toen je dingen moest uitzoeken, bleef ik aan je zijde staan. Je ging door zoveel ruwe plekken en ik was de schouder waarop je leunde. Elke relatie heeft zijn problemen, maar voor mij was onze liefde altijd de ups en downs waard. Ik dacht dat je erachter zou komen dat je leven het waard was. God, ik was zo'n dwaas.

Je nam me als vanzelfsprekend aan. Ik heb zoveel moeite gedaan in onze relatie en op een dag hield je gewoon op met je deel van het werk te doen. Ik ben een catch en een hel van een vriendin, maar dat ben je uit het oog verloren. Je bent lui. Je voelde je te comfortabel in onze relatie tot het punt dat je niet het gevoel had dat je het zelfs moest proberen, maar dat deed je wel. Is het een verrassing dat je me bent kwijtgeraakt??

Ik was er altijd voor je. Er was eens, jij was er ook voor mij, maar de tijden veranderden. Toen je me nodig had, was ik de rots die je op de grond hield, maar nadat je door je depressie heen was, gooide je deze steen opzij. Toen ik mijn eigen plekje raakte, had je geen tijd om daar te zijn voor mij. Als je leven eenmaal beter was, had je me gewoon niet meer nodig.

Je was alleen goed voor me toen we alleen waren. De tweede keer dat we in de buurt van andere mensen waren, was het alsof je je genegenheid voor mij moest verbergen. Toen we ons alleen waren, heb je me het gevoel gegeven dat ik het enige was dat ertoe deed, maar in het openbaar waren we praktisch alleen maar vrienden - als dat zo was. Je wilde nooit dat iemand anders wist dat je echt om me gaf, en tot op de dag van vandaag begrijp ik niet waarom.

Je gaf meer om wat anderen dachten dan om wat ik dacht. Mijn mening was voor jou het belangrijkste in de wereld, maar plotseling veranderde dat. Je vrienden hebben je ervan overtuigd dat je te jong was om je te vestigen, en uiteindelijk liet je hun mening de jouwe overschaduwen. Je gaf zoveel om wat andere mensen dachten dat je het de verbazingwekkende liefde, relatie en vriendschap die we hadden, zou laten verpesten. Hoe kon je?

Het was alsof je in omgekeerde richting volgroeide. Je was volwassener op de dag dat we met daten begonnen dan op de dag dat we dingen beëindigden. Dat is zo triest, omdat we in het begin slechts tieners waren. Je was vanaf de eerste dag serieus over ons, maar aan het einde handelde je alsof de relatie informeel was ondanks dat we al jaren samen waren. Je ging van een man die zijn act samen had naar een man die elk stukje van zijn leven (en de mijne) uit elkaar scheurde.

Je bent een persoon geworden die ik nauwelijks heb herkend. Ik plande een toekomst met een man die niet meer bestaat. De man van wie ik hield is niet langer daarbuiten, en dat breekt mijn hart. Hij was goed voor me, maar je was vreselijk. Het is eigenlijk moeilijk te geloven dat de jongen die ik kende veranderd kon zijn in de eikel die je nu bent, maar geloof het of niet, dat is precies wat er gebeurde. De persoon die je tegenwoordig bent, heeft van je een liefdesverhaal een totale tragedie gemaakt.

Ik vocht voor je, maar je liet me gewoon gaan. Dat is het moeilijkste om te begrijpen. Je hebt me eens verteld dat je je geen leven zonder mij kunt voorstellen. Hoe ben je daar naartoe gegaan om eigenlijk WILT een leven zonder mij? We raken een moeilijke tijd en in plaats van te vechten voor alles wat we hebben gebouwd, laat je het allemaal op de grond vallen. Je was niet bereid om voor me te vechten. Uiteindelijk gaf je gewoon op als een lafaard.

Je was zo zelfzuchtig. Je gaf nooit om wat ik nodig had van de relatie. Het ging altijd om jou, jij, jij. Ik gaf en gaf en gaf en kreeg zo weinig in ruil daarvoor. Je hebt me geen prioriteit meer gegeven in je leven; alles en iedereen kwam eerst. Je hebt overduidelijk gemaakt dat mijn geluk niet eens zo belangrijk was als dat van jezelf.

Je bent gestopt met in ons te geloven. Je gaf de toekomst op die we samen hadden gepland. Op een dag was ik je hele wereld en de volgende dag was ik gewoon niet genoeg. Je zei altijd dat we alles konden doorstaan, maar dan verpestte je alles wat we bouwden. Ik geloofde elk woord dat je zei en elke belofte die je deed, maar uiteindelijk stopte je met het geloven van je eigen woorden. Ik heb deze relatie niet uit elkaar getrokken, dus geef mij niet de schuld. Vergeet niet dat jij degene bent die iets geweldigs heeft verpest.