Ik moest mijn eigen sluiting creëren omdat niets dat hij me gaf, genoeg was

Break-ups zijn moeilijk, maar niet afsluiten kan ze nog erger maken. Het probleem is dat onze exen vaak niet bereid of niet in staat zijn om het ons te geven, en in mijn geval zou niets dat mijn vorige vriend had kunnen zeggen of gedaan, genoeg zijn geweest voor mij.

Een andere persoon kan me geen sluiting geven. Ik leerde de moeilijke manier in relaties uit het verleden dat de andere persoon met wie ik het net heb uitgebroken, me geen sluiting kan geven. Ik bedoel, de definitie van sluiting is "de handeling of het proces om iets te sluiten". We sloten de relatie af, maar de gevoelens bestonden nog steeds. Dit betekende dat ik werk had om de relatie in mijn gedachten en mijn hart helemaal te sluiten.

We kwamen elkaar zelfs weer tegen nadat we uit elkaar gingen. Uiteindelijk wilde hij dingen uitpraten nadat we uit elkaar gingen om te zien of wat we hadden, te redden was, dus kwamen we bij elkaar en praatten. Dit werd uiteindelijk helemaal niet nuttig. Je zou denken dat dat me zou helpen meer te sluiten, maar zoals ik al zei, het is een inside job. Het gesprek gaf me meer informatie om mee te werken, maar het gaf me niet noodzakelijk de sluiting die ik zocht.

Ik had nog steeds het gevoel dat dingen niet waren opgelost. Hoewel we uit elkaar zijn gegaan en elkaar weer hebben leren kennen, had ik het gevoel dat er dingen onopgelost waren in mijn buik. Dit was niet waar; dingen werden opgelost tussen hem en mij. De zaak was gesloten, niet om opnieuw te worden geopend. Toch bleef dat gevoel bestaan. Het was geen weerspiegeling van waar de dingen tussen hem en mij stonden, het was slechts een weerspiegeling dat ik wat intern werk deed om te sluiten.

Gebed en meditatie was een groot deel van het creëren van sluiting. Ik weet dat gebed en meditatie niet voor iedereen zijn, maar ze waren enorm nuttig voor mij. Meditatie heeft me geholpen de grond in te slaan, me naar het hier en nu te brengen en me eraan te herinneren dat ik ok ben zoals ik ben. Gebed was ook een nuttig hulpmiddel dat me hielp om mij te verbinden met iets dat groter was dan ikzelf. Het herinnerde me eraan dat er misschien een plan is voor mijn liefdesleven en dat dit niet het einde is.

Mijn gedachten in het moment houden was nuttig. Na een break-up draait mijn gedachten in verschillende richtingen. Meestal is het in het verleden of in de toekomst. Ik denk meestal aan het verleden, alle dingen die wel of niet hebben plaatsgevonden, fouten die ik heb gemaakt en dingen die ik niet heb gezegd. Als ik nadenk over de toekomst, gaat het erom hoe somber het eruit ziet zonder mijn ex en hoe ik voor altijd alleen zal zijn. In plaats van op deze gekke treinen te rijden, probeer ik echter weer op adem te komen. Ik vraag mezelf waar mijn voeten zijn en of ik op dit moment in orde ben.

Kijkend naar de waarheid van de zaak hielp. Mijn gedachten kunnen gaan naar echt donkere plaatsen na een breuk, ongeacht wie de sloop heeft gedaan. Ik zal gedachten hebben die gewoon niet waar zijn, zoals ik een slecht persoon ben, de mening van mijn exes dicteert mijn waarde, en ik zal nooit meer liefde vinden. In plaats van met deze gedachten rond te lopen, probeer ik ze om te draaien om de waarheid weer te geven. De waarheid is dat ik een goed en sympathiek persoon ben, dat mijn exes-meningen van mij geen effect hebben op mijn waarde, en de kans is groot dat ik weer liefde zal vinden.

Bezig blijven was nuttig. Zitten en mopperen gebeurt al een tijdje, maar op een gegeven moment moest ik in beweging komen. Te lang lui zijn resulteerde gewoon in overdenken en een wolk van depressie. In plaats daarvan moest ik bezig blijven. Ik maakte heel veel plannen met vrienden, ik nam het werk een beetje op en ik keek naar Netflix toen ik thuis was. Ik probeerde niet te lang stil te blijven zitten om te voorkomen dat ik van mijn hoofd een speeltuin zou maken. Nee bedankt.

Ik liet mezelf treuren. Natuurlijk deed ik al deze geweldige dingen om door de breuk heen te komen, maar een van de lelijkere dingen die ik moest doen, was mezelf mijn gevoelens laten voelen. Er is geen weg over, behalve door, dus ik moest zoveel rouwen als nodig was. Dit leek veel huilen, woede-uitbarstingen, en steeds opnieuw moeten praten met mijn vrienden over dezelfde dingen. Het heeft me allemaal geholpen om door het verdriet heen te komen.

Ik ben niet meteen teruggegaan naar daten. Een van de manieren in het verleden die ik probeerde te helen was om een ​​andere persoon te gebruiken. Ik zou meteen terug gaan in datenland en snel na mijn uiteenvallen in een andere relatie springen. Dit was niet handig. Het heeft zojuist mijn oude wond opengelaten. Dus nu neem ik mijn tijd. Ik geef mezelf voldoende hersteltijd voordat ik die dating-apps opnieuw gebruik. Mijn hart was zacht en het had tijd nodig.

Ik werkte eraan om mezelf te vergeven voor fouten die ik heb gemaakt. Een van de dingen die me vasthoudt in het gevoel dat ik geen sluiting heb, maakt me zorgen over alle dingen die ik 'fout' heb gedaan. Ik ben een mens, ik maak fouten. Ze gaan gebeuren in elke relatie en ik kan mezelf niet verslaan over hen. In plaats daarvan moest ik mezelf vergeven. Ik moest de knuppel loslaten, mezelf niet meer slaan en mezelf een mens laten zijn. Dan kon ik naar die sluiting toe gaan waar ik zo naar streefde.