Mijn ex gaf toe dat mensen Hem bespioneren

Moet ik gevleid zijn dat mijn ex zoveel moeite heeft gedaan om te zien wat ik van plan was? Nee, ik ben gewoon officieel buiten de deur gekropen en kwaad. Hij gaf zelfs toe dat hij wederzijdse vrienden en zelfs mensen had waarvan ik niet eens wist dat hij wist dat hij hem regelmatig updates over mij en mijn leven zou geven. Wie doet dat??

Onze wederzijdse vrienden waren meestal de schuldige. Ik weet dat het triest is, maar meestal laat ik gemeenschappelijke vrienden achter nadat een relatie is afgelopen. Waarom? De meeste mensen die mijn ex vroeger bespioneerde, waren mensen die we allebei wisten en leuk vonden. Omdat ik nog steeds met ze sprak, was het gemakkelijk voor hem om ze te gebruiken voor informatie. Nu, ik vertrouw er niet op dat ze niet de kant van een ex over de mijne nemen.

Hij was op de hoogte van dingen die ik op sociale media heb gedeeld, ook al heb ik hem ontvriendelijk gemaakt. Ik nam niet de moeite om mensen te verwijderen die ik had ontmoet toen ik bij hem was. Wat voor kwaad zou het tenslotte doen om mijn nieuwe vrienden te houden? Veel, zo blijkt, omdat ze alleen om hem gaven. Toen mijn ex toevallig iets vermeldde dat ik op Facebook had gezet als Friends Only, wist ik dat er iets aan de hand was. Ik heb onmiddellijk alle mogelijke connecties die hij misschien met me heeft opgeschoond in al mijn vriendenlijsten.

'Vrienden' waarmee ik zelden gesproken had, wilden ineens dichterbij komen. Eerst dacht ik er niets van. Wat ik niet wist, was dat een meisje een ex van hem was die samen met hem terug wilde komen. Ik denk dat ze dacht dat het bespioneren van mij voor hem zou maken dat hij van haar zou houden of van een of andere rare stront als dat. Persoonlijk, als een ex me vroeg om een ​​ander meisje voor hem te bespioneren, zou ik hem waarschijnlijk gewoon in de ballen trappen en weglopen. Wanneer vrienden na een breuk om een ​​andere reden dichter bij je willen komen, vermijd ze dan ten koste van alles.

Hij kwam willekeurig op de plaatsen waar ik ging ondanks ver weg wonen. Mijn ex is ongeveer 100 mijl verwijderd ongeveer een week nadat we uit elkaar zijn gegaan. Ik controleerde hem niet, maar dat was maar een klein deel van waarom we uit elkaar gingen - hij wilde verhuizen en ik niet. Dus hoe kwam ik hem elke maand een paar keer tegen het lijf, en waarom was hij op plaatsen waar hij nog nooit eerder was geweest? Zijn kleine spionnen hielden hem op de hoogte van alles wat ik deed en plande. Tegenwoordig noem ik nooit een van mijn plannen aan iemand tenzij ze specifiek betrokken zijn.

Hij verwoestte al mijn relatieperspectieven. Ik zou eigenlijk mijn ex voor deze moeten bedanken, neem ik aan. Als een man niet veilig genoeg is om me over geruchten te vragen voordat hij me alleen maar ghostt, is hij toch mijn tijd niet waard. Maar op de een of andere manier, elke keer als ik met iemand begon uit te gaan, zou hij binnen een maand zonder spoor verdwijnen. Ik dacht dat het pech was, maar mijn ex gaf uiteindelijk toe om te regelen dat ik afgesproken had met mijn nieuwe vriendjes om hen te vertellen over mijn 'problemen', die ik niet had.

Mijn vrienden begonnen onze plannen vaker te annuleren. Ik weet dat mensen bezig zijn en ik ook, maar het was meer dan vreemd hoe vaak mijn vrienden onze plannen afzegden. Ik kwam er later achter dat als mijn ex niet wilde dat ik iets deed, hij mijn vrienden ervan overtuigde om te annuleren of met verschillende plannen te komen. Zie je waarom we uit elkaar zijn gegaan?

Hij begon dezelfde carrière als ik. Hij had nog nooit eerder interesse getoond in mijn carrière, maar toen we uit elkaar gingen, ging hij terug naar school om dezelfde major te gaan studeren als ik. Hij begon zelfs betrokken te raken in mijn parttime carrière, zodat we elkaar vaker zouden zien. Terwijl hij op de hoogte was van carrière nummer één, had hij nooit een idee van de tweede. Ik denk dat het vertellen van mijn vermeende vrienden toch niet zo'n goed idee was.

Mijn collega's begonnen extra vriendelijk te worden. Het kostte me meer dan een jaar om te ontdekken dat de medewerker die ongeveer een maand voor ons uiteenvallen begon een van zijn kleine spionnen was. Hij dacht dat ik misschien te dicht bij mijn mannelijke collega's kwam en had haar geholpen een baan te vinden waar ik werkte om een ​​oogje op me te houden. Ziek, toch??

Mijn blinde dates waren eigenlijk zijn vrienden. Ik geef toe dat hij al zijn bases heeft bedekt. Niets was veilig, zelfs mijn dates niet. Gelukkig waren de blind dates niet zo slim en kwam ik er binnen een week achter dat ze hem echt kenden. Op het moment dat ze zijn naam noemden, gooide ik hun droevige ezels. Wat erger is, ik heb nog steeds een aantal van hun auto's van tijd tot tijd langs mijn huis zien rijden, een paar minuten stoppen en dan wegrijden.

Hij kende alles wat ik in de loop van een aantal jaren had gedaan. Ik vermeed hem meestal als ik hem zag. Op die manier leek het gewoon eenvoudiger. Bovendien was ik al boos over de spionage, die hij aanvankelijk ontkende. Ik heb hem uiteindelijk een aantal jaar later geconfronteerd. Ik stelde hem vragen waarop hij de antwoorden niet had moeten weten, maar dat deed hij natuurlijk wel. Hij wist alles wat ik had bereikt, wie ik had gedateerd, waar ik graag at en ga zo maar door. Het duurde een tijdje, maar ik heb eindelijk elk spoor van hem uit mijn leven gewist. Wat een nachtmerrie.