9 dingen die ik totaal verschillend voel nu ik tegenover een ongeplande zwangerschap sta
Als je erachter komt dat je onverwacht zwanger bent, kan je je bang voelen, angstig, blij, opgewonden, nerveus en een miljoen andere emoties in één. Kortom, de gevoelens die u kunt ervaren na een onverwachte positieve zwangerschapstest zijn volledig onvoorspelbaar. Neem het van me weg - ik dacht dat ik rotsvast was in mijn opvattingen over bepaalde dingen, maar nu voel ik me totaal anders over deze dingen.
Mijn lichaam en voedsel in het algemeen Voordat ik erachter kwam dat ik zwanger was, was ik borderline obsessief als het ging om mijn lichaam en mijn gewicht. Ik had een ongezonde mindset als het op eten aankwam en behandelde soms ongeordende eetpatronen. Nadat ik erachter was gekomen dat ik zwanger was, stopte ik meteen met mijn zorgen over mager en gefocust op het gezond zijn voor de baby en voor mij. De zwangerschap was niet gepland en ik wist niet zeker wat mijn beslissing er in eerste instantie over zou gaan zijn, maar ik wist dat ik genoeg voedingsstoffen en calorieën moest eten en niet meer door het eten moest gaan.
Mijn relatie met mijn vriendje Geen van beiden verwachtte te ontdekken dat we een kind hadden, maar onmiddellijk nadat ik mijn vriend had verteld, voelde ik me meer zelfvertrouwen en zekerder in mijn relatie met hem. Hij was er voor mij en maakte me minder angstig en bang voor de situatie. Hij vertelde me ook dat hij me zou steunen bij elke beslissing die ik maakte.
Mijn mening over kinderen krijgen Mijn hele leven heb ik nooit echt kinderen gewild. Ik was in de toekomst niet helemaal tegen het idee, maar het was niet iets dat ik dacht dat ik me vervuld moest voelen in het leven. Nadat ik erachter was gekomen dat ik zwanger was, wist ik dat ik op een bepaald moment in mijn leven zeker kinderen wilde hebben, zelfs als die tijd nu niet goed was.
Mijn mening over abortus Ik heb altijd voorliefde gehad (en dat ben ik nog steeds), maar voordat ik zwanger was, dacht ik dat als het ooit zou gebeuren voordat ik 30 was, ik absoluut een abortus zou krijgen zonder er twee keer over na te denken. Nadat ik erachter was gekomen dat het me echt overkwam, had ik natuurlijk gemengde gevoelens over het idee om de zwangerschap te beëindigen, hoewel ik eerder zoveel vertrouwen had in mijn overtuigingen. Hoewel ik vind dat iedereen het recht moet hebben om te kiezen als het gaat om zijn eigen lichaam, kunnen je meningen en beslissingen veranderen als je erachter komt dat je zwanger bent. De mijne zeker.
Mijn prioriteiten Ik heb mezelf altijd geplaatst en wat ik wilde / nodig had eerst (wat je absoluut moest doen toen je in de twintig was), maar nadat ik erachter was gekomen dat ik zwanger was, begon elke gedachte niet meer met wat ik wilde, maar wat zou het beste zijn voor de baby en DAN voor mij. Ik wilde geen baby meenemen waar ik emotioneel en financieel niet goed voor de wereld kon zorgen. Mijn denkproces en besluitvorming was niet gebaseerd op mijn leven, maar op dat van de baby.
Angstgeneesmiddelen nemen elke dag Voordat ik erachter kwam dat ik zwanger was, zou ik zonder medicatie helemaal in paniek raken en bergen verzetten om zeker te zijn dat ik mijn therapeut kon zien en mijn recepten kon krijgen. Ik was erg afhankelijk van het nemen van een pil om mezelf minder gestrest te laten voelen. Na het vinden van, vond ik niet de behoefte om mijn bezorgdheidsmedicijn helemaal te nemen; Ik wist dat de baby belangrijker was, en dat maakte mijn angst verminderen zonder iets te hoeven nemen.
Mijn emoties (of liever, mijn gebrek aan het vermogen om ze uit te drukken) Ik ben er altijd goed in geweest om te doen alsof niets me stoort en mijn emoties niet onder controle te houden. In het verleden dacht ik dat als ik de beslissing moest nemen om abortus te krijgen, het gemakkelijk zou zijn en me niet emotioneel zou pijn doen. Nadat ik erachter was gekomen dat ik zwanger was, kon ik mijn emoties absoluut niet beheersen en had ik geen idee dat ik me zo diep zou voelen over het idee abortus te krijgen, ook al is dat de beste beslissing voor alle betrokkenen. Ik realiseerde me dat het diep voelen en het uiten van emoties je niet zwak maakt; in feite soms het tegenovergestelde.
De manier waarop ik mezelf zag Ik liet me altijd wentelen in zelfmedelijden en gebruikte mijn angst als een excuus voor waarom ik dingen niet af had of waarom ik stilstond in plaats van vooruit te gaan in het leven. Nadat ik erachter was gekomen dat ik zwanger was, stopte ik mezelf te laten wegkomen met minder doen en minder zijn dan ik het potentieel had om te doen en te zijn.
De manier waarop ik de wereld om me heen zag Ik ben altijd het type geweest dat meegaf met de stroom, om niet beïnvloed te worden door veranderingen en om de wereld om me heen te laten gebeuren zonder dat het een enorme impact op mij persoonlijk zou hebben. Toen ik erachter kwam dat ik zwanger was, veranderde deze manier van denken drastisch. De wereld en wat er allemaal in gebeurt, doet er enorm toe. Ik was meer beschermend over mezelf en had een mening over wat er om me heen gebeurde. Ik wil een plan hebben, terwijl ik vroeger altijd vertrouwde op last-minute beslissingen en spontaniteit. Niet meer.
